Tweet
Courtesy:Sri.N.Jayakumar
சிவாயநம.
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
🔴நாயனாா் 63 மூவாில் திருநாவுக்கரசு சுவாமிகள், (4)
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
அசரீாி கேட்டதும் திருநாவுக்கரசர், "ஆ! நெடுநாளாகத் தீவினையில் உழன்ற அடியேன் பெறத்தக்க பெரும் பேறு இதுவோ?" என்று மனம் குழம்பினாா். பிறகு அவரைப் போலவே அறியாமல் பிழை செய்த. இராவணனுக்குச் சிவபெருமான் திருவருள் புாிந்த கருணைத் திறத்தின் உண்மையை உணா்ந்தாா். அதைப் போற்றித் துதிப்பதை மேற்கொண்டு மெய்யுற விழுந்து வணங்கினாா். அவரைச் சூழ்ந்துள்ள சிவனடியாா்கள் அனைவரும் ஆரவாரஞ் செய்தனா். முரசுகள் முழங்கின. படகம், உடுக்கை, மத்தளம், முழவம், வீணை, துந்துபி, கண்டாமணி, முதலானவை யெல்லாம் முழங்கிச் சங்கநாதத்தோடு நிறைந்து பொங்கும் கடலென ஒலித்தன.
அன்று முதல் மருணீக்கியாா் திருநாவுக்கரசரானாா். மனம் வாக்கு காயம் என்னும் முக்காரணங்களாலும் அவா் திருத்தொண்டு செய்ய முனைந்தாா். விபூதி உருத்திராட்சம், முதலான சிவச்சின்னங்கள் அவா் மேனியில் சிறந்து விளங்கின.மனதிலே சிவத்தியானம், வாயிலே திருப்பதிகப் பாடல், கையிலே உழவாரப்படை இவற்றைக் கொண்டு அவா் முக்காரணங்களாலும் சிவத்தொண்டு புாியலானாா்.
அதைக் கண்டு அவருடைய தமக்கை திலகவதியாா் மனமுருகினாா். "என் தம்பியாாி புறச்சமயப் பிணியை விட்டதும் அவருக்கு சிவபெருமான் சூலை நோயை விரட்டியருளினாா்!. இவ்வாறு எம்மை ஒரு பொருளாக மதித்துத் தம் திருப்பணிக்கு ஆண்டருளிய சிவபெருமானின் கருணைத்திறத்தை இங்கே வேறு யாா்தான் பெற்றாா்?" என்று வியந்து வியந்து ஆண்டவனைப் போற்றினாா்.
திருநாவுக்கரசர் இவ்வாறு சிவநெறி அடைந்து சிவனருளால் சூலை நோயின் துன்பம் நீங்கப் பெற்ற செய்தி பாடலிபுத்திரத்திலும் பரவியது. அதைக் கேள்விப் பட்டதும் சமணா்களுக்கு மனம் பொறுக்கவில்லை. "தருமசேனருக்கு வந்த சூலை நோயை இங்கே நம் ஒருவராலும் தீா்க்க முடியாமல் போயிற்று. அதனால் அவா் நம்மைப் பிாிந்துபோய், சைவராக மாறி தம் சூலை நோயை நீக்கிக் கொண்டு புதுவாழ்வு பெற்றாா். அதனால் நம்முடைய பெரும் சமண மதம் வீழ்ந்து விட்டது!"என்று சமணா்கள் மருண்டாா்கள். "மாறுபட்ட பல மதங்களோடு வாதப் போாிட்டு வென்று அவரால் நிலைக்கப் பெற்ற இந்தச் சமண நெறி இனி அழிந்து போயிற்று!" என்று மனம் புழுங்கினாா்கள். தலையும் கையிலுள்ள மயிற்பீலியும், அவமானத்தால் தாழ்ந்து தொங்க ஓாிடத்தில் வந்து கூடினாா்கள். "இதன் உண்மையை வேந்தன் அறிந்தால் வெகுண்டு அவனும் சைவனாகி விடுவான். அதன் பிறகு நம் விருத்தியும் கெடும்! இதற்கு இனி நாம் என்ன செய்யலாம்?" என்று சமணா்கள் அனைவரும் யோசித்து வஞ்சனையாலேயே காாியத்தைச் சாதிக்க வேண்டுமெனத் தூா்மானித்து ஒரு சூழ்ச்சி வகுக்கலானாா்கள்.
"தருமசேனாின் தமக்கை சிவநெறியில் நிற்பவராகையால் தருமசேனா் கபட எண்ணத்தோடு நம் சமண சமயத்திற்கு வந்து, தாம் பொய்யாக உண்டாக்கிக் கொண்ட சூலை நோய் நமது மந்திரங்களால் தீரவில்லை என்று சொல்லிக் கொண்டு போய் சைவ சமயத்தில் சோ்ந்து நமது சமய வரம்பைக் கடந்தாா்; நம் தெய்வத்தையும் நிந்தனை செய்தாா் என்று திாித்துக் கூறுவோம்!" என்று முடிவு செய்தாா்கள்.
அவ்வாறே அத்துா்ப்புத்தியாளா்கள் செய்யவும் துணிந்து " இதை அரசன் கேள்விப்படுவதற்கு முன் நாமே போய் முறையிடுவோம்!" என்று விரைந்தெழுந்தாா்கள். இருள் கூட்டம் திரண்டு செல்வதுபோல் அவா்கள் பல்லவ மன்னனின் தலைநகருக்கு வந்து சோ்ந்தாா்கள். உடம்பில் ஆடையின்றித் திகம்பரா்களாகத் திாியும் அச்சமணா்கள் விரைந்து சென்று அரண்மனை வாசலை அடைந்து அங்குள்ள காவலாிடம்
"நாங்கள் வந்திருப்பதை அரசனுக்குத் தொியப்படுத்துங்கள்!"
என்று கூறினாா்கள். அதன்படியே வாயில் காவலா் உள்ளே சென்று,
"மன்னா் பெருமானே! சமண சமயக் குருமாா்கள் எல்லோரும் மிகவும் வியாகூலத்தோடு மனமிடிந்து வந்து நம் கொடி வாசலின் பக்கம் காத்திருக்கிறாா்கள்!" என்று அறிவித்தாா்கள்.
பல்லவ மன்னவனும் சமணச் சமய சாா்புடையவனாதலால் சமண அடிகளாரை விரைவில் வரவழைக்க வேண்டுமென. நினைத்து, "அவா்களுக்கு என்ன நோ்ந்தது?" என்று வெகுண்டுரைத்தான். அதன் பிறகு அரசன் ஆணையின் போில் சமண அடிகள்மாா்கள் அரண்மனையினுள்ளே நுழைந்தாா்கள். வாயில் காவலா் வழிவிட அரசனிடம் நடைபிணங்கள் போல் வந்து நின்றாா்கள். முன்பு அவா்கள் சூழ்ச்சியாகச் சித்தாித்த. பொய்ம்மையை அரசன் நம்பும்படி கூறத் தொடங்கி, "நம் சமண சமயத்திற்கு முதன்மையாளராக விளங்கிய தருமசேனா் சூலைநோய் கண்டவா் போல் பொய்யாக நடித்து சைவசமயத்தில் சோ்ந்து விாிசடையனுக்கு ஆளாய் நின்றாா். அதன் மூலம் சமண சமயத்தையும் இகழ்ந்தொழித்தாா்!" என்று கூறித் தூண்டிவிட்டாா்கள்.
அதைக் கேட்ட பல்லவ மன்னன் கோபங்கொண்டு துள்ளியெழுந்து,
"அந்த தருமசேனன். குற்றமுள்ள நெஞ்சோடு வேறு மதத்தில் போய் சோ்வதற்காகப் பொய் நோய் கொண்டு நடித்து நம் புகழ் பெற்ற சமண மதத்தை இகழ்ந்தொழித்துச் சொல்வது தகுமா? அளவில்லாத தவமுள்ள. முனிவா்களே! இதற்கு என்ன செய்ய வேண்டும்? என்று குமுறினான்.
"தலைமை நெறியான நம் சமண சமயத்தைக் கெடுத்த அந்த அறிவிலியைத் துன்புறுத்தல் வேண்டும்!" என்று அச்சமணா்கள் சிறிதும் வாய் அஞ்சாமல் கூறினாா்கள். கொல்லா நோன்பு என்பதைக் கொள்கையளவில் மட்டும் கொண்டு, அதற்கு நோ்மாறாகப் பொய்யொழுக்கம் புாியும் அக்கொடியவா்கள் எதற்கும் கூசவில்லை!
அதனால் பல்லவ மன்னன் அருளுணா்வு சிறிதுமில்லாமல், நெறி தவறி அதுவே அறிவெனக் கொண்டு தம் மந்திாிகளை நோக்கி, " இம் முனிவா்கள் குறிப்பிட்ட தீயோனைத் தண்டிப்பதற்காக உடனே அவனைப் பிடித்து என்னிடம் கொண்டு வாருங்கள்! எதைக் கொண்டும் அவனை விட்டு விடாதீா்கள்!" என்று கட்டளையிட்டான்.
அமைச்சர்கள் அவ்வாறே அரசனின் கட்டளையை தலைமீது ஏற்று முரசடித்துப் படைகள் சூழ திருவதிகை நகரை அடைந்தாா்கள். திருநாவுக்கரசரைச் சந்தித்து அவரைச் சூழ்ந்து கொண்டு, " உம்மை இன்று அழைத்து வருமாறு பல்லவ மன்னா் எங்களுக்கு கட்டளையிட்டிருக்கிறாா். ஆகையால், இப்போதே எம்முடன் வாரும்!" என்று அறிவித்தாா்கள்.
சிவநேசச் செல்வரான திருநாவுக்கரசரோ அவ்வதிகாாிகளை ஏறிட்டு நோக்கி, பதில் சொல்வது போல், "நாமாா்க்கும் குடியல்லோம்!" என்று ஒரு திருப்பதிகம் பாடலானாா்.
"நாம் ஆா்க்கும் குடியல்லோம்; நமனை அஞ்சோம்;
நரகத்தில் இடா்பட்டோம்; நடலை யில்லோம்;
ஏமாப்போம்; பிணியறியோம்; பணிவோ மல்லோம்;
இன்பமே எந்நாளுந் துன்ப மில்லை;
தாமாா்க்குங் குடியல்லாத் தன்மையான
சங்கரன் நற் சங்கவெண் குழையோா் காதில்
கோமாா்க்கே நாம் என்றும் மீளா ஆளாய்க்
கொய்மலா் சே வடியிணையே குறுகி னோமே!"
இவ்வாறு தொடங்கும் திருத்தாண்டகத் திருப்பதிகத்தை திருநாவுக்கரசா் பாடி.......,,,,
"நீங்கள் அழைக்கும் முறையில் நாம் இல்லை!" என்று கூறி அரசனின் கட்டளையை ஏற்க மறுத்தாா்.
🔹திருச்சிற்றம்பலம்.🔹
**************************************
🔹பல்லவ மன்னன்;
காஞ்சிபுரத்தைத் தலைநகராகக் கொண்டு ஆண்டு வந்த முதலாம் மகேந்திரவா்மனாவான்.
இம்மண்ணனுக்கு குணபரன் அல்லது குணதரன் என்ற சிறப்பு பெயரும் உண்டு.
இவர் காலம் (கி.பி. 610---630)
சிவாயநம.
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
🔴நாயனாா் 63 மூவாில் திருநாவுக்கரசு சுவாமிகள், (4)
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
அசரீாி கேட்டதும் திருநாவுக்கரசர், "ஆ! நெடுநாளாகத் தீவினையில் உழன்ற அடியேன் பெறத்தக்க பெரும் பேறு இதுவோ?" என்று மனம் குழம்பினாா். பிறகு அவரைப் போலவே அறியாமல் பிழை செய்த. இராவணனுக்குச் சிவபெருமான் திருவருள் புாிந்த கருணைத் திறத்தின் உண்மையை உணா்ந்தாா். அதைப் போற்றித் துதிப்பதை மேற்கொண்டு மெய்யுற விழுந்து வணங்கினாா். அவரைச் சூழ்ந்துள்ள சிவனடியாா்கள் அனைவரும் ஆரவாரஞ் செய்தனா். முரசுகள் முழங்கின. படகம், உடுக்கை, மத்தளம், முழவம், வீணை, துந்துபி, கண்டாமணி, முதலானவை யெல்லாம் முழங்கிச் சங்கநாதத்தோடு நிறைந்து பொங்கும் கடலென ஒலித்தன.
அன்று முதல் மருணீக்கியாா் திருநாவுக்கரசரானாா். மனம் வாக்கு காயம் என்னும் முக்காரணங்களாலும் அவா் திருத்தொண்டு செய்ய முனைந்தாா். விபூதி உருத்திராட்சம், முதலான சிவச்சின்னங்கள் அவா் மேனியில் சிறந்து விளங்கின.மனதிலே சிவத்தியானம், வாயிலே திருப்பதிகப் பாடல், கையிலே உழவாரப்படை இவற்றைக் கொண்டு அவா் முக்காரணங்களாலும் சிவத்தொண்டு புாியலானாா்.
அதைக் கண்டு அவருடைய தமக்கை திலகவதியாா் மனமுருகினாா். "என் தம்பியாாி புறச்சமயப் பிணியை விட்டதும் அவருக்கு சிவபெருமான் சூலை நோயை விரட்டியருளினாா்!. இவ்வாறு எம்மை ஒரு பொருளாக மதித்துத் தம் திருப்பணிக்கு ஆண்டருளிய சிவபெருமானின் கருணைத்திறத்தை இங்கே வேறு யாா்தான் பெற்றாா்?" என்று வியந்து வியந்து ஆண்டவனைப் போற்றினாா்.
திருநாவுக்கரசர் இவ்வாறு சிவநெறி அடைந்து சிவனருளால் சூலை நோயின் துன்பம் நீங்கப் பெற்ற செய்தி பாடலிபுத்திரத்திலும் பரவியது. அதைக் கேள்விப் பட்டதும் சமணா்களுக்கு மனம் பொறுக்கவில்லை. "தருமசேனருக்கு வந்த சூலை நோயை இங்கே நம் ஒருவராலும் தீா்க்க முடியாமல் போயிற்று. அதனால் அவா் நம்மைப் பிாிந்துபோய், சைவராக மாறி தம் சூலை நோயை நீக்கிக் கொண்டு புதுவாழ்வு பெற்றாா். அதனால் நம்முடைய பெரும் சமண மதம் வீழ்ந்து விட்டது!"என்று சமணா்கள் மருண்டாா்கள். "மாறுபட்ட பல மதங்களோடு வாதப் போாிட்டு வென்று அவரால் நிலைக்கப் பெற்ற இந்தச் சமண நெறி இனி அழிந்து போயிற்று!" என்று மனம் புழுங்கினாா்கள். தலையும் கையிலுள்ள மயிற்பீலியும், அவமானத்தால் தாழ்ந்து தொங்க ஓாிடத்தில் வந்து கூடினாா்கள். "இதன் உண்மையை வேந்தன் அறிந்தால் வெகுண்டு அவனும் சைவனாகி விடுவான். அதன் பிறகு நம் விருத்தியும் கெடும்! இதற்கு இனி நாம் என்ன செய்யலாம்?" என்று சமணா்கள் அனைவரும் யோசித்து வஞ்சனையாலேயே காாியத்தைச் சாதிக்க வேண்டுமெனத் தூா்மானித்து ஒரு சூழ்ச்சி வகுக்கலானாா்கள்.
"தருமசேனாின் தமக்கை சிவநெறியில் நிற்பவராகையால் தருமசேனா் கபட எண்ணத்தோடு நம் சமண சமயத்திற்கு வந்து, தாம் பொய்யாக உண்டாக்கிக் கொண்ட சூலை நோய் நமது மந்திரங்களால் தீரவில்லை என்று சொல்லிக் கொண்டு போய் சைவ சமயத்தில் சோ்ந்து நமது சமய வரம்பைக் கடந்தாா்; நம் தெய்வத்தையும் நிந்தனை செய்தாா் என்று திாித்துக் கூறுவோம்!" என்று முடிவு செய்தாா்கள்.
அவ்வாறே அத்துா்ப்புத்தியாளா்கள் செய்யவும் துணிந்து " இதை அரசன் கேள்விப்படுவதற்கு முன் நாமே போய் முறையிடுவோம்!" என்று விரைந்தெழுந்தாா்கள். இருள் கூட்டம் திரண்டு செல்வதுபோல் அவா்கள் பல்லவ மன்னனின் தலைநகருக்கு வந்து சோ்ந்தாா்கள். உடம்பில் ஆடையின்றித் திகம்பரா்களாகத் திாியும் அச்சமணா்கள் விரைந்து சென்று அரண்மனை வாசலை அடைந்து அங்குள்ள காவலாிடம்
"நாங்கள் வந்திருப்பதை அரசனுக்குத் தொியப்படுத்துங்கள்!"
என்று கூறினாா்கள். அதன்படியே வாயில் காவலா் உள்ளே சென்று,
"மன்னா் பெருமானே! சமண சமயக் குருமாா்கள் எல்லோரும் மிகவும் வியாகூலத்தோடு மனமிடிந்து வந்து நம் கொடி வாசலின் பக்கம் காத்திருக்கிறாா்கள்!" என்று அறிவித்தாா்கள்.
பல்லவ மன்னவனும் சமணச் சமய சாா்புடையவனாதலால் சமண அடிகளாரை விரைவில் வரவழைக்க வேண்டுமென. நினைத்து, "அவா்களுக்கு என்ன நோ்ந்தது?" என்று வெகுண்டுரைத்தான். அதன் பிறகு அரசன் ஆணையின் போில் சமண அடிகள்மாா்கள் அரண்மனையினுள்ளே நுழைந்தாா்கள். வாயில் காவலா் வழிவிட அரசனிடம் நடைபிணங்கள் போல் வந்து நின்றாா்கள். முன்பு அவா்கள் சூழ்ச்சியாகச் சித்தாித்த. பொய்ம்மையை அரசன் நம்பும்படி கூறத் தொடங்கி, "நம் சமண சமயத்திற்கு முதன்மையாளராக விளங்கிய தருமசேனா் சூலைநோய் கண்டவா் போல் பொய்யாக நடித்து சைவசமயத்தில் சோ்ந்து விாிசடையனுக்கு ஆளாய் நின்றாா். அதன் மூலம் சமண சமயத்தையும் இகழ்ந்தொழித்தாா்!" என்று கூறித் தூண்டிவிட்டாா்கள்.
அதைக் கேட்ட பல்லவ மன்னன் கோபங்கொண்டு துள்ளியெழுந்து,
"அந்த தருமசேனன். குற்றமுள்ள நெஞ்சோடு வேறு மதத்தில் போய் சோ்வதற்காகப் பொய் நோய் கொண்டு நடித்து நம் புகழ் பெற்ற சமண மதத்தை இகழ்ந்தொழித்துச் சொல்வது தகுமா? அளவில்லாத தவமுள்ள. முனிவா்களே! இதற்கு என்ன செய்ய வேண்டும்? என்று குமுறினான்.
"தலைமை நெறியான நம் சமண சமயத்தைக் கெடுத்த அந்த அறிவிலியைத் துன்புறுத்தல் வேண்டும்!" என்று அச்சமணா்கள் சிறிதும் வாய் அஞ்சாமல் கூறினாா்கள். கொல்லா நோன்பு என்பதைக் கொள்கையளவில் மட்டும் கொண்டு, அதற்கு நோ்மாறாகப் பொய்யொழுக்கம் புாியும் அக்கொடியவா்கள் எதற்கும் கூசவில்லை!
அதனால் பல்லவ மன்னன் அருளுணா்வு சிறிதுமில்லாமல், நெறி தவறி அதுவே அறிவெனக் கொண்டு தம் மந்திாிகளை நோக்கி, " இம் முனிவா்கள் குறிப்பிட்ட தீயோனைத் தண்டிப்பதற்காக உடனே அவனைப் பிடித்து என்னிடம் கொண்டு வாருங்கள்! எதைக் கொண்டும் அவனை விட்டு விடாதீா்கள்!" என்று கட்டளையிட்டான்.
அமைச்சர்கள் அவ்வாறே அரசனின் கட்டளையை தலைமீது ஏற்று முரசடித்துப் படைகள் சூழ திருவதிகை நகரை அடைந்தாா்கள். திருநாவுக்கரசரைச் சந்தித்து அவரைச் சூழ்ந்து கொண்டு, " உம்மை இன்று அழைத்து வருமாறு பல்லவ மன்னா் எங்களுக்கு கட்டளையிட்டிருக்கிறாா். ஆகையால், இப்போதே எம்முடன் வாரும்!" என்று அறிவித்தாா்கள்.
சிவநேசச் செல்வரான திருநாவுக்கரசரோ அவ்வதிகாாிகளை ஏறிட்டு நோக்கி, பதில் சொல்வது போல், "நாமாா்க்கும் குடியல்லோம்!" என்று ஒரு திருப்பதிகம் பாடலானாா்.
"நாம் ஆா்க்கும் குடியல்லோம்; நமனை அஞ்சோம்;
நரகத்தில் இடா்பட்டோம்; நடலை யில்லோம்;
ஏமாப்போம்; பிணியறியோம்; பணிவோ மல்லோம்;
இன்பமே எந்நாளுந் துன்ப மில்லை;
தாமாா்க்குங் குடியல்லாத் தன்மையான
சங்கரன் நற் சங்கவெண் குழையோா் காதில்
கோமாா்க்கே நாம் என்றும் மீளா ஆளாய்க்
கொய்மலா் சே வடியிணையே குறுகி னோமே!"
இவ்வாறு தொடங்கும் திருத்தாண்டகத் திருப்பதிகத்தை திருநாவுக்கரசா் பாடி.......,,,,
"நீங்கள் அழைக்கும் முறையில் நாம் இல்லை!" என்று கூறி அரசனின் கட்டளையை ஏற்க மறுத்தாா்.
🔹திருச்சிற்றம்பலம்.🔹
**************************************
🔹பல்லவ மன்னன்;
காஞ்சிபுரத்தைத் தலைநகராகக் கொண்டு ஆண்டு வந்த முதலாம் மகேந்திரவா்மனாவான்.
இம்மண்ணனுக்கு குணபரன் அல்லது குணதரன் என்ற சிறப்பு பெயரும் உண்டு.
இவர் காலம் (கி.பி. 610---630)