Tweet
Baala Kaanda - Sarga 64
This Sarga is an extension of the previous Sarga and could have been included in it.
The Tapa of Viṡwāmitra gets intense in this Sarga. The Dēvas get concerned and send the Apsara Rambha to distract him. But he realizes just in time that he is yielding to carnal desires and manages not to fall for her.
However, he is unable stop himself from getting angry, and curses her. Thus he succeeds in reining in his Kāma (desires) but not in managing Krōdha (anger), yet.
He vows to himself to continue the intense Tapa till he attains Brahmatva.
1.64.1 ஸுரகார்யமிதம் ரம்பே கர்தவ்யம் ஸுமஹத்த்வயா ।
லோபநம் கௌஸிகஸ்யேஹ காமமோஹஸமந்விதம் ॥
surakāryamidaṃ rambhē kartavyaṃ sumahattvayā ।
lōbhanaṃ kauṡikasyēha kāmamōhasamanvitam ॥
For the sake of the great cause of Dēvas,
you should seduce the son of Kuṡika with your charms.
1.64.2 ததோக்தா ஸாப்ஸரா ராம ஸஹஸ்ராக்ஷேண தீமதா ।
வ்ரீடிதா ப்ராஞ்ஜலிர்பூத்வா ப்ரத்யுவாச ஸுரேஸ்வரம் ॥
tathōktā sāpsarā rāma sahasrākṣēṇa dhīmatā ।
vrīḍitā prāñjalirbhūtvā pratyuvāca surēṡvaram ॥
O Rāma! The Apsara blushed at that command of
the thousand-eyed, astute Indra and said
with folded hands, to that lord of Dēvas:
1.64.3-4a அயம் ஸுரபதே கோரோ விஸ்வாமித்ரோ மஹாமுநி: ।
க்ரோதமுத்ஸ்ருஜதே கோரம் மயி தேவ ந ஸம்ஸய: ॥
ததோ ஹி மே பயம் தேவ ப்ரஸாதம் கர்துமர்ஹஸி ।
ayaṃ surapatē ghōrō viṡvāmitrō mahāmuniḥ ।
krōdhamutsṛjatē ghōraṃ mayi dēva na saṃṡayaḥ ॥
tatō hi mē bhayaṃ dēva prasādaṃ kartumarhasi ।
O lord of Dēvas! May I beg to be excuse!
The Mahā Muni Viṡwāmitra is dreadful.
I am scared that he will empty the vials of
his wrath on me, without doubt. Wow! How many people would be able to say 'no' like this to their bosses, even in these 'modern' times?
1.64.4b-5a ஏவமுக்தஸ்தயா ராம ரம்பயா பீதயா ததா ।
தாமுவாச ஸஹஸ்ராக்ஷோ வேபமாநாம் க்ருதாஞ்ஜலிம் ॥
ēvamuktastayā rāma rambhayā bhītayā tadā ।
tāmuvāca sahasrākṣō vēpamānāṃ kṛtāñjalim ॥
O Rāma! To those words of Rambha,
who was scared and shaking and
standing with folded hands,
the thousand-eyed Indra said:
1.64.5b-6 மா பைஷி ரம்பே பத்ரம் தே குருஷ்வ மம ஸாஸநம் ।
கோகிலோ ஹ்ருதயக்ராஹீ மாதவே ருசிரத்ருமே ।
அஹம் கந்தர்பஸஹித: ஸ்தாஸ்யாமி தவ பார்ஸ்வத: ॥
mā bhaiṣi rambhē bhadraṃ tē kuruṣva mama ṡāsanam ।
kōkilō hṛdayagrāhī mādhavē ruciradrumē ।
ahaṃ kandarpasahitaḥ sthāsyāmi tava pārṡvataḥ ॥
O Rambha! May all bode well for you!
Do not be scared. Just do as I say.
I will take the form of a Kōkila bird, along with Kandarpa
and will perch on the branches of beautiful trees of spring,
chirping sweetly enough to arouse
passion in anybody's heart.
1.64.7 த்வம் ஹி ரூபம் பஹுகுணம் க்ருத்வா பரமபாஸ்வரம் ।
தம்ருஷிம் கௌஸிகம் ரம்பே பேதயஸ்வ தபஸ்விநம் ॥
tvaṃ hi rūpaṃ bahuguṇaṃ kṛtvā paramabhāsvaram ।
tamṛṣiṃ kauṡikaṃ rambhē bhēdayasva tapasvinam ॥
O Rambha! Enhance your appearance multi-fold.
Make yourself most attractive.
Distract that Ṛshi, the son of Kuṡika.
1.64.8 ஸா ஸ்ருத்வா வசநம் தஸ்ய க்ருத்வா ரூபமநுத்தமம் ।
லோபயாமாஸ லலிதா விஸ்வாமித்ரம் ஸுசிஸ்மிதா ॥
sā ṡrutvā vacanaṃ tasya kṛtvā rūpamanuttamam ।
lōbhayāmāsa lalitā viṡvāmitraṃ ṡucismitā ॥
Upon those words, Rambha made herself
exceptionally lovely and attractive and
enticed Viṡwāmitra with her beauty and flashing smile.
1.64.9 கோகிலஸ்ய து ஸுஸ்ராவ வல்கு வ்யாஹரத: ஸ்வநம் ।
ஸம்ப்ரஹ்ருஷ்டேந மநஸா தத ஏநாமுதைக்ஷத ॥
kōkilasya tu ṡuṡrāva valgu vyāharataḥ svanam ।
samprahṛṣṭēna manasā tata ēnāmudaikṣata ॥
He heard the sweet chirping of the Kōkila bird.
He then saw her with a ravished heart.
1.64.10 அத தஸ்ய ச ஸப்தேந கீதேநாப்ரதிமேந ச ।
தர்ஸநேந ச ரம்பாயா முநி: ஸந்தேஹமாகத: ॥
atha tasya ca ṡabdēna gītēnāpratimēna ca ।
darṡanēna ca rambhāyā muniḥ sandēhamāgataḥ ॥
That sound of Kōkila, that exceptional voice,
and the appearance of Rambha
made the Muni suspicious.
1.64.11 ஸஹஸ்ராக்ஷஸ்ய தத்கர்ம விஜ்ஞாய முநிபுங்கவ: ।
ரம்பாம் க்ரோதஸமாவிஷ்ட: ஸஸாப குஸிகாத்மஜ: ॥
sahasrākṣasya tatkarma vijñāya munipuṅgavaḥ ।
rambhāṃ krōdhasamāviṣṭaḥ ṡaṡāpa kuṡikātmajaḥ ॥
He understood it to be the act of the thousand-eyed.
The son of Kuṡika, then became outraged and cursed Rambha:
1.64.12 யந்மாம் லோபயஸே ரம்பே காமக்ரோதஜயைஷிணம் ।
தஸவர்ஷஸஹஸ்ராணி ஸைலீ ஸ்தாஸ்யஸி துர்பகே ॥
yanmāṃ lōbhayasē rambhē kāmakrōdhajayaiṣiṇam ।
daṡavarṣasahasrāṇi ṡailī sthāsyasi durbhagē ॥
O wretched Rambha! You are trying to seduce me,
while I am working hard to overcome desire and anger.
May you lie as a stone for ten thousand years! Years of life are wasted by many, blaming others!
1.64.13 ப்ராஹ்மண: ஸுமஹாதேஜாஸ்தபோபலஸமந்வித: ।
உத்தரிஷ்யதி ரம்பே த்வாம் மத்க்ரோதகலுஷீக்ருதாம் ॥
brāhmaṇaḥ sumahātējāstapōbalasamanvitaḥ ।
uddhariṣyati rambhē tvāṃ matkrōdhakaluṣīkṛtām ॥
O Rambha! A supremely radiant Brāhmaṇa
who has gained immense spiritual energy through Tapa
will eventually provide you the relief from this anger of mine.
1.64.14 ஏவமுக்த்வா மஹாதேஜா விஸ்வாமித்ரோ மஹாமுநி: ।
அஸக்நுவந் தாரயிதும் க்ரோதம் ஸந்தாபமாகத: ॥
ēvamuktvā mahātējā viṡvāmitrō mahāmuniḥ ।
aṡaknuvan dhārayituṃ krōdhaṃ santāpamāgataḥ ॥
That supremely radiant Mahā Muni Viṡwāmitra,
thus cursed her, unable to contain his anger.
1.64.15 தஸ்ய ஸாபேந மஹதா ரம்பா ஸைலீ ததாபவத் ॥
வச: ஸ்ருத்வா ச கந்தர்போ மஹர்ஷே: ஸ ச நிர்கத: ॥
tasya ṡāpēna mahatā rambhā ṡailī tadābhavat ॥
vacaḥ ṡrutvā ca kandarpō maharṣēḥ sa ca nirgataḥ ॥
With that curse, Rambha became a stone.
Hearing those words of the Maharshi,
Indra and Kandarpa receded quietly.
1.64.16 கோபேந ஸுமஹாதேஜாஸ்தபோபஹரணே க்ருதே ।
இந்த்ரியைரஜிதை ராம ந லேபே ஸாந்திமாத்மந: ॥
kōpēna sumahātējāstapōpaharaṇē kṛtē ।
indriyairajitai rāma na lēbhē ṡāntimātmanaḥ ॥
That supremely radiant Muni thus lost
his spiritual energy overpowered by anger.
He could not find peace, having been
unable to overcome the pull of the senses.
1.64.17 பபூவாஸ்ய மநஸ்சிந்தா தபோபஹரணே க்ருதே ॥
நைவ க்ரோதம் கமிஷ்யாமி ந ச வக்ஷ்யே கதஞ்சந ।
babhūvāsya manaṡcintā tapōpaharaṇē kṛtē ॥
naiva krōdhaṃ gamiṣyāmi na ca vakṣyē kathañcana ।
After losing his spiritual energy, he thought:
"I will not get angry any more.
I will not speak a word, no matter what".
1.64.18 அதவா நோச்ச்வஸிஷ்யாமி ஸம்வத்ஸரஸதாந்யபி ॥
அஹம் விஸோஷயிஷ்யாமி ஹ்யாத்மாநம் விஜிதேந்த்ரிய: ।
athavā nōcchvasiṣyāmi saṃvatsaraṡatānyapi ॥
ahaṃ viṡōṣayiṣyāmi hyātmānaṃ vijitēndriyaḥ ।
"I would rather go breathless for a hundred years
and enervate my body and win over my senses".
1.64.19 தாவத்யாவத்தி மே ப்ராப்தம் ப்ராஹ்மண்யம் தபஸார்ஜிதம் ।
அநுச்ச்வஸந்நபுஞ்ஜாநஸ்திஷ்டேயம் ஸாஸ்வதீ: ஸமா: ॥
ந ஹி மே தப்யமாநஸ்ய க்ஷயம் யாஸ்யந்தி மூர்தய: ॥
tāvadyāvaddhi mē prāptaṃ brāhmaṇyaṃ tapasārjitam ।
anucchvasannabhuñjānastiṣṭhēyaṃ ṡāṡvatīḥ samāḥ ॥
na hi mē tapyamānasya kṣayaṃ yāsyanti mūrtayaḥ ॥
"Till I attain Brahmatva with my Tapa,
I will not breathe or eat, no matter how long it takes.
May my Tapa prevent my body from deteriorating!"
1.64.20 ஏவம் வர்ஷஸஹஸ்ரஸ்ய தீக்ஷாம் ஸ முநிபுங்கவ: ।
சகாராப்ரதிமாம் லோகே ப்ரதிஜ்ஞாம் ரகுநந்தந ॥
ēvaṃ varṣasahasrasya dīkṣāṃ sa munipuṅgavaḥ ।
cakārāpratimāṃ lōkē pratijñāṃ raghunandana ॥
O prince of Raghu dynasty!
That foremost among Munis
took that exceptional vow
for one thousand years.
இத்யார்ஷே ஸ்ரீமத்ராமாயணே வால்மீகீயே ஆதிகாவ்யே
ஸ்ரீமத்பாலகாண்டே சது:ஷஷ்டிதம: ஸர்க: ॥
ityārṣē ṡrīmadrāmāyaṇē vālmīkīyē ādikāvyē
ṡrīmadbālakāṇḍē catuḥṣaṣṭitamaḥ sargaḥ ॥
Thus concludes the sixty fourth Sarga
in Bāla Kāṇḍa of the glorious Rāmāyaṇa,
the first ever poem of humankind,
composed by Vālmeeki.
We completed reading 1867 Ṡlōkas out of ~24,000 Ṡlōkas of Vālmeeki Rāmāyaṇa.