Tweet
Yuddha Kaanda Sargas 52 Continues
6.52.22 இ
6.52.22 ஈ
6.52.23 அ
6.52.23 ஆ
விபிந்நஹ்ருதயா: கேசித்
ஏகபார்ஸ்வேந தாரிதா: ।
விதாரிதா ஸ்த்ரிஸூலைஸ்ச
கேசிதாந்த்ரைர்விநி:ஸ்ருதா: ॥
vibhinnahṛdayāḥ kēcit
ēkapārṡvēna dāritāḥ ।
vidāritā striṡūlaiṡca
kēcidāntrairviniḥsṛtāḥ ॥
Some were cleft to the heart,
others had one flank sheared down.
Some ripped up by tridents, were disemboweled.
6.52.23 இ
6.52.23 ஈ
6.52.24 அ
6.52.24 ஆ
தத்ஸுபீமம் மஹாயுத்தம்
ஹரிராக்ஷஸஸங்குலம் ।
ப்ரபபௌ ஸப்தபஹுலம்
ஸிலாபாதபஸங்குலம் ॥
tatsubhīmaṃ mahāyuddham
harirākṣasasaṅkulam ।
prababhau ṡabdabahulam
ṡilāpādapasaṅkulam ॥
That gargantuan, tumultuous and fierce fight
between Vānaras and the Rākshasas,
with trees and rocks thrown everywhere,
raised a terrific din.
6.52.24 இ
6.52.24 ஈ
6.52.25 அ
6.52.25 ஆ
தநுர்ஜ்யாதந்த்ரிமதுரம்
ஹிக்காதாலஸமந்விதம் ।
மந்தஸ்தநிதஸங்கீதம்
யுத்தகாந்தர்வமாபபௌ ॥
dhanurjyātantrimadhuram
hikkātālasamanvitam ।
mandastanitasaṅgītam
yuddhagāndharvamābabhau ॥
With the twang of bowstrings sounding like
the melody of string instruments,
the hiccups keeping rhythm,
and the dying-down voices seeming to sing a song,
the scene of the war was like a music concert.
6.52.25 இ
6.52.25 ஈ
6.52.26 அ
6.52.26 ஆ
தூம்ராக்ஷஸ்து தநுஷ்பாணி:
வாநராந் ரணமூர்தநி ।
ஹஸந் வித்ராவயாமாஸ
திஸஸ்து ஸரவ்ருஷ்டிபி: ॥
dhūmrākṣastu dhanuṣpāṇiḥ
vānarān raṇamūrdhani ।
hasan vidrāvayāmāsa
diṡastu ṡaravṛṣṭibhiḥ ॥
Dhūmrāksha, standing with the bow in his hand
on the forefront of the battle field,
scattered the Vānaras in all directions
with a downpour of arrows, laughing.
6.52.26 இ
6.52.26 ஈ
6.52.27 அ
6.52.27 ஆ
தூம்ராக்ஷேணார்திதம் ஸைந்யம்
வ்யதிதம் த்ருஸ்ய மாருதி: ।
அப்யவர்தத ஸங்க்ருத்த:
ப்ரக்ருஹ்ய விபுலாம் ஸிலாம் ॥
dhūmrākṣēṇārditaṃ sainyam
vyathitaṃ dṛṡya mārutiḥ ।
abhyavartata saṅkruddhaḥ
pragṛhya vipulāṃ ṡilām ॥
Māruti, outraged on seeing the
army downcast battered by Dhūmrāksha,
pounced upon him, snatching a huge rock.
6.52.27 இ
6.52.27 ஈ
6.52.28 அ
6.52.28 ஆ
க்ரோதாத்த்விகுணதாம்ராக்ஷ:
பித்ருதுல்யபராக்ரம: ।
ஸிலாம் தாம் பாதயாமாஸ
தூம்ராக்ஷஸ்ய ரதம் ப்ரதி ॥
krōdhāddviguṇatāmrākṣaḥ
pitṛtulyaparākramaḥ ।
ṡilāṃ tāṃ pātayāmāsa
dhūmrākṣasya rathaṃ prati ॥
The natural redness of his eyes doubled by anger,
he who equaled his father in prowess,
hurled that rock at the chariot of Dhūmrāksha.
6.52.28 இ
6.52.28 ஈ
6.52.29 அ
6.52.29 ஆ
ஆபதந்தீம் ஸிலாம் த்ருஷ்ட்வா
கதாமுத்யம்ய ஸம்ப்ரமாத் ।
ரதாதாப்லுத்ய வேகேந
வஸுதாயாம் வ்யதிஷ்டத ॥
āpatantīṃ ṡilāṃ dṛṣṭvā
gadāmudyamya sambhramāt ।
rathādāplutya vēgēna
vasudhāyāṃ vyatiṣṭhata ॥
Seeing the rock flying towards him,
he grabbed the mace in a hurry and
jumped down from the chariot,
and took his stand on the ground.
6.52.29 இ
6.52.29 ஈ
6.52.30 அ
6.52.30 ஆ
ஸா ப்ரமத்ய ரதம் தஸ்ய
நிபபாத ஸிலா புவி ।
ஸசக்ரகூபரம் ஸாஸ்வம்
ஸத்வஜம் ஸஸராஸநம் ॥
sā pramathya rathaṃ tasya
nipapāta ṡilā bhuvi ।
sacakrakūbaraṃ sāṡvam
sadhvajaṃ saṡarāsanam ॥
Smashing the chariot including its
wheels, yoke, horses, flagstaff and bows,
the rock fell to the ground.
6.52.30 இ
6.52.30 ஈ
6.52.31 அ
6.52.31 ஆ
ஸ பங்க்த்வா து ரதம் தஸ்ய
ஹநுமாந் மாருதாத்மஜ: ।
ரக்ஷஸாம் கதநம் சக்ரே
ஸஸ்கந்தவிடபைர்த்ருமை: ॥
sa bhaṅktvā tu rathaṃ tasya
hanumān mārutātmajaḥ ।
rakṣasāṃ kadanaṃ cakrē
saskandhaviṭapairdrumaiḥ ॥
Having thus smashed the chariot,
Hanumān, the son of Vāyu,
worked havoc among the Rākshasas with whole trees,
with their trunks and boughs.
6.52.31 இ
6.52.31 ஈ
6.52.32 அ
6.52.32 ஆ
விபிந்நஸிரஸோ பூத்வா
ராக்ஷஸா: ஸோணிதோக்ஷிதா: ।
த்ருமை: ப்ரவ்யதிதாஸ்சாந்யே
நிபேதுர்தரணீதலே ॥
vibhinnaṡirasō bhūtvā
rākṣasāḥ ṡōṇitōkṣitāḥ ।
drumaiḥ pravyathitāṡcānyē
nipēturdharaṇītalē ॥
The Rākshasas, some with their heads smashed
and their bodies covered with blood,
others in agony from the blows of the trees,
fell down on the ground.
6.52.32 இ
6.52.32 ஈ
6.52.33 அ
6.52.33 ஆ
வித்ராவ்ய ராஸக்ஷம் ஸைந்யம்
ஹநுமாந் மாருதாத்மஜ: ।
கிரே: ஸிகரமாதாய
தூம்ராக்ஷமபிதுத்ருவே ॥
vidrāvya rāsakṣaṃ sainyam
hanumān mārutātmajaḥ ।
girēḥ ṡikharamādāya
dhūmrākṣamabhidudruvē ॥
Having put to flight the Rākshasa army,
Hanumān, the son of Vāyu,
snatched a mountain-crest
and rushed upon Dhūmrāksha.
6.52.33 இ
6.52.33 ஈ
6.52.34 அ
6.52.34 ஆ
தமாபதந்தம் தூம்ராக்ஷோ
கதாமுத்யம்ய வீர்யவாந் ।
விநர்தமாந: ஸஹஸா
ஹநுமந்தமபித்ரவத் ॥
tamāpatantaṃ dhūmrākṣō
gadāmudyamya vīryavān ।
vinardamānaḥ sahasā
hanumantamabhidravat ॥
Dhūmrāksha, the valorous one, with uplifted mace
dashed immediately, roaring, towards Hanumān
who was thus rushing towards him.
6.52.34 இ
6.52.34 ஈ
6.52.35 அ
6.52.35 ஆ
தத: க்ருத்தஸ்து வேகேந
கதாம் தாம் பஹுகண்டகாம் ।
பாதயாமாஸ தூம்ராக்ஷோ
மஸ்தகே து ஹநூமத: ॥
tataḥ kruddhastu vēgēna
gadāṃ tāṃ bahukaṇṭakām ।
pātayāmāsa dhūmrākṣō
mastakē tu hanūmataḥ ॥
Dhūmrāksha, in all his rage
and with all his force,
lodged the many-spiked mace
on Hanumān’s head.
6.52.35 இ
6.52.35 ஈ
6.52.36 அ
6.52.36 ஆ
6.52.36 இ
6.52.36 ஈ
தாடித: ஸ தயா தத்ர
கதயா பீமரூபயா ।
ஸ கபிர்மாருதபல:
தம் ப்ரஹாரமசிந்தயந் ।
தூம்ராக்ஷஸ்ய ஸிரோமத்யே
கிரிஸ்ருங்கமபாதயத் ॥
tāḍitaḥ sa tayā tatra
gadayā bhīmarūpayā ।
sa kapirmārutabalaḥ
taṃ prahāramacintayan ।
dhūmrākṣasya ṡirōmadhyē
giriṡṛṅgamapātayat ॥
Completely unmindful of
the blow from that frightful mace
the Vānara, who was as strong as the wind,
lodged the mountain-crest
right on the center Dhūmrāksha’s head.
6.52.37 அ
6.52.37 ஆ
6.52.37 இ
6.52.37 ஈ
ஸ விஹ்வலிதஸர்வாங்கோ
கிரிஸ்ருங்கேண தாடித: ।
பபாத ஸஹஸா பூமௌ
விகீர்ண இவ பர்வத: ॥
sa vihvalitasarvāṅgō
giriṡṛṅgēṇa tāḍitaḥ ।
papāta sahasā bhūmau
vikīrṇa iva parvataḥ ॥
Struck down by that mountain crest,
he collapsed instantly,
all his limbs rocking, on the ground
like a mountain that had been blown apart.
6.52.38 அ
6.52.38 ஆ
6.52.38 இ
6.52.38 ஈ
தூம்ராக்ஷம் நிஹதம் த்ருஷ்ட்வா
ஹதஸேஷா நிஸாசரா: ।
த்ரஸ்தா: ப்ரவிவிஸுர்லங்காம்
வத்யமாநா: ப்லவங்கமை: ॥
dhūmrākṣaṃ nihataṃ dṛṣṭvā
hataṡēṣā niṡācarāḥ ।
trastāḥ praviviṡurlaṅkām
vadhyamānāḥ plavaṅgamaiḥ ॥
On seeing Dhūmrāksha slain,
the Rākshasas who were still alive
retreated to Laṅkā terrified,
chased to death by the Vānaras.
6.52.39 அ
6.52.39 ஆ
6.52.39 இ
6.52.39 ஈ
ஸ து பவநஸுதோ நிஹத்ய ஸத்ரூந்
க்ஷதஜவஹா: ஸரிதஸ்ச ஸந்நிகீர்ய ।
ரிபுவதஜநிதஸ்ரமோ மஹாத்மா
முதமகமத்கபிபி: ஸுபூஜ்யமாந: ॥
sa tu pavanasutō nihatya ṡatrūn
kṣatajavahāḥ saritaṡca sannikīrya ।
ripuvadhajanitaṡramō mahātmā
mudamagamatkapibhiḥ supūjyamānaḥ ॥
Having slain the foe and
causing rivers of blood to flow,
the mighty son of Vāyu, who was exhausted
expending his energies in killing the enemy,
found elation in the plaudits from the Vānaras.
இத்யார்ஷே வால்மீகீயே
ஸ்ரீமத்ராமாயணே ஆதிகாவ்யே
யுத்தகாண்டே த்விபஞ்சாஸ: ஸர்க:॥
ityārṣē vālmīkīyē
ṡrīmadrāmāyaṇē ādikāvyē
yuddhakāṇḍē dvipañcāṡaḥ sargaḥ॥
Thus concludes the fifty second Sarga
in Yuddha Kāṇḍa of the glorious Rāmāyaṇa,
the first ever poem of humankind,
composed by Maharshi Vālmeeki.
You have completed reading 16208 Ṡlōkas out of ~24,000 Ṡlōkas of Vālmeeki Rāmāyaṇa.
6.52.22 இ
6.52.22 ஈ
6.52.23 அ
6.52.23 ஆ
விபிந்நஹ்ருதயா: கேசித்
ஏகபார்ஸ்வேந தாரிதா: ।
விதாரிதா ஸ்த்ரிஸூலைஸ்ச
கேசிதாந்த்ரைர்விநி:ஸ்ருதா: ॥
vibhinnahṛdayāḥ kēcit
ēkapārṡvēna dāritāḥ ।
vidāritā striṡūlaiṡca
kēcidāntrairviniḥsṛtāḥ ॥
Some were cleft to the heart,
others had one flank sheared down.
Some ripped up by tridents, were disemboweled.
6.52.23 இ
6.52.23 ஈ
6.52.24 அ
6.52.24 ஆ
தத்ஸுபீமம் மஹாயுத்தம்
ஹரிராக்ஷஸஸங்குலம் ।
ப்ரபபௌ ஸப்தபஹுலம்
ஸிலாபாதபஸங்குலம் ॥
tatsubhīmaṃ mahāyuddham
harirākṣasasaṅkulam ।
prababhau ṡabdabahulam
ṡilāpādapasaṅkulam ॥
That gargantuan, tumultuous and fierce fight
between Vānaras and the Rākshasas,
with trees and rocks thrown everywhere,
raised a terrific din.
6.52.24 இ
6.52.24 ஈ
6.52.25 அ
6.52.25 ஆ
தநுர்ஜ்யாதந்த்ரிமதுரம்
ஹிக்காதாலஸமந்விதம் ।
மந்தஸ்தநிதஸங்கீதம்
யுத்தகாந்தர்வமாபபௌ ॥
dhanurjyātantrimadhuram
hikkātālasamanvitam ।
mandastanitasaṅgītam
yuddhagāndharvamābabhau ॥
With the twang of bowstrings sounding like
the melody of string instruments,
the hiccups keeping rhythm,
and the dying-down voices seeming to sing a song,
the scene of the war was like a music concert.
6.52.25 இ
6.52.25 ஈ
6.52.26 அ
6.52.26 ஆ
தூம்ராக்ஷஸ்து தநுஷ்பாணி:
வாநராந் ரணமூர்தநி ।
ஹஸந் வித்ராவயாமாஸ
திஸஸ்து ஸரவ்ருஷ்டிபி: ॥
dhūmrākṣastu dhanuṣpāṇiḥ
vānarān raṇamūrdhani ।
hasan vidrāvayāmāsa
diṡastu ṡaravṛṣṭibhiḥ ॥
Dhūmrāksha, standing with the bow in his hand
on the forefront of the battle field,
scattered the Vānaras in all directions
with a downpour of arrows, laughing.
6.52.26 இ
6.52.26 ஈ
6.52.27 அ
6.52.27 ஆ
தூம்ராக்ஷேணார்திதம் ஸைந்யம்
வ்யதிதம் த்ருஸ்ய மாருதி: ।
அப்யவர்தத ஸங்க்ருத்த:
ப்ரக்ருஹ்ய விபுலாம் ஸிலாம் ॥
dhūmrākṣēṇārditaṃ sainyam
vyathitaṃ dṛṡya mārutiḥ ।
abhyavartata saṅkruddhaḥ
pragṛhya vipulāṃ ṡilām ॥
Māruti, outraged on seeing the
army downcast battered by Dhūmrāksha,
pounced upon him, snatching a huge rock.
6.52.27 இ
6.52.27 ஈ
6.52.28 அ
6.52.28 ஆ
க்ரோதாத்த்விகுணதாம்ராக்ஷ:
பித்ருதுல்யபராக்ரம: ।
ஸிலாம் தாம் பாதயாமாஸ
தூம்ராக்ஷஸ்ய ரதம் ப்ரதி ॥
krōdhāddviguṇatāmrākṣaḥ
pitṛtulyaparākramaḥ ।
ṡilāṃ tāṃ pātayāmāsa
dhūmrākṣasya rathaṃ prati ॥
The natural redness of his eyes doubled by anger,
he who equaled his father in prowess,
hurled that rock at the chariot of Dhūmrāksha.
6.52.28 இ
6.52.28 ஈ
6.52.29 அ
6.52.29 ஆ
ஆபதந்தீம் ஸிலாம் த்ருஷ்ட்வா
கதாமுத்யம்ய ஸம்ப்ரமாத் ।
ரதாதாப்லுத்ய வேகேந
வஸுதாயாம் வ்யதிஷ்டத ॥
āpatantīṃ ṡilāṃ dṛṣṭvā
gadāmudyamya sambhramāt ।
rathādāplutya vēgēna
vasudhāyāṃ vyatiṣṭhata ॥
Seeing the rock flying towards him,
he grabbed the mace in a hurry and
jumped down from the chariot,
and took his stand on the ground.
6.52.29 இ
6.52.29 ஈ
6.52.30 அ
6.52.30 ஆ
ஸா ப்ரமத்ய ரதம் தஸ்ய
நிபபாத ஸிலா புவி ।
ஸசக்ரகூபரம் ஸாஸ்வம்
ஸத்வஜம் ஸஸராஸநம் ॥
sā pramathya rathaṃ tasya
nipapāta ṡilā bhuvi ।
sacakrakūbaraṃ sāṡvam
sadhvajaṃ saṡarāsanam ॥
Smashing the chariot including its
wheels, yoke, horses, flagstaff and bows,
the rock fell to the ground.
6.52.30 இ
6.52.30 ஈ
6.52.31 அ
6.52.31 ஆ
ஸ பங்க்த்வா து ரதம் தஸ்ய
ஹநுமாந் மாருதாத்மஜ: ।
ரக்ஷஸாம் கதநம் சக்ரே
ஸஸ்கந்தவிடபைர்த்ருமை: ॥
sa bhaṅktvā tu rathaṃ tasya
hanumān mārutātmajaḥ ।
rakṣasāṃ kadanaṃ cakrē
saskandhaviṭapairdrumaiḥ ॥
Having thus smashed the chariot,
Hanumān, the son of Vāyu,
worked havoc among the Rākshasas with whole trees,
with their trunks and boughs.
6.52.31 இ
6.52.31 ஈ
6.52.32 அ
6.52.32 ஆ
விபிந்நஸிரஸோ பூத்வா
ராக்ஷஸா: ஸோணிதோக்ஷிதா: ।
த்ருமை: ப்ரவ்யதிதாஸ்சாந்யே
நிபேதுர்தரணீதலே ॥
vibhinnaṡirasō bhūtvā
rākṣasāḥ ṡōṇitōkṣitāḥ ।
drumaiḥ pravyathitāṡcānyē
nipēturdharaṇītalē ॥
The Rākshasas, some with their heads smashed
and their bodies covered with blood,
others in agony from the blows of the trees,
fell down on the ground.
6.52.32 இ
6.52.32 ஈ
6.52.33 அ
6.52.33 ஆ
வித்ராவ்ய ராஸக்ஷம் ஸைந்யம்
ஹநுமாந் மாருதாத்மஜ: ।
கிரே: ஸிகரமாதாய
தூம்ராக்ஷமபிதுத்ருவே ॥
vidrāvya rāsakṣaṃ sainyam
hanumān mārutātmajaḥ ।
girēḥ ṡikharamādāya
dhūmrākṣamabhidudruvē ॥
Having put to flight the Rākshasa army,
Hanumān, the son of Vāyu,
snatched a mountain-crest
and rushed upon Dhūmrāksha.
6.52.33 இ
6.52.33 ஈ
6.52.34 அ
6.52.34 ஆ
தமாபதந்தம் தூம்ராக்ஷோ
கதாமுத்யம்ய வீர்யவாந் ।
விநர்தமாந: ஸஹஸா
ஹநுமந்தமபித்ரவத் ॥
tamāpatantaṃ dhūmrākṣō
gadāmudyamya vīryavān ।
vinardamānaḥ sahasā
hanumantamabhidravat ॥
Dhūmrāksha, the valorous one, with uplifted mace
dashed immediately, roaring, towards Hanumān
who was thus rushing towards him.
6.52.34 இ
6.52.34 ஈ
6.52.35 அ
6.52.35 ஆ
தத: க்ருத்தஸ்து வேகேந
கதாம் தாம் பஹுகண்டகாம் ।
பாதயாமாஸ தூம்ராக்ஷோ
மஸ்தகே து ஹநூமத: ॥
tataḥ kruddhastu vēgēna
gadāṃ tāṃ bahukaṇṭakām ।
pātayāmāsa dhūmrākṣō
mastakē tu hanūmataḥ ॥
Dhūmrāksha, in all his rage
and with all his force,
lodged the many-spiked mace
on Hanumān’s head.
6.52.35 இ
6.52.35 ஈ
6.52.36 அ
6.52.36 ஆ
6.52.36 இ
6.52.36 ஈ
தாடித: ஸ தயா தத்ர
கதயா பீமரூபயா ।
ஸ கபிர்மாருதபல:
தம் ப்ரஹாரமசிந்தயந் ।
தூம்ராக்ஷஸ்ய ஸிரோமத்யே
கிரிஸ்ருங்கமபாதயத் ॥
tāḍitaḥ sa tayā tatra
gadayā bhīmarūpayā ।
sa kapirmārutabalaḥ
taṃ prahāramacintayan ।
dhūmrākṣasya ṡirōmadhyē
giriṡṛṅgamapātayat ॥
Completely unmindful of
the blow from that frightful mace
the Vānara, who was as strong as the wind,
lodged the mountain-crest
right on the center Dhūmrāksha’s head.
6.52.37 அ
6.52.37 ஆ
6.52.37 இ
6.52.37 ஈ
ஸ விஹ்வலிதஸர்வாங்கோ
கிரிஸ்ருங்கேண தாடித: ।
பபாத ஸஹஸா பூமௌ
விகீர்ண இவ பர்வத: ॥
sa vihvalitasarvāṅgō
giriṡṛṅgēṇa tāḍitaḥ ।
papāta sahasā bhūmau
vikīrṇa iva parvataḥ ॥
Struck down by that mountain crest,
he collapsed instantly,
all his limbs rocking, on the ground
like a mountain that had been blown apart.
6.52.38 அ
6.52.38 ஆ
6.52.38 இ
6.52.38 ஈ
தூம்ராக்ஷம் நிஹதம் த்ருஷ்ட்வா
ஹதஸேஷா நிஸாசரா: ।
த்ரஸ்தா: ப்ரவிவிஸுர்லங்காம்
வத்யமாநா: ப்லவங்கமை: ॥
dhūmrākṣaṃ nihataṃ dṛṣṭvā
hataṡēṣā niṡācarāḥ ।
trastāḥ praviviṡurlaṅkām
vadhyamānāḥ plavaṅgamaiḥ ॥
On seeing Dhūmrāksha slain,
the Rākshasas who were still alive
retreated to Laṅkā terrified,
chased to death by the Vānaras.
6.52.39 அ
6.52.39 ஆ
6.52.39 இ
6.52.39 ஈ
ஸ து பவநஸுதோ நிஹத்ய ஸத்ரூந்
க்ஷதஜவஹா: ஸரிதஸ்ச ஸந்நிகீர்ய ।
ரிபுவதஜநிதஸ்ரமோ மஹாத்மா
முதமகமத்கபிபி: ஸுபூஜ்யமாந: ॥
sa tu pavanasutō nihatya ṡatrūn
kṣatajavahāḥ saritaṡca sannikīrya ।
ripuvadhajanitaṡramō mahātmā
mudamagamatkapibhiḥ supūjyamānaḥ ॥
Having slain the foe and
causing rivers of blood to flow,
the mighty son of Vāyu, who was exhausted
expending his energies in killing the enemy,
found elation in the plaudits from the Vānaras.
இத்யார்ஷே வால்மீகீயே
ஸ்ரீமத்ராமாயணே ஆதிகாவ்யே
யுத்தகாண்டே த்விபஞ்சாஸ: ஸர்க:॥
ityārṣē vālmīkīyē
ṡrīmadrāmāyaṇē ādikāvyē
yuddhakāṇḍē dvipañcāṡaḥ sargaḥ॥
Thus concludes the fifty second Sarga
in Yuddha Kāṇḍa of the glorious Rāmāyaṇa,
the first ever poem of humankind,
composed by Maharshi Vālmeeki.
You have completed reading 16208 Ṡlōkas out of ~24,000 Ṡlōkas of Vālmeeki Rāmāyaṇa.