Tweet
Yuddha Kaanda Sargas 44
Yuddha Kaanda - Sarga 44
Streams of blood flow, with weapons, bodies and hair floating in it. The air is filled with the groans of dying Rākshasas and Vānaras. The battle field becomes a ghastly sight. Meanwhile, Rākshasas make Rāma and Lakshmaṇa their main target and the two of them destroy them all. They strike the six chiefs Yamaṡatru, Mahāpārṡwa, Mahōdara, Vajradaṃshṭra, Ṡuka and Sāraṇa with arrows, and manage to escape with their bare lives by running away from the battle.
Aṅgada, meanwhile, strikes down the horses and charioteer of Indrajit, earning applause from everyone including Rāma and Lakshmaṇa.
6.44.1 அ
6.44.1 ஆ
6.44.1 இ
6.44.1 ஈ
யுத்த்யதாமேவ தேஷாம் து
ததா வாநரரக்ஷஸாம் ।
ரவிரஸ்தம் கதோ ராத்ரி:
ப்ரவ்ருத்தா ப்ராணஹாரிணீ ॥
yuddhyatāmēva tēṣāṃ tu
tadā vānararakṣasām ।
ravirastaṃ gatō rātriḥ
pravṛttā prāṇahāriṇī ॥
As the Vānaras and the Rākshasas thus fought,
the sun had set, and the night
that was to devour lives, came on.
6.44.2 அ
6.44.2 ஆ
6.44.2 இ
6.44.2 ஈ
அந்யோந்யம் பத்தவைராணாம்
கோராணாம் ஜயமிச்சதாம் ।
ஸம்ப்ரவ்ருத்தம் நிஸாயுத்தம்
ததா வாநரரக்ஷஸாம் ॥
anyōnyaṃ baddhavairāṇām
ghōrāṇāṃ jayamicchatām ।
sampravṛttaṃ niṡāyuddham
tadā vānararakṣasām ॥
A night of fighting ensued
between the Vānaras and the Rākshasas,
both fierce, resolved on victory and
locked in irreconcilable animosity.
6.44.3 அ
6.44.3 ஆ
6.44.3 இ
6.44.3 ஈ
ராக்ஷஸோऽஸீதி ஹரயோ
ஹரிஸ்சாஸீதி ராக்ஷஸா: ।
அந்யோந்யம் ஸமரே ஜக்நு:
தஸ்மிம்ஸ்தமஸி தாருணே ॥
rākṣasō'sīti harayō
hariṡcāsīti rākṣasāḥ ।
anyōnyaṃ samarē jaghnuḥ
tasmiṃstamasi dāruṇē ॥
They killed each other in that dreadful darkness,
the Vānaras shouting, ‘You, the Rākshasa!’
and the Rākshasas crying, ‘You, the Vānara!’
6.44.4 அ
6.44.4 ஆ
6.44.4 இ
6.44.4 ஈ
ஜஹி தாரய சைஹீதி
கதம் வித்ரவஸீதி ச ।
ஏவம் ஸுதுமுல: ஸப்த:
தஸ்மிம்ஸ்தமஸி ஸுஸ்ருவே ॥
jahi dāraya caihīti
kathaṃ vidravasīti ca ।
ēvaṃ sutumulaḥ ṡabdaḥ
tasmiṃstamasi ṡuṡruvē ॥
A cacophony of cries,
“Kill! Tear Apart!
Come, why do you run away!”
was heard in that darkness.
6.44.5 அ
6.44.5 ஆ
6.44.5 இ
6.44.5 ஈ
காலா: காஞ்சநஸந்நாஹா:
தஸ்மிம்ஸ்தமஸி ராக்ஷஸா: ।
ஸம்ப்ராத்ருஸ்யந்த ஸைலேந்த்ரா
தீப்தௌஷதிவநா இவ ॥
kālāḥ kāñcanasannāhāḥ
tasmiṃstamasi rākṣasāḥ ।
samprādṛṡyanta ṡailēndrā
dīptauṣadhivanā iva ॥
The Rākshasas, black and clad in golden armor,
looked like mountains with
healing herbs glowing on them.
6.44.6 அ
6.44.6 ஆ
6.44.6 இ
6.44.6 ஈ
தஸ்மிம்ஸ்தமஸி துஷ்பாரே
ராக்ஷஸா: க்ரோதமூர்ச்சிதா: ।
பரிபேதுர்மஹாவேகா
பக்ஷயந்த: ப்லவங்கமாந் ॥
tasmiṃstamasi duṣpārē
rākṣasāḥ krōdhamūrcchitāḥ ।
paripēturmahāvēgā
bhakṣayantaḥ plavaṅgamān ॥
In that darkness that seemed never ending,
the Rākshasas, besides themselves with anger,
rampaged all over the place, devouring the Vānaras.
6.44.7 அ
6.44.7 ஆ
6.44.7 இ
6.44.7 ஈ
6.44.8 அ
6.44.8 ஆ
தே ஹயாந் காஞ்சநாபீடாந்
த்வஜாம்ஸ்சாக்நிஸிகோபமாந் ।
ஆப்லுத்ய தஸநைஸ்தீக்ஷ்ணை:
பீமகோபா வ்யதாரயந் ।
வாநரா பலிநோ யுத்தேऽ -
க்ஷோபயந் ராக்ஷஸீம் சமூம் ॥
tē hayān kāñcanāpīḍān
dhvajāṃṡcāgniṡikhōpamān ।
āplutya daṡanaistīkṣṇaiḥ
bhīmakōpā vyadārayan ।
vānarā balinō yuddhē' -
kṣōbhayan rākṣasīṃ camūm ॥
And the Vānaras, in a terrible rage,
sprang up on the horses crested with gold and
banners that blazed like tongues of flame,
and tore them with their sharp teeth.
6.44.8 இ
6.44.8 ஈ
6.44.9 அ
6.44.9 ஆ
குஞ்ஜராந் குஞ்ஜராரோஹாந்
பதாகாத்வஜிநோ ரதாந் ।
சகர்ஷுஸ்ச ததம்ஸுஸ்ச
தஸநை: க்ரோதமூர்ச்சிதா: ॥
kuñjarān kuñjarārōhān
patākādhvajinō rathān ।
cakarṣuṡca dadaṃṡuṡca
daṡanaiḥ krōdhamūrcchitāḥ ॥
They dragged down elephants and their riders
and chariots hung with flags and banners
and tore them apart with
their fangs in their fury.
6.44.9 இ
6.44.9 ஈ
6.44.10 அ
6.44.10 ஆ
லக்ஷ்மணஸ்சாபி ராமஸ்ச
ஸரைராஸீவிஷோபமை: ।
த்ருஸ்யாத்ருஸ்யாநி ரக்ஷாம்ஸி
ப்ரவராணி நிஜக்நது: ॥
lakṣmaṇaṡcāpi rāmaṡca
ṡarairāṡīviṣōpamaiḥ ।
dṛṡyādṛṡyāni rakṣāṃsi
pravarāṇi nijaghnatuḥ ॥
Lakshmaṇa and also Rāma
struck down noted Rākshasas,
who could only be seen
indistinctly (in that night).
6.44.10 இ
6.44.10 ஈ
6.44.11 அ
6.44.11 ஆ
துரங்ககுரவித்வஸ்தம்
ரதநேமிஸமுத்திதம் ।
ருரோத கர்ணநேத்ராணி
யுத்த்யதாம் தரணீரஜ: ॥
turaṅgakhuravidhvastam
rathanēmisamutthitam ।
rurōdha karṇanētrāṇi
yuddhyatāṃ dharaṇīrajaḥ ॥
Dust created from the pounding
of the earth by hooves of the horses
rose up into the air
behind the wheels of the chariots,
filling the eyes and ears of the fighters.
6.44.11 இ
6.44.11 ஈ
6.44.12 அ
6.44.12 ஆ
வர்தமாநே மஹாகோரே
ஸங்க்ராமே ரோமஹர்ஷணே ।
ருதிரௌகா மஹாகோரா
நத்யஸ்தத்ர ப்ரஸுஸ்ருவு: ॥
vartamānē mahāghōrē
saṅgrāmē rōmaharṣaṇē ।
rudhiraughā mahāghōrā
nadyastatra prasusruvuḥ ॥
As that terrible fight, which made the
hair of the beholder stand on its end, went on,
there flowed revolting rivers of blood.
6.44.12 இ
6.44.12 ஈ
6.44.13 அ
6.44.13 ஆ
ததோ பேரீம்ருதங்காநாம்
பணவாநாம் ச நிஸ்வந: ।
ஸங்கவேணுஸ்வநோந்மிஸ்ர:
ஸம்பபூவாத்புதோபம: ॥
tatō bhērīmṛdaṅgānām
paṇavānāṃ ca nisvanaḥ ।
ṡaṅkhavēṇusvanōnmiṡraḥ
sambabhūvādbhutōpamaḥ ॥
There rose then a mighty
din of drum, Mṛdanga and Paṇava
mingled with the blare of conches and flutes.
6.44.13 இ
6.44.13 ஈ
6.44.14 அ
6.44.14 ஆ
ஹதாநாம் ஸ்தநமாநாநாம்
ராக்ஷஸாநாம் ச நிஸ்வந: ।
ஸஸ்தாநாம் வாநராணாம் ச
ஸம்பபூவாதிதாருண: ॥
hatānāṃ stanamānānām
rākṣasānāṃ ca nisvanaḥ ।
ṡastānāṃ vānarāṇāṃ ca
sambabhūvātidāruṇaḥ ॥
And also heard, were the dreadful groans
of the Rākshasas who received mortal blows
and of the Vānaras who were all but dead.
6.44.14 இ
6.44.14 ஈ
6.44.15 அ
6.44.15 ஆ
6.44.15 இ
6.44.15 ஈ
6.44.16 அ
6.44.16 ஆ
ஹதைர்வாநரவீரைஸ்ச
ஸக்திஸூலபரஸ்வதை: ।
நிஹதை: பர்வதாக்ரைஸ்ச
ராக்ஷஸை: காமரூபிபி: ।
ஸஸ்த்ரபுஷ்போபஹாரா ச
தத்ராஸீத்யுத்தமேதிநீ ।
துர்ஜ்ஞேயா துர்நிவேஸா ச
ஸோணிதாஸ்ராவகர்தமா ॥
hatairvānaravīraiṡca
ṡaktiṡūlaparaṡvadhaiḥ ।
nihataiḥ parvatāgraiṡca
rākṣasaiḥ kāmarūpibhiḥ ।
ṡastrapuṣpōpahārā ca
tatrāsīdyuddhamēdinī ।
durjñēyā durnivēṡā ca
ṡōṇitāsrāvakardamā ॥
With the Vānara warriors
killed by javelin, spear and hatchet
and the Rākshasas who could take any form at will
struck down by mountain crests,
and with the gore of blood flowing and
the weapons floating in it like flowers,
the battle field became
an impassable, ghastly sight.
6.44.16 இ
6.44.16 ஈ
6.44.17 அ
6.44.17 ஆ
ஸா பபூவ நிஸா கோரா
ஹரிராக்ஷஸஹாரிணீ ।
காலராத்ரீவ பூதாநாம்
ஸர்வேஷாம் துரதிக்ரமா ॥
sā babhūva niṡā ghōrā
harirākṣasahāriṇī ।
kālarātrīva bhūtānām
sarvēṣāṃ duratikramā ॥
That horrid night, which swallowed up
the Vānaras and the Rākshasas,
looked as if it would spare no creature
any more than the night
that puts an end to the world itself.
6.44.17 இ
6.44.17 ஈ
6.44.18 அ
6.44.18 ஆ
ததஸ்தே ராக்ஷஸாஸ்தத்ர
தஸ்மிம்ஸ்தமஸி தாருண ।
ராமமேவாப்யவர்தந்த
ஸம்ஸ்ருஷ்டா: ஸரவ்ருஷ்டிபி: ॥
tatastē rākṣasāstatra
tasmiṃstamasi dāruṇa ।
rāmamēvābhyavartanta
saṃsṛṣṭāḥ ṡaravṛṣṭibhiḥ ॥
Then, in that frightful darkness,
the Rākshasas made Rāma their target,
deluging him with a downpour of arrows.
6.44.18 இ
6.44.18 ஈ
6.44.19 அ
6.44.19 ஆ
தேஷாமாபததாம் ஸப்த:
க்ருத்தாநாமபி கர்ஜதாம் ।
உத்வர்த இவ ஸப்தாநாம்
ஸமுத்ராணாம் ப்ரஸுஸ்ருவே ॥
tēṣāmāpatatāṃ ṡabdaḥ
kruddhānāmapi garjatām ।
udvarta iva saptānām
samudrāṇāṃ praṡuṡruvē ॥
The din of their
angry roar as they advanced
was like the roar of the
seven seas when the world comes to an end.
6.44.19 இ
6.44.19 ஈ
6.44.20 அ
6.44.20 ஆ
தேஷாம் ராம: ஸரைஷ்ஷங்பி:
ஷட் ஜகாந நிஸாசராந் ।
நிமேஷாந்தரமாத்ரேண
ஸிதைரக்நிஸிகோபமை: ॥
tēṣāṃ rāmaḥ ṡaraiṣṣaṅbhiḥ
ṣaḍ jaghāna niṡācarān ।
nimēṣāntaramātrēṇa
ṡitairagniṡikhōpamaiḥ ॥
Rāma struck six of them in a split second
with six sharp arrows,
that were like tongues of flame.
6.44.20 இ
6.44.20 ஈ
6.44.21 அ
6.44.21 ஆ
6.44.21 இ
6.44.21 ஈ
6.44.22 அ
6.44.22 ஆ
யமஸத்ருஸ்ச துர்தர்ஷோ
மஹாபார்ஸ்வமஹோதரௌ ।
வஜ்ரதம்ஷ்ட்ரோ மஹாகாய:
தௌசோபௌ ஸுகஸாரணௌ ।
தே து ராமேண பாணௌகை:
ஸர்வே மர்மஸு தாடிதா: ।
யுத்தாதபஸ்ருதாஸ்தத்ர
ஸாவஸேஷாயுஷோऽபவந் ॥
yamaṡatruṡca durdharṣō
mahāpārṡvamahōdarau ।
vajradaṃṣṭrō mahākāyaḥ
taucōbhau ṡukasāraṇau ।
tē tu rāmēṇa bāṇaughaiḥ
sarvē marmasu tāḍitāḥ ।
yuddhādapasṛtāstatra
sāvaṡēṣāyuṣō'bhavan ॥
They, the unassailable
Yamaṡatru, Mahāpārṡwa and Mahōdara,
Vajradaṃshṭra of the huge body,
and the duo of Ṡuka and Sāraṇa,
struck by Rāma in their
vitals with a flood of arrows,
managed to escape with their bare lives,
by running away from the battle.
6.44.22 இ
6.44.22 ஈ
6.44.23 அ
6.44.23 ஆ
தத்ர காஞ்சநசித்ராங்கை:
ஸரைரக்நிஸிகோபமை: ।
திஸஸ்சகார விமலா:
ப்ரதிஸஸ்ச மஹாபல: ॥
tatra kāñcanacitrāṅgaiḥ
ṡarairagniṡikhōpamaiḥ ।
diṡaṡcakāra vimalāḥ
pradiṡaṡca mahābalaḥ ॥
He of immense strength illuminated
the cardinals and the spaces in between them
with his arrows that glowed like tongues of flame
with their golden shafts.
To be continued
Yuddha Kaanda - Sarga 44
Streams of blood flow, with weapons, bodies and hair floating in it. The air is filled with the groans of dying Rākshasas and Vānaras. The battle field becomes a ghastly sight. Meanwhile, Rākshasas make Rāma and Lakshmaṇa their main target and the two of them destroy them all. They strike the six chiefs Yamaṡatru, Mahāpārṡwa, Mahōdara, Vajradaṃshṭra, Ṡuka and Sāraṇa with arrows, and manage to escape with their bare lives by running away from the battle.
Aṅgada, meanwhile, strikes down the horses and charioteer of Indrajit, earning applause from everyone including Rāma and Lakshmaṇa.
6.44.1 அ
6.44.1 ஆ
6.44.1 இ
6.44.1 ஈ
யுத்த்யதாமேவ தேஷாம் து
ததா வாநரரக்ஷஸாம் ।
ரவிரஸ்தம் கதோ ராத்ரி:
ப்ரவ்ருத்தா ப்ராணஹாரிணீ ॥
yuddhyatāmēva tēṣāṃ tu
tadā vānararakṣasām ।
ravirastaṃ gatō rātriḥ
pravṛttā prāṇahāriṇī ॥
As the Vānaras and the Rākshasas thus fought,
the sun had set, and the night
that was to devour lives, came on.
6.44.2 அ
6.44.2 ஆ
6.44.2 இ
6.44.2 ஈ
அந்யோந்யம் பத்தவைராணாம்
கோராணாம் ஜயமிச்சதாம் ।
ஸம்ப்ரவ்ருத்தம் நிஸாயுத்தம்
ததா வாநரரக்ஷஸாம் ॥
anyōnyaṃ baddhavairāṇām
ghōrāṇāṃ jayamicchatām ।
sampravṛttaṃ niṡāyuddham
tadā vānararakṣasām ॥
A night of fighting ensued
between the Vānaras and the Rākshasas,
both fierce, resolved on victory and
locked in irreconcilable animosity.
6.44.3 அ
6.44.3 ஆ
6.44.3 இ
6.44.3 ஈ
ராக்ஷஸோऽஸீதி ஹரயோ
ஹரிஸ்சாஸீதி ராக்ஷஸா: ।
அந்யோந்யம் ஸமரே ஜக்நு:
தஸ்மிம்ஸ்தமஸி தாருணே ॥
rākṣasō'sīti harayō
hariṡcāsīti rākṣasāḥ ।
anyōnyaṃ samarē jaghnuḥ
tasmiṃstamasi dāruṇē ॥
They killed each other in that dreadful darkness,
the Vānaras shouting, ‘You, the Rākshasa!’
and the Rākshasas crying, ‘You, the Vānara!’
6.44.4 அ
6.44.4 ஆ
6.44.4 இ
6.44.4 ஈ
ஜஹி தாரய சைஹீதி
கதம் வித்ரவஸீதி ச ।
ஏவம் ஸுதுமுல: ஸப்த:
தஸ்மிம்ஸ்தமஸி ஸுஸ்ருவே ॥
jahi dāraya caihīti
kathaṃ vidravasīti ca ।
ēvaṃ sutumulaḥ ṡabdaḥ
tasmiṃstamasi ṡuṡruvē ॥
A cacophony of cries,
“Kill! Tear Apart!
Come, why do you run away!”
was heard in that darkness.
6.44.5 அ
6.44.5 ஆ
6.44.5 இ
6.44.5 ஈ
காலா: காஞ்சநஸந்நாஹா:
தஸ்மிம்ஸ்தமஸி ராக்ஷஸா: ।
ஸம்ப்ராத்ருஸ்யந்த ஸைலேந்த்ரா
தீப்தௌஷதிவநா இவ ॥
kālāḥ kāñcanasannāhāḥ
tasmiṃstamasi rākṣasāḥ ।
samprādṛṡyanta ṡailēndrā
dīptauṣadhivanā iva ॥
The Rākshasas, black and clad in golden armor,
looked like mountains with
healing herbs glowing on them.
6.44.6 அ
6.44.6 ஆ
6.44.6 இ
6.44.6 ஈ
தஸ்மிம்ஸ்தமஸி துஷ்பாரே
ராக்ஷஸா: க்ரோதமூர்ச்சிதா: ।
பரிபேதுர்மஹாவேகா
பக்ஷயந்த: ப்லவங்கமாந் ॥
tasmiṃstamasi duṣpārē
rākṣasāḥ krōdhamūrcchitāḥ ।
paripēturmahāvēgā
bhakṣayantaḥ plavaṅgamān ॥
In that darkness that seemed never ending,
the Rākshasas, besides themselves with anger,
rampaged all over the place, devouring the Vānaras.
6.44.7 அ
6.44.7 ஆ
6.44.7 இ
6.44.7 ஈ
6.44.8 அ
6.44.8 ஆ
தே ஹயாந் காஞ்சநாபீடாந்
த்வஜாம்ஸ்சாக்நிஸிகோபமாந் ।
ஆப்லுத்ய தஸநைஸ்தீக்ஷ்ணை:
பீமகோபா வ்யதாரயந் ।
வாநரா பலிநோ யுத்தேऽ -
க்ஷோபயந் ராக்ஷஸீம் சமூம் ॥
tē hayān kāñcanāpīḍān
dhvajāṃṡcāgniṡikhōpamān ।
āplutya daṡanaistīkṣṇaiḥ
bhīmakōpā vyadārayan ।
vānarā balinō yuddhē' -
kṣōbhayan rākṣasīṃ camūm ॥
And the Vānaras, in a terrible rage,
sprang up on the horses crested with gold and
banners that blazed like tongues of flame,
and tore them with their sharp teeth.
6.44.8 இ
6.44.8 ஈ
6.44.9 அ
6.44.9 ஆ
குஞ்ஜராந் குஞ்ஜராரோஹாந்
பதாகாத்வஜிநோ ரதாந் ।
சகர்ஷுஸ்ச ததம்ஸுஸ்ச
தஸநை: க்ரோதமூர்ச்சிதா: ॥
kuñjarān kuñjarārōhān
patākādhvajinō rathān ।
cakarṣuṡca dadaṃṡuṡca
daṡanaiḥ krōdhamūrcchitāḥ ॥
They dragged down elephants and their riders
and chariots hung with flags and banners
and tore them apart with
their fangs in their fury.
6.44.9 இ
6.44.9 ஈ
6.44.10 அ
6.44.10 ஆ
லக்ஷ்மணஸ்சாபி ராமஸ்ச
ஸரைராஸீவிஷோபமை: ।
த்ருஸ்யாத்ருஸ்யாநி ரக்ஷாம்ஸி
ப்ரவராணி நிஜக்நது: ॥
lakṣmaṇaṡcāpi rāmaṡca
ṡarairāṡīviṣōpamaiḥ ।
dṛṡyādṛṡyāni rakṣāṃsi
pravarāṇi nijaghnatuḥ ॥
Lakshmaṇa and also Rāma
struck down noted Rākshasas,
who could only be seen
indistinctly (in that night).
6.44.10 இ
6.44.10 ஈ
6.44.11 அ
6.44.11 ஆ
துரங்ககுரவித்வஸ்தம்
ரதநேமிஸமுத்திதம் ।
ருரோத கர்ணநேத்ராணி
யுத்த்யதாம் தரணீரஜ: ॥
turaṅgakhuravidhvastam
rathanēmisamutthitam ।
rurōdha karṇanētrāṇi
yuddhyatāṃ dharaṇīrajaḥ ॥
Dust created from the pounding
of the earth by hooves of the horses
rose up into the air
behind the wheels of the chariots,
filling the eyes and ears of the fighters.
6.44.11 இ
6.44.11 ஈ
6.44.12 அ
6.44.12 ஆ
வர்தமாநே மஹாகோரே
ஸங்க்ராமே ரோமஹர்ஷணே ।
ருதிரௌகா மஹாகோரா
நத்யஸ்தத்ர ப்ரஸுஸ்ருவு: ॥
vartamānē mahāghōrē
saṅgrāmē rōmaharṣaṇē ।
rudhiraughā mahāghōrā
nadyastatra prasusruvuḥ ॥
As that terrible fight, which made the
hair of the beholder stand on its end, went on,
there flowed revolting rivers of blood.
6.44.12 இ
6.44.12 ஈ
6.44.13 அ
6.44.13 ஆ
ததோ பேரீம்ருதங்காநாம்
பணவாநாம் ச நிஸ்வந: ।
ஸங்கவேணுஸ்வநோந்மிஸ்ர:
ஸம்பபூவாத்புதோபம: ॥
tatō bhērīmṛdaṅgānām
paṇavānāṃ ca nisvanaḥ ।
ṡaṅkhavēṇusvanōnmiṡraḥ
sambabhūvādbhutōpamaḥ ॥
There rose then a mighty
din of drum, Mṛdanga and Paṇava
mingled with the blare of conches and flutes.
6.44.13 இ
6.44.13 ஈ
6.44.14 அ
6.44.14 ஆ
ஹதாநாம் ஸ்தநமாநாநாம்
ராக்ஷஸாநாம் ச நிஸ்வந: ।
ஸஸ்தாநாம் வாநராணாம் ச
ஸம்பபூவாதிதாருண: ॥
hatānāṃ stanamānānām
rākṣasānāṃ ca nisvanaḥ ।
ṡastānāṃ vānarāṇāṃ ca
sambabhūvātidāruṇaḥ ॥
And also heard, were the dreadful groans
of the Rākshasas who received mortal blows
and of the Vānaras who were all but dead.
6.44.14 இ
6.44.14 ஈ
6.44.15 அ
6.44.15 ஆ
6.44.15 இ
6.44.15 ஈ
6.44.16 அ
6.44.16 ஆ
ஹதைர்வாநரவீரைஸ்ச
ஸக்திஸூலபரஸ்வதை: ।
நிஹதை: பர்வதாக்ரைஸ்ச
ராக்ஷஸை: காமரூபிபி: ।
ஸஸ்த்ரபுஷ்போபஹாரா ச
தத்ராஸீத்யுத்தமேதிநீ ।
துர்ஜ்ஞேயா துர்நிவேஸா ச
ஸோணிதாஸ்ராவகர்தமா ॥
hatairvānaravīraiṡca
ṡaktiṡūlaparaṡvadhaiḥ ।
nihataiḥ parvatāgraiṡca
rākṣasaiḥ kāmarūpibhiḥ ।
ṡastrapuṣpōpahārā ca
tatrāsīdyuddhamēdinī ।
durjñēyā durnivēṡā ca
ṡōṇitāsrāvakardamā ॥
With the Vānara warriors
killed by javelin, spear and hatchet
and the Rākshasas who could take any form at will
struck down by mountain crests,
and with the gore of blood flowing and
the weapons floating in it like flowers,
the battle field became
an impassable, ghastly sight.
6.44.16 இ
6.44.16 ஈ
6.44.17 அ
6.44.17 ஆ
ஸா பபூவ நிஸா கோரா
ஹரிராக்ஷஸஹாரிணீ ।
காலராத்ரீவ பூதாநாம்
ஸர்வேஷாம் துரதிக்ரமா ॥
sā babhūva niṡā ghōrā
harirākṣasahāriṇī ।
kālarātrīva bhūtānām
sarvēṣāṃ duratikramā ॥
That horrid night, which swallowed up
the Vānaras and the Rākshasas,
looked as if it would spare no creature
any more than the night
that puts an end to the world itself.
6.44.17 இ
6.44.17 ஈ
6.44.18 அ
6.44.18 ஆ
ததஸ்தே ராக்ஷஸாஸ்தத்ர
தஸ்மிம்ஸ்தமஸி தாருண ।
ராமமேவாப்யவர்தந்த
ஸம்ஸ்ருஷ்டா: ஸரவ்ருஷ்டிபி: ॥
tatastē rākṣasāstatra
tasmiṃstamasi dāruṇa ।
rāmamēvābhyavartanta
saṃsṛṣṭāḥ ṡaravṛṣṭibhiḥ ॥
Then, in that frightful darkness,
the Rākshasas made Rāma their target,
deluging him with a downpour of arrows.
6.44.18 இ
6.44.18 ஈ
6.44.19 அ
6.44.19 ஆ
தேஷாமாபததாம் ஸப்த:
க்ருத்தாநாமபி கர்ஜதாம் ।
உத்வர்த இவ ஸப்தாநாம்
ஸமுத்ராணாம் ப்ரஸுஸ்ருவே ॥
tēṣāmāpatatāṃ ṡabdaḥ
kruddhānāmapi garjatām ।
udvarta iva saptānām
samudrāṇāṃ praṡuṡruvē ॥
The din of their
angry roar as they advanced
was like the roar of the
seven seas when the world comes to an end.
6.44.19 இ
6.44.19 ஈ
6.44.20 அ
6.44.20 ஆ
தேஷாம் ராம: ஸரைஷ்ஷங்பி:
ஷட் ஜகாந நிஸாசராந் ।
நிமேஷாந்தரமாத்ரேண
ஸிதைரக்நிஸிகோபமை: ॥
tēṣāṃ rāmaḥ ṡaraiṣṣaṅbhiḥ
ṣaḍ jaghāna niṡācarān ।
nimēṣāntaramātrēṇa
ṡitairagniṡikhōpamaiḥ ॥
Rāma struck six of them in a split second
with six sharp arrows,
that were like tongues of flame.
6.44.20 இ
6.44.20 ஈ
6.44.21 அ
6.44.21 ஆ
6.44.21 இ
6.44.21 ஈ
6.44.22 அ
6.44.22 ஆ
யமஸத்ருஸ்ச துர்தர்ஷோ
மஹாபார்ஸ்வமஹோதரௌ ।
வஜ்ரதம்ஷ்ட்ரோ மஹாகாய:
தௌசோபௌ ஸுகஸாரணௌ ।
தே து ராமேண பாணௌகை:
ஸர்வே மர்மஸு தாடிதா: ।
யுத்தாதபஸ்ருதாஸ்தத்ர
ஸாவஸேஷாயுஷோऽபவந் ॥
yamaṡatruṡca durdharṣō
mahāpārṡvamahōdarau ।
vajradaṃṣṭrō mahākāyaḥ
taucōbhau ṡukasāraṇau ।
tē tu rāmēṇa bāṇaughaiḥ
sarvē marmasu tāḍitāḥ ।
yuddhādapasṛtāstatra
sāvaṡēṣāyuṣō'bhavan ॥
They, the unassailable
Yamaṡatru, Mahāpārṡwa and Mahōdara,
Vajradaṃshṭra of the huge body,
and the duo of Ṡuka and Sāraṇa,
struck by Rāma in their
vitals with a flood of arrows,
managed to escape with their bare lives,
by running away from the battle.
6.44.22 இ
6.44.22 ஈ
6.44.23 அ
6.44.23 ஆ
தத்ர காஞ்சநசித்ராங்கை:
ஸரைரக்நிஸிகோபமை: ।
திஸஸ்சகார விமலா:
ப்ரதிஸஸ்ச மஹாபல: ॥
tatra kāñcanacitrāṅgaiḥ
ṡarairagniṡikhōpamaiḥ ।
diṡaṡcakāra vimalāḥ
pradiṡaṡca mahābalaḥ ॥
He of immense strength illuminated
the cardinals and the spaces in between them
with his arrows that glowed like tongues of flame
with their golden shafts.
To be continued