Tweet
Sundara Kaanda Sargas 67 Continues
5.67.23 அ
5.67.23 ஆ
5.67.23 இ
5.67.23 ஈ
மமைவ துஷ்க்ருதம் கிஞ்சித்
மஹதஸ்தி ந ஸம்ஸய: ।
ஸமர்தௌ ஸஹிதௌ யந்மாம்
நாவேக்ஷேதே பரந்தபௌ ॥
mamaiva duṣkṛtaṃ kiñcit
mahadasti na saṃṡayaḥ ।
samarthau sahitau yanmām
nāvēkṣētē parantapau ॥
There must have been, without a doubt,
a big blunder that I had committed;
otherwise why would those scorchers of foe,
being as capable as they are,
turn a cold shoulder to me?
5.67.24 அ
5.67.24 ஆ
5.67.24 இ
5.67.24 ஈ
வைதேஹ்யா வசநம் ஸ்ருத்வா
கருணம் ஸாஸ்ரு பாஷிதம் ।
புநரப்யஹமார்யாம் தாம்
இதம் வசநமப்ருவம் ॥
vaidēhyā vacanaṃ ṡrutvā
karuṇaṃ sāṡru bhāṣitam ।
punarapyahamāryāṃ tām
idaṃ vacanamabruvam ॥
Hearing those pitiful words of Vaidēhi,
spoken with tears (swelling in her eyes),
I told these words again to that noble lady:
5.67.25 அ
5.67.25 ஆ
5.67.25 இ
5.67.25 ஈ
த்வச்சோகவிமுகோ ராமோ
தேவி ஸத்யேந தே ஸபே ।
ராமே து:காபிபூதே து
லக்ஷ்மண: பரிதப்யதே ॥
tvacchōkavimukhō rāmō
dēvi satyēna tē ṡapē ।
rāmē duḥkhābhibhūtē tu
lakṣmaṇaḥ paritapyatē ॥
Grieving for you, O Dēvi,
Rāma neglects everything else.
I swear this on truth.
And when Rāma is deluged by grief,
Lakshmaṇa becomes sad too.
5.67.26 அ
5.67.26 ஆ
5.67.26 இ
5.67.26 ஈ
கதஞ்சித்பவதீ த்ருஷ்டா
ந கால: பரிஸோசிதும் ।
அஸ்மிந்முஹூர்தே து:காநாம்
அந்தம் த்ரக்ஷ்யஸி பாமிநி ॥
kathañcidbhavatī dṛṣṭā
na kālaḥ pariṡōcitum ।
asminmuhūrtē duḥkhānām
antaṃ drakṣyasi bhāmini ॥
Somehow, you have been found.
This is no occasion to grieve.
This hour, as you shall see, O lovely one,
is the beginning of the end of all sorrows!
5.67.27 அ
5.67.27 ஆ
5.67.27 இ
5.67.27 ஈ
தாவுபௌ நரஸார்தூலௌ
ராஜபுத்ராவநிந்திதௌ ।
த்வத்தர்ஸநக்ருதோத்ஸாஹௌ
லங்காம் பஸ்மீகரிஷ்யத: ॥
tāvubhau naraṡārdūlau
rājaputrāvaninditau ।
tvaddarṡanakṛtōtsāhau
laṅkāṃ bhasmīkariṣyataḥ ॥
Those two blameless princes, tigers among men,
are eager to see you and they will reduce Laṅkā to ashes.
5.67.28 அ
5.67.28 ஆ
5.67.28 இ
5.67.28 ஈ
ஹத்வா ச ஸமரே ரௌத்ரம்
ராவணம் ஸஹ பாந்தவம் ।
ராகவஸ்த்வாம் வராரோஹே
ஸ்வாம் புரீம் நயதே த்ருவம் ॥
hatvā ca samarē raudram
rāvaṇaṃ saha bāndhavam ।
rāghavastvāṃ varārōhē
svāṃ purīṃ nayatē dhruvam ॥
Rāghava, O you of lovely Kaṭee,
will certainly kill the fearsome Rāvaṇa
and his kin in the battle,
and will take you to his city.
5.67.29 அ
5.67.29 ஆ
5.67.29 இ
5.67.29 ஈ
யத்து ராமோ விஜாநீயாத்
அபிஜ்ஞாநமநிந்திதே ।
ப்ரீதிஸஞ்ஜநநம் தஸ்ய
ப்ரதாதும் த்வமிஹார்ஹஸி ॥
yattu rāmō vijānīyāt
abhijñānamaninditē ।
prītisañjananaṃ tasya
pradātuṃ tvamihārhasi ॥
O blameless one, please give me a
token of identification that Rāma can recognize
and will make him happy.
5.67.30 அ
5.67.30 ஆ
5.67.30 இ
5.67.30 ஈ
ஸாபிவீக்ஷ்ய திஸஸ்ஸர்வா
வேண்யுத்க்ரதிதமுத்தமம் ।
முக்த்வா வஸ்த்ராத்ததௌ மஹ்யம்
மணிமேதம் மஹாபல ॥
sābhivīkṣya diṡassarvā
vēṇyudgrathitamuttamam ।
muktvā vastrāddadau mahyam
maṇimētaṃ mahābala ॥
Looking all about her circumspectly,
she untied the corner of her garment,
took out this splendid jewel
which is worn on the head,
and gave it to me, O you of immense strength!
5.67.31 அ
5.67.31 ஆ
5.67.31 இ
5.67.31 ஈ
ப்ரதிக்ருஹ்ய மணிம் திவ்யம்
தவ ஹேதோ ரகூத்வஹ ।
ஸிரஸா தாம் ப்ரணம்யார்யாம்
அஹமாகமநே த்வரே ॥
pratigṛhya maṇiṃ divyam
tava hētō raghūdvaha ।
ṡirasā tāṃ praṇamyāryām
ahamāgamanē tvarē ॥
Receiving this splendid jewel
that is meant for you, O leader of Raghus,
I made my bow to the noble lady
and hurried to return.
5.67.32 அ
5.67.32 ஆ
5.67.32 இ
5.67.32 ஈ
5.67.33 அ
5.67.33 ஆ
5.67.33 இ
5.67.33 ஈ
கமநே ச க்ருதோத்ஸாஹம்
அவேக்ஷ்ய வரவர்ணிநீ ।
விவர்தமாநம் ச ஹி மாம்
உவாச ஜநகாத்மஜா ।
அஸ்ருபூர்ணமுகீ தீநா
பாஷ்பஸந்திக்தபாஷிணீ ।
மமோத்பதநஸம்ப்ராந்தா
ஸோகவேகஸமாஹதா ॥
gamanē ca kṛtōtsāham
avēkṣya varavarṇinī ।
vivardhamānaṃ ca hi mām
uvāca janakātmajā ।
aṡrupūrṇamukhī dīnā
bāṣpasandigdhabhāṣiṇī ।
mamōtpatanasambhrāntā
ṡōkavēgasamāhatā ॥
Seeing me grow in size and all set to start,
that daughter of Janaka,
her face filled with and her words blurred by tears,
agitated seeing me ready to fly off and
hit by a surge of grief, pitifully said these words:
5.67.34 அ
5.67.34 ஆ
5.67.34 இ
5.67.34 ஈ
ஹநுமந் ஸிம்ஹஸம்காஸௌ
உபௌ தௌ ராமலக்ஷ்மணௌ ।
ஸுக்ரீவஞ்ச ஸஹாமாத்யம்
ஸர்வாந் ப்ரூயாஹ்யநாமயம் ॥
hanuman siṃhasaṃkāṡau
ubhau tau rāmalakṣmaṇau ।
sugrīvañca sahāmātyam
sarvān brūyāhyanāmayam ॥
Please convey my wellbeing, O Hanumān,
to both Rāma and Lakshmaṇa, who are like lions,
and to Sugreeva and his ministers.
5.67.35 அ
5.67.35 ஆ
5.67.35 இ
5.67.35 ஈ
யதா ச ஸ மஹாபாஹு:
மாம் தாரயதி ராகவ: ।
அஸ்மாத்து:காம்புஸம்ரோதாத்
த்வம் ஸமாதாதுமர்ஹஸி ॥
yathā ca sa mahābāhuḥ
māṃ tārayati rāghavaḥ ।
asmāddhuḥkhāmbusaṃrōdhāt
tvaṃ samādhātumarhasi ॥
You should so plead my cause with Rāghava
that he of the mighty arm takes me
to the other end of this ocean of grief.
5.67.36 அ
5.67.36 ஆ
5.67.36 இ
5.67.36 ஈ
இமம் ச தீவ்ரம் மம ஸோகவேகம்
ரக்ஷோபிரேபி: பரிபர்த்ஸநம் ச ।
ப்ரூயாஸ்து ராமஸ்ய கதஸ்ஸமீபம்
ஸிவஸ்ச தேऽத்வாஸ்து ஹரிப்ரவீர ॥
imaṃ ca tīvraṃ mama ṡōkavēgam
rakṣōbhirēbhiḥ paribhartsanaṃ ca ।
brūyāstu rāmasya gatassamīpam
ṡivaṡca tē'dhvāstu haripravīra ॥
O best of the Veeras among Vānaras!
After you are with Rāma, please
tell him about my torrent of grief
and the continuous threats of the Rākshasis;
may everything fare well for you on your way!
5.67.37 அ
5.67.37 ஆ
5.67.37 இ
5.67.37 ஈ
ஏதத்தவார்யா ந்ருபராஜஸிம்ஹ
ஸீதா வச: ப்ராஹ விஷாதபூர்வம் ।
ஏதச்ச புத்த்வா கதிதம் மயா த்வம்
ஸ்ரத்தத்ஸ்வ ஸீதாம் குஸலாம் ஸமக்ராம் ॥
ētattavāryā nṛparājasiṃha
sītā vacaḥ prāha viṣādapūrvam ।
ētacca buddhvā gaditaṃ mayā tvaṃ
ṡraddhatsva sītāṃ kuṡalāṃ samagrām ॥
This is what, O lion among the rulers of people,
that the noble Seetā told me in her grief.
Please, from what I have said,
be assured that Seetā is safe and well!
இத்யார்ஷே வால்மீகீயே
ஸ்ரீமத்ராமாயணே ஆதிகாவ்யே
ஸுந்தரகாண்டே ஸப்தஷஷ்டிதமஸ்ஸர்க:॥
ityārṣē vālmīkīyē
ṡrīmadrāmāyaṇē ādikāvyē
sundarakāṇḍē saptaṣaṣṭitamassargaḥ॥
Thus concludes the sixty seventh Sarga
in Sundara Kāṇḍa of the glorious Rāmāyaṇa,
the first ever poem of humankind,
composed by Maharshi Vālmeeki.
5.67.23 அ
5.67.23 ஆ
5.67.23 இ
5.67.23 ஈ
மமைவ துஷ்க்ருதம் கிஞ்சித்
மஹதஸ்தி ந ஸம்ஸய: ।
ஸமர்தௌ ஸஹிதௌ யந்மாம்
நாவேக்ஷேதே பரந்தபௌ ॥
mamaiva duṣkṛtaṃ kiñcit
mahadasti na saṃṡayaḥ ।
samarthau sahitau yanmām
nāvēkṣētē parantapau ॥
There must have been, without a doubt,
a big blunder that I had committed;
otherwise why would those scorchers of foe,
being as capable as they are,
turn a cold shoulder to me?
5.67.24 அ
5.67.24 ஆ
5.67.24 இ
5.67.24 ஈ
வைதேஹ்யா வசநம் ஸ்ருத்வா
கருணம் ஸாஸ்ரு பாஷிதம் ।
புநரப்யஹமார்யாம் தாம்
இதம் வசநமப்ருவம் ॥
vaidēhyā vacanaṃ ṡrutvā
karuṇaṃ sāṡru bhāṣitam ।
punarapyahamāryāṃ tām
idaṃ vacanamabruvam ॥
Hearing those pitiful words of Vaidēhi,
spoken with tears (swelling in her eyes),
I told these words again to that noble lady:
5.67.25 அ
5.67.25 ஆ
5.67.25 இ
5.67.25 ஈ
த்வச்சோகவிமுகோ ராமோ
தேவி ஸத்யேந தே ஸபே ।
ராமே து:காபிபூதே து
லக்ஷ்மண: பரிதப்யதே ॥
tvacchōkavimukhō rāmō
dēvi satyēna tē ṡapē ।
rāmē duḥkhābhibhūtē tu
lakṣmaṇaḥ paritapyatē ॥
Grieving for you, O Dēvi,
Rāma neglects everything else.
I swear this on truth.
And when Rāma is deluged by grief,
Lakshmaṇa becomes sad too.
5.67.26 அ
5.67.26 ஆ
5.67.26 இ
5.67.26 ஈ
கதஞ்சித்பவதீ த்ருஷ்டா
ந கால: பரிஸோசிதும் ।
அஸ்மிந்முஹூர்தே து:காநாம்
அந்தம் த்ரக்ஷ்யஸி பாமிநி ॥
kathañcidbhavatī dṛṣṭā
na kālaḥ pariṡōcitum ।
asminmuhūrtē duḥkhānām
antaṃ drakṣyasi bhāmini ॥
Somehow, you have been found.
This is no occasion to grieve.
This hour, as you shall see, O lovely one,
is the beginning of the end of all sorrows!
5.67.27 அ
5.67.27 ஆ
5.67.27 இ
5.67.27 ஈ
தாவுபௌ நரஸார்தூலௌ
ராஜபுத்ராவநிந்திதௌ ।
த்வத்தர்ஸநக்ருதோத்ஸாஹௌ
லங்காம் பஸ்மீகரிஷ்யத: ॥
tāvubhau naraṡārdūlau
rājaputrāvaninditau ।
tvaddarṡanakṛtōtsāhau
laṅkāṃ bhasmīkariṣyataḥ ॥
Those two blameless princes, tigers among men,
are eager to see you and they will reduce Laṅkā to ashes.
5.67.28 அ
5.67.28 ஆ
5.67.28 இ
5.67.28 ஈ
ஹத்வா ச ஸமரே ரௌத்ரம்
ராவணம் ஸஹ பாந்தவம் ।
ராகவஸ்த்வாம் வராரோஹே
ஸ்வாம் புரீம் நயதே த்ருவம் ॥
hatvā ca samarē raudram
rāvaṇaṃ saha bāndhavam ।
rāghavastvāṃ varārōhē
svāṃ purīṃ nayatē dhruvam ॥
Rāghava, O you of lovely Kaṭee,
will certainly kill the fearsome Rāvaṇa
and his kin in the battle,
and will take you to his city.
5.67.29 அ
5.67.29 ஆ
5.67.29 இ
5.67.29 ஈ
யத்து ராமோ விஜாநீயாத்
அபிஜ்ஞாநமநிந்திதே ।
ப்ரீதிஸஞ்ஜநநம் தஸ்ய
ப்ரதாதும் த்வமிஹார்ஹஸி ॥
yattu rāmō vijānīyāt
abhijñānamaninditē ।
prītisañjananaṃ tasya
pradātuṃ tvamihārhasi ॥
O blameless one, please give me a
token of identification that Rāma can recognize
and will make him happy.
5.67.30 அ
5.67.30 ஆ
5.67.30 இ
5.67.30 ஈ
ஸாபிவீக்ஷ்ய திஸஸ்ஸர்வா
வேண்யுத்க்ரதிதமுத்தமம் ।
முக்த்வா வஸ்த்ராத்ததௌ மஹ்யம்
மணிமேதம் மஹாபல ॥
sābhivīkṣya diṡassarvā
vēṇyudgrathitamuttamam ।
muktvā vastrāddadau mahyam
maṇimētaṃ mahābala ॥
Looking all about her circumspectly,
she untied the corner of her garment,
took out this splendid jewel
which is worn on the head,
and gave it to me, O you of immense strength!
5.67.31 அ
5.67.31 ஆ
5.67.31 இ
5.67.31 ஈ
ப்ரதிக்ருஹ்ய மணிம் திவ்யம்
தவ ஹேதோ ரகூத்வஹ ।
ஸிரஸா தாம் ப்ரணம்யார்யாம்
அஹமாகமநே த்வரே ॥
pratigṛhya maṇiṃ divyam
tava hētō raghūdvaha ।
ṡirasā tāṃ praṇamyāryām
ahamāgamanē tvarē ॥
Receiving this splendid jewel
that is meant for you, O leader of Raghus,
I made my bow to the noble lady
and hurried to return.
5.67.32 அ
5.67.32 ஆ
5.67.32 இ
5.67.32 ஈ
5.67.33 அ
5.67.33 ஆ
5.67.33 இ
5.67.33 ஈ
கமநே ச க்ருதோத்ஸாஹம்
அவேக்ஷ்ய வரவர்ணிநீ ।
விவர்தமாநம் ச ஹி மாம்
உவாச ஜநகாத்மஜா ।
அஸ்ருபூர்ணமுகீ தீநா
பாஷ்பஸந்திக்தபாஷிணீ ।
மமோத்பதநஸம்ப்ராந்தா
ஸோகவேகஸமாஹதா ॥
gamanē ca kṛtōtsāham
avēkṣya varavarṇinī ।
vivardhamānaṃ ca hi mām
uvāca janakātmajā ।
aṡrupūrṇamukhī dīnā
bāṣpasandigdhabhāṣiṇī ।
mamōtpatanasambhrāntā
ṡōkavēgasamāhatā ॥
Seeing me grow in size and all set to start,
that daughter of Janaka,
her face filled with and her words blurred by tears,
agitated seeing me ready to fly off and
hit by a surge of grief, pitifully said these words:
5.67.34 அ
5.67.34 ஆ
5.67.34 இ
5.67.34 ஈ
ஹநுமந் ஸிம்ஹஸம்காஸௌ
உபௌ தௌ ராமலக்ஷ்மணௌ ।
ஸுக்ரீவஞ்ச ஸஹாமாத்யம்
ஸர்வாந் ப்ரூயாஹ்யநாமயம் ॥
hanuman siṃhasaṃkāṡau
ubhau tau rāmalakṣmaṇau ।
sugrīvañca sahāmātyam
sarvān brūyāhyanāmayam ॥
Please convey my wellbeing, O Hanumān,
to both Rāma and Lakshmaṇa, who are like lions,
and to Sugreeva and his ministers.
5.67.35 அ
5.67.35 ஆ
5.67.35 இ
5.67.35 ஈ
யதா ச ஸ மஹாபாஹு:
மாம் தாரயதி ராகவ: ।
அஸ்மாத்து:காம்புஸம்ரோதாத்
த்வம் ஸமாதாதுமர்ஹஸி ॥
yathā ca sa mahābāhuḥ
māṃ tārayati rāghavaḥ ।
asmāddhuḥkhāmbusaṃrōdhāt
tvaṃ samādhātumarhasi ॥
You should so plead my cause with Rāghava
that he of the mighty arm takes me
to the other end of this ocean of grief.
5.67.36 அ
5.67.36 ஆ
5.67.36 இ
5.67.36 ஈ
இமம் ச தீவ்ரம் மம ஸோகவேகம்
ரக்ஷோபிரேபி: பரிபர்த்ஸநம் ச ।
ப்ரூயாஸ்து ராமஸ்ய கதஸ்ஸமீபம்
ஸிவஸ்ச தேऽத்வாஸ்து ஹரிப்ரவீர ॥
imaṃ ca tīvraṃ mama ṡōkavēgam
rakṣōbhirēbhiḥ paribhartsanaṃ ca ।
brūyāstu rāmasya gatassamīpam
ṡivaṡca tē'dhvāstu haripravīra ॥
O best of the Veeras among Vānaras!
After you are with Rāma, please
tell him about my torrent of grief
and the continuous threats of the Rākshasis;
may everything fare well for you on your way!
5.67.37 அ
5.67.37 ஆ
5.67.37 இ
5.67.37 ஈ
ஏதத்தவார்யா ந்ருபராஜஸிம்ஹ
ஸீதா வச: ப்ராஹ விஷாதபூர்வம் ।
ஏதச்ச புத்த்வா கதிதம் மயா த்வம்
ஸ்ரத்தத்ஸ்வ ஸீதாம் குஸலாம் ஸமக்ராம் ॥
ētattavāryā nṛparājasiṃha
sītā vacaḥ prāha viṣādapūrvam ।
ētacca buddhvā gaditaṃ mayā tvaṃ
ṡraddhatsva sītāṃ kuṡalāṃ samagrām ॥
This is what, O lion among the rulers of people,
that the noble Seetā told me in her grief.
Please, from what I have said,
be assured that Seetā is safe and well!
இத்யார்ஷே வால்மீகீயே
ஸ்ரீமத்ராமாயணே ஆதிகாவ்யே
ஸுந்தரகாண்டே ஸப்தஷஷ்டிதமஸ்ஸர்க:॥
ityārṣē vālmīkīyē
ṡrīmadrāmāyaṇē ādikāvyē
sundarakāṇḍē saptaṣaṣṭitamassargaḥ॥
Thus concludes the sixty seventh Sarga
in Sundara Kāṇḍa of the glorious Rāmāyaṇa,
the first ever poem of humankind,
composed by Maharshi Vālmeeki.