Tweet
Sundara Kaanda Sargas 55 continues
5.55.19 அ
5.55.19 ஆ
5.55.19 இ
5.55.19 ஈ
இக்ஷ்வாகுவம்ஸே தர்மிஷ்டே
கதே நாஸமஸம்ஸயம் ।
பவிஷ்யந்தி ப்ரஜாஸ்ஸர்வா:
ஸோகஸந்தாபபீடிதா: ॥
ikṣvākuvaṃṡē dharmiṣṭhē
gatē nāṡamasaṃṡayam ।
bhaviṣyanti prajāssarvāḥ
ṡōkasantāpapīḍitāḥ ॥
With the lineage of the Ikshwākus
thus perishing, their subjects will all
be harrowed by the agony of grief, for certain.
5.55.20 அ
5.55.20 ஆ
5.55.20 இ
5.55.20 ஈ
ததஹம் பாக்யரஹிதோ
லுப்ததர்மார்தஸங்க்ரஹ: ।
ரோஷதோஷபரீதாத்மா
வ்யக்தம் லோகவிநாஸந: ॥
tadahaṃ bhāgyarahitō
luptadharmārthasaṅgrahaḥ ।
rōṣadōṣaparītātmā
vyaktaṃ lōkavināṡanaḥ ॥
With good fortune deserting me and
my mind succumbing to anger,
I stand here forfeiting Dharma and Artha
and causing the destruction of the world.
5.55.21 அ
5.55.21 ஆ
5.55.21 இ
5.55.21 ஈ
இதி சிந்தயதஸ்தஸ்ய
நிமித்தாந்யுபபேதிரே ।
பூர்வமப்யுபலப்தாநி
ஸாக்ஷாத்புநரசிந்தயத் ॥
iti cintayatastasya
nimittānyupapēdirē ।
pūrvamapyupalabdhāni
sākṣātpunaracintayat ॥
When he was thus pondering sadly,
there appeared auspicious omens,
such as the ones he had seen before.
Then he thought again:
5.55.22 அ
5.55.22 ஆ
5.55.22 இ
5.55.22 ஈ
அதவா சாருஸர்வாங்கீ
ரக்ஷிதா ஸ்வேந தேஜஸா ।
ந நஸிஷ்யதி கல்யாணீ
நாக்நிரக்நௌ ப்ரவர்ததே ॥
athavā cārusarvāṅgī
rakṣitā svēna tējasā ।
na naṡiṣyati kalyāṇī
nāgniragnau pravartatē ॥
May be that good dame, whose every limb is lovely,
did not perish, her own power (of Tapa) protecting her,
for fire cannot burn fire!
5.55.23 அ
5.55.23 ஆ
5.55.23 இ
5.55.23 ஈ
ந ஹி தர்மாத்மநஸ்தஸ்ய
பார்யாமமிததேஜஸ: ।
ஸ்வசாரித்ராபிகுப்தாம் தாம்
ஸ்ப்ரஷ்டுமர்ஹதி பாவக: ॥
na hi dharmātmanastasya
bhāryāmamitatējasaḥ ।
svacāritrābhiguptāṃ tām
spraṣṭumarhati pāvakaḥ ॥
Fire cannot touch the wife of that
Dharmātma of limitless puissance,
who has her own virtue for an armor.
5.55.24 அ
5.55.24 ஆ
5.55.24 இ
5.55.24 ஈ
நூநம் ராமப்ரபாவேண
வைதேஹ்யாஸ்ஸுக்ருதேந ச ।
யந்மாம் தஹநகர்மாயம்
நாதஹத்தவ்யவாஹந: ॥
nūnaṃ rāmaprabhāvēṇa
vaidēhyāssukṛtēna ca ।
yanmāṃ dahanakarmāyam
nādahaddhavyavāhanaḥ ॥
Did fire, whose nature is to burn,
not leave me, indeed, without a burn,
because of Rāma’s greatness
and Vaidēhi’s good deeds?
5.55.25 அ
5.55.25 ஆ
5.55.25 இ
5.55.25 ஈ
த்ரயாணாம் பரதாதீநாம்
ப்ராத்ரூணாம் தேவதா ச யா ।
ராமஸ்ய ச மந: காந்தா
ஸா கதம் விநஸிஷ்யதி ॥
trayāṇāṃ bharatādīnām
bhrātrūṇāṃ dēvatā ca yā ।
rāmasya ca manaḥ kāntā
sā kathaṃ vinaṡiṣyati ॥
How could she, who is like a Dēvata
for the three brothers including Bharata,
and who is a darling of Rāma’s heart, perish?
5.55.26 அ
5.55.26 ஆ
5.55.26 இ
5.55.26 ஈ
யத்வா தஹநகர்மாயம்
ஸர்வத்ர ப்ரபுரவ்யய: ।
ந மே தஹதி லாங்கூலம்
கதமார்யாம் ப்ரதக்ஷ்யதி ॥
yadvā dahanakarmāyam
sarvatra prabhuravyayaḥ ।
na mē dahati lāṅgūlam
kathamāryāṃ pradhakṣyati ॥
If he, the imperishable Lord
who burns down everything,
would not burn my tail,
why would he burn the noble one?
5.55.27 அ
5.55.27 ஆ
5.55.27 இ
5.55.27 ஈ
புநஸ்சாசிந்தயத்தத்ர
ஹநுமாந்விஸ்மிதஸ்ததா ।
ஹிரண்யநாபஸ்ய கிரே:
ஜலமத்யே ப்ரதர்ஸநம் ॥
punaṡcācintayattatra
hanumānvismitastadā ।
hiraṇyanābhasya girēḥ
jalamadhyē pradarṡanam ॥
And Hanumān recollected, with renewed wonder,
the mountain of the golden navel (Maināka)
showing itself in the midst of the ocean.
5.55.28 அ
5.55.28 ஆ
5.55.28 இ
5.55.28 ஈ
தபஸா ஸத்யவாக்யேந
அநந்யத்வாச்ச பர்தரி ।
அபி ஸா நிர்தஹேதக்நிம்
ந தாமக்நி: ப்ரதக்ஷ்யதி ॥
tapasā satyavākyēna
ananyatvācca bhartari ।
api sā nirdahēdagnim
na tāmagniḥ pradhakṣyati ॥
By virtue of her austerities, truthfulness
and wholehearted devotion to her lord,
she can burn the fire itself;
fire, by no means, can burn her.
5.55.29 அ
5.55.29 ஆ
5.55.29 இ
5.55.29 ஈ
ஸ ததா சிந்தயம்ஸ்தத்ர
தேவ்யா தர்மபரிக்ரஹம் ।
ஸுஸ்ராவ ஹநுமாந்வாக்யம்
சாரணாநாம் மஹாத்மநாம் ॥
sa tathā cintayaṃstatra
dēvyā dharmaparigraham ।
ṡuṡrāva hanumānvākyam
cāraṇānāṃ mahātmanām ॥
As Hanumān thus dwelt in his mind
on the immensity of the Dēvi’s virtues,
he heard Cāraṇas, the Mahātmas, saying:
5.55.30 அ
5.55.30 ஆ
5.55.30 இ
5.55.30 ஈ
அஹோ கலு க்ருதம் கர்ம
துஷ்கரம் ஹி ஹநூமதா ।
அக்நிம் விஸ்ருஜதாऽபீக்ஷ்ணம்
பீமம் ராக்ஷஸவேஸ்மநி ॥
ahō khalu kṛtaṃ karma
duṣkaraṃ hi hanūmatā ।
agniṃ visṛjatā'bhīkṣṇam
bhīmaṃ rākṣasavēṡmani ॥
What an unimaginable task has Hanumān accomplished,
setting all the houses of the Rākshasas
on a terrible and extensive fire!
5.55.31 அ
5.55.31 ஆ
5.55.31 இ
5.55.31 ஈ
ப்ரபலாயிதரக்ஷ: ஸ்த்ரீ
பாலவ்ருத்தஸமாகுலா ।
ஜநகோலாஹலாத்மாதா
க்ரந்தந்தீவாத்ரிகந்தரை: ॥
prapalāyitarakṣaḥ strī
bālavṛddhasamākulā ।
janakōlāhalādhmātā
krandantīvādrikandaraiḥ ॥
With the Rākshasa women, children and old people
fleeing in panic, and filled with
the uproar of people everywhere,
it (Laṅkā) seems like the wailing of mountain caves.
5.55.32 அ
5.55.32 ஆ
5.55.32 இ
5.55.32 ஈ
தக்தேயம் நகரீ ஸர்வா
ஸாட்டப்ராகாரதோரணா ।
ஜாநகீ ந ச தக்தேதி
விஸ்மயோऽத்புத ஏவ ந: ॥
dagdhēyaṃ nagarī sarvā
sāṭṭaprākāratōraṇā ।
jānakī na ca dagdhēti
vismayō'dbhuta ēva naḥ ॥
It is so surprising to us that
the whole city with all its ramparts,
towers and gateways is burnt, but not Jānaki.
5.55.33 அ
5.55.33 ஆ
5.55.33 இ
5.55.33 ஈ
ஸ நிமித்தைஸ்ச த்ருஷ்டார்தை:
காரணைஸ்ச மஹாகுணை: ।
ருஷிவாக்யைஸ்ச ஹநுமாந்
அபவத்ப்ரீதமாநஸ: ॥
sa nimittaiṡca dṛṣṭārthaiḥ
kāraṇaiṡca mahāguṇaiḥ ।
ṛṣivākyaiṡca hanumān
abhavatprītamānasaḥ ॥
Hanumān was very pleased with
those omens that had always been proved right,
the many and weighty reasons
why it could not have fallen out otherwise
and the words of the sages.
5.55.34 அ
5.55.34 ஆ
5.55.34 இ
5.55.34 ஈ
தத: கபி: ப்ராப்தமநோரதார்த:
தாமக்ஷதாம் ராஜஸுதாம் விதித்வா ।
ப்ரத்யக்ஷதஸ்தாம் புநரேவ த்ருஷ்டவா
ப்ரதிப்ரயாணாய மதிம் சகார ॥
tataḥ kapiḥ prāptamanōrathārthaḥ
tāmakṣatāṃ rājasutāṃ viditvā ।
pratyakṣatastāṃ punarēva dṛṣṭavā
pratiprayāṇāya matiṃ cakāra ॥
Reaching the goal that he had set in his mind
and hearing that the princess was left unscathed,
the Vānara decided to see her once again
before setting himself off on the return journey.
இத்யார்ஷே வால்மீகீயே
ஸ்ரீமத்ராமாயணே ஆதிகாவ்யே
ஸுந்தரகாண்டே பஞ்சபஞ்சாஸஸ்ஸர்க:॥
ityārṣē vālmīkīyē
ṡrīmadrāmāyaṇē ādikāvyē
sundarakāṇḍē pañcapañcāṡassargaḥ॥
Thus concludes the fifty fifth Sarga
in Sundara Kāṇḍa of the glorious Rāmāyaṇa,
the first ever poem of humankind,
composed by Maharshi Vālmeeki.
5.55.19 அ
5.55.19 ஆ
5.55.19 இ
5.55.19 ஈ
இக்ஷ்வாகுவம்ஸே தர்மிஷ்டே
கதே நாஸமஸம்ஸயம் ।
பவிஷ்யந்தி ப்ரஜாஸ்ஸர்வா:
ஸோகஸந்தாபபீடிதா: ॥
ikṣvākuvaṃṡē dharmiṣṭhē
gatē nāṡamasaṃṡayam ।
bhaviṣyanti prajāssarvāḥ
ṡōkasantāpapīḍitāḥ ॥
With the lineage of the Ikshwākus
thus perishing, their subjects will all
be harrowed by the agony of grief, for certain.
5.55.20 அ
5.55.20 ஆ
5.55.20 இ
5.55.20 ஈ
ததஹம் பாக்யரஹிதோ
லுப்ததர்மார்தஸங்க்ரஹ: ।
ரோஷதோஷபரீதாத்மா
வ்யக்தம் லோகவிநாஸந: ॥
tadahaṃ bhāgyarahitō
luptadharmārthasaṅgrahaḥ ।
rōṣadōṣaparītātmā
vyaktaṃ lōkavināṡanaḥ ॥
With good fortune deserting me and
my mind succumbing to anger,
I stand here forfeiting Dharma and Artha
and causing the destruction of the world.
5.55.21 அ
5.55.21 ஆ
5.55.21 இ
5.55.21 ஈ
இதி சிந்தயதஸ்தஸ்ய
நிமித்தாந்யுபபேதிரே ।
பூர்வமப்யுபலப்தாநி
ஸாக்ஷாத்புநரசிந்தயத் ॥
iti cintayatastasya
nimittānyupapēdirē ।
pūrvamapyupalabdhāni
sākṣātpunaracintayat ॥
When he was thus pondering sadly,
there appeared auspicious omens,
such as the ones he had seen before.
Then he thought again:
5.55.22 அ
5.55.22 ஆ
5.55.22 இ
5.55.22 ஈ
அதவா சாருஸர்வாங்கீ
ரக்ஷிதா ஸ்வேந தேஜஸா ।
ந நஸிஷ்யதி கல்யாணீ
நாக்நிரக்நௌ ப்ரவர்ததே ॥
athavā cārusarvāṅgī
rakṣitā svēna tējasā ।
na naṡiṣyati kalyāṇī
nāgniragnau pravartatē ॥
May be that good dame, whose every limb is lovely,
did not perish, her own power (of Tapa) protecting her,
for fire cannot burn fire!
5.55.23 அ
5.55.23 ஆ
5.55.23 இ
5.55.23 ஈ
ந ஹி தர்மாத்மநஸ்தஸ்ய
பார்யாமமிததேஜஸ: ।
ஸ்வசாரித்ராபிகுப்தாம் தாம்
ஸ்ப்ரஷ்டுமர்ஹதி பாவக: ॥
na hi dharmātmanastasya
bhāryāmamitatējasaḥ ।
svacāritrābhiguptāṃ tām
spraṣṭumarhati pāvakaḥ ॥
Fire cannot touch the wife of that
Dharmātma of limitless puissance,
who has her own virtue for an armor.
5.55.24 அ
5.55.24 ஆ
5.55.24 இ
5.55.24 ஈ
நூநம் ராமப்ரபாவேண
வைதேஹ்யாஸ்ஸுக்ருதேந ச ।
யந்மாம் தஹநகர்மாயம்
நாதஹத்தவ்யவாஹந: ॥
nūnaṃ rāmaprabhāvēṇa
vaidēhyāssukṛtēna ca ।
yanmāṃ dahanakarmāyam
nādahaddhavyavāhanaḥ ॥
Did fire, whose nature is to burn,
not leave me, indeed, without a burn,
because of Rāma’s greatness
and Vaidēhi’s good deeds?
5.55.25 அ
5.55.25 ஆ
5.55.25 இ
5.55.25 ஈ
த்ரயாணாம் பரதாதீநாம்
ப்ராத்ரூணாம் தேவதா ச யா ।
ராமஸ்ய ச மந: காந்தா
ஸா கதம் விநஸிஷ்யதி ॥
trayāṇāṃ bharatādīnām
bhrātrūṇāṃ dēvatā ca yā ।
rāmasya ca manaḥ kāntā
sā kathaṃ vinaṡiṣyati ॥
How could she, who is like a Dēvata
for the three brothers including Bharata,
and who is a darling of Rāma’s heart, perish?
5.55.26 அ
5.55.26 ஆ
5.55.26 இ
5.55.26 ஈ
யத்வா தஹநகர்மாயம்
ஸர்வத்ர ப்ரபுரவ்யய: ।
ந மே தஹதி லாங்கூலம்
கதமார்யாம் ப்ரதக்ஷ்யதி ॥
yadvā dahanakarmāyam
sarvatra prabhuravyayaḥ ।
na mē dahati lāṅgūlam
kathamāryāṃ pradhakṣyati ॥
If he, the imperishable Lord
who burns down everything,
would not burn my tail,
why would he burn the noble one?
5.55.27 அ
5.55.27 ஆ
5.55.27 இ
5.55.27 ஈ
புநஸ்சாசிந்தயத்தத்ர
ஹநுமாந்விஸ்மிதஸ்ததா ।
ஹிரண்யநாபஸ்ய கிரே:
ஜலமத்யே ப்ரதர்ஸநம் ॥
punaṡcācintayattatra
hanumānvismitastadā ।
hiraṇyanābhasya girēḥ
jalamadhyē pradarṡanam ॥
And Hanumān recollected, with renewed wonder,
the mountain of the golden navel (Maināka)
showing itself in the midst of the ocean.
5.55.28 அ
5.55.28 ஆ
5.55.28 இ
5.55.28 ஈ
தபஸா ஸத்யவாக்யேந
அநந்யத்வாச்ச பர்தரி ।
அபி ஸா நிர்தஹேதக்நிம்
ந தாமக்நி: ப்ரதக்ஷ்யதி ॥
tapasā satyavākyēna
ananyatvācca bhartari ।
api sā nirdahēdagnim
na tāmagniḥ pradhakṣyati ॥
By virtue of her austerities, truthfulness
and wholehearted devotion to her lord,
she can burn the fire itself;
fire, by no means, can burn her.
5.55.29 அ
5.55.29 ஆ
5.55.29 இ
5.55.29 ஈ
ஸ ததா சிந்தயம்ஸ்தத்ர
தேவ்யா தர்மபரிக்ரஹம் ।
ஸுஸ்ராவ ஹநுமாந்வாக்யம்
சாரணாநாம் மஹாத்மநாம் ॥
sa tathā cintayaṃstatra
dēvyā dharmaparigraham ।
ṡuṡrāva hanumānvākyam
cāraṇānāṃ mahātmanām ॥
As Hanumān thus dwelt in his mind
on the immensity of the Dēvi’s virtues,
he heard Cāraṇas, the Mahātmas, saying:
5.55.30 அ
5.55.30 ஆ
5.55.30 இ
5.55.30 ஈ
அஹோ கலு க்ருதம் கர்ம
துஷ்கரம் ஹி ஹநூமதா ।
அக்நிம் விஸ்ருஜதாऽபீக்ஷ்ணம்
பீமம் ராக்ஷஸவேஸ்மநி ॥
ahō khalu kṛtaṃ karma
duṣkaraṃ hi hanūmatā ।
agniṃ visṛjatā'bhīkṣṇam
bhīmaṃ rākṣasavēṡmani ॥
What an unimaginable task has Hanumān accomplished,
setting all the houses of the Rākshasas
on a terrible and extensive fire!
5.55.31 அ
5.55.31 ஆ
5.55.31 இ
5.55.31 ஈ
ப்ரபலாயிதரக்ஷ: ஸ்த்ரீ
பாலவ்ருத்தஸமாகுலா ।
ஜநகோலாஹலாத்மாதா
க்ரந்தந்தீவாத்ரிகந்தரை: ॥
prapalāyitarakṣaḥ strī
bālavṛddhasamākulā ।
janakōlāhalādhmātā
krandantīvādrikandaraiḥ ॥
With the Rākshasa women, children and old people
fleeing in panic, and filled with
the uproar of people everywhere,
it (Laṅkā) seems like the wailing of mountain caves.
5.55.32 அ
5.55.32 ஆ
5.55.32 இ
5.55.32 ஈ
தக்தேயம் நகரீ ஸர்வா
ஸாட்டப்ராகாரதோரணா ।
ஜாநகீ ந ச தக்தேதி
விஸ்மயோऽத்புத ஏவ ந: ॥
dagdhēyaṃ nagarī sarvā
sāṭṭaprākāratōraṇā ।
jānakī na ca dagdhēti
vismayō'dbhuta ēva naḥ ॥
It is so surprising to us that
the whole city with all its ramparts,
towers and gateways is burnt, but not Jānaki.
5.55.33 அ
5.55.33 ஆ
5.55.33 இ
5.55.33 ஈ
ஸ நிமித்தைஸ்ச த்ருஷ்டார்தை:
காரணைஸ்ச மஹாகுணை: ।
ருஷிவாக்யைஸ்ச ஹநுமாந்
அபவத்ப்ரீதமாநஸ: ॥
sa nimittaiṡca dṛṣṭārthaiḥ
kāraṇaiṡca mahāguṇaiḥ ।
ṛṣivākyaiṡca hanumān
abhavatprītamānasaḥ ॥
Hanumān was very pleased with
those omens that had always been proved right,
the many and weighty reasons
why it could not have fallen out otherwise
and the words of the sages.
5.55.34 அ
5.55.34 ஆ
5.55.34 இ
5.55.34 ஈ
தத: கபி: ப்ராப்தமநோரதார்த:
தாமக்ஷதாம் ராஜஸுதாம் விதித்வா ।
ப்ரத்யக்ஷதஸ்தாம் புநரேவ த்ருஷ்டவா
ப்ரதிப்ரயாணாய மதிம் சகார ॥
tataḥ kapiḥ prāptamanōrathārthaḥ
tāmakṣatāṃ rājasutāṃ viditvā ।
pratyakṣatastāṃ punarēva dṛṣṭavā
pratiprayāṇāya matiṃ cakāra ॥
Reaching the goal that he had set in his mind
and hearing that the princess was left unscathed,
the Vānara decided to see her once again
before setting himself off on the return journey.
இத்யார்ஷே வால்மீகீயே
ஸ்ரீமத்ராமாயணே ஆதிகாவ்யே
ஸுந்தரகாண்டே பஞ்சபஞ்சாஸஸ்ஸர்க:॥
ityārṣē vālmīkīyē
ṡrīmadrāmāyaṇē ādikāvyē
sundarakāṇḍē pañcapañcāṡassargaḥ॥
Thus concludes the fifty fifth Sarga
in Sundara Kāṇḍa of the glorious Rāmāyaṇa,
the first ever poem of humankind,
composed by Maharshi Vālmeeki.