Tweet
Sundara Kaanda Sargas 40
Sundara Kaanda - Sarga 40
In this Sarga, Seetā once again asks Hanumān to tell Rāma about her grief, and how she would not be able to bear any longer the sufferings and the cruel words of Rākshasis, and how difficult it is for her to put up with the stares of Rāvaṇa. Hanuman reassures her again saying that Rāma and Lakshmana will come, destroy Laṅkā and rescue her. He then asks her whether there is any other token that she can give, to be given to Rāma. Seetā tells him that she had given the best of the best tokens. Hanumān gets ready to take off. Seetā passes on her best wishes to the brothers, to Sugreeva and to his ministers and to everyone else.
5.40.1 அ
5.40.1 ஆ
5.40.1 இ
5.40.1 ஈ ஸ்ருத்வா து வசநம் தஸ்ய
வாயுஸூநோர்மஹாத்மந: ।
உவாசாத்மஹிதம் வாக்யம்
ஸீதா ஸுரஸுதோபமா ॥
ṡrutvā tu vacanaṃ tasya
vāyusūnōrmahātmanaḥ ।
uvācātmahitaṃ vākyam
sītā surasutōpamā ॥
Hearing the words of that Mahātma, the son of Vāyu,
Seetā, who was comparable to a daughter of the Dēvas,
said these words which betrayed the urgency she felt:
5.40.2 அ
5.40.2 ஆ
5.40.2 இ
5.40.2 ஈ த்வாம் த்ருஷ்ட்வா ப்ரியவக்தாரம்
ஸம்ப்ரஹ்ருஷ்யாமி வாநர: ।
அர்தஸஞ்ஜாதஸஸ்யேவ
வ்ருஷ்டிம் ப்ராப்ய வஸுந்தரா ॥
tvāṃ dṛṣṭvā priyavaktāram
samprahṛṣyāmi vānaraḥ ।
ardhasañjātasasyēva
vṛṣṭiṃ prāpya vasundharā ॥
Seeing you speak words that are so pleasant,
I feel very happy, O Vānara,
like the earth with its half sprouted crop
does upon being drenched with downpour!
5.40.3 அ
5.40.3 ஆ
5.40.3 இ
5.40.3 ஈ யதா தம் புருஷவ்யாக்ரம்
காத்ரைஸ்ஸோகாபிகர்ஸிதை: ।
ஸம்ஸ்ப்ருஸேயம் ஸகாமாஹம்
ததா குரு தயாம் மயி ॥
yathā taṃ puruṣavyāghram
gātraiṡṡōkābhikarṡitaiḥ ।
saṃspṛṡēyaṃ sakāmāham
tathā kuru dayāṃ mayi ॥
Please be so kind as to do what it takes
for me to touch that tiger among men
with this body that is so worn out with grief,
with all my swelling desire. Can any words, other than these of Vālmeeki Maharshi, express a woman’s feeling towards her beloved from whom she was separated, better?
5.40.4 அ
5.40.4 ஆ
5.40.4 இ
5.40.4 ஈ அபிஜ்ஞாநம் ச ராமஸ்ய
தத்யா ஹரிகணோத்தம ।
க்ஷிப்தாமிஷீகாம் காகஸ்ய
கோபாதேகாக்ஷிஸாதநீம் ॥
abhijñānaṃ ca rāmasya
dadyā harigaṇōttama ।
kṣiptāmiṣīkāṃ kākasya
kōpādēkākṣiṡātanīm ॥
O best among the hordes of Vānaras!
Tell Rāma about the reed of grass
that he hurled at the crow in his rage
which made it one-eyed, to jog his memory.
5.40.5 அ
5.40.5 ஆ
5.40.5 இ
5.40.5 ஈ மநஸ்ஸிலாயாஸ்திலகோ
கண்டபார்ஸ்வே நிவேஸித: ।
த்வயா ப்ரணஷ்டே திலகே
தம் கிலஸ்மர்துமர்ஹஸி ॥
manaṡṡilāyāstilakō
gaṇḍapārṡvē nivēṡitaḥ ।
tvayā praṇaṣṭē tilakē
taṃ kilasmartumarhasi ॥
You should remind him how once
he put the Tilaka of Manaṡṡila
on my cheeks, while it was the
Tilaka on my forehead that was erased!
5.40.6 அ
5.40.6 ஆ
5.40.6 இ
5.40.6 ஈ ஸ வீர்யவாந்கதம் ஸீதாம்
ஹ்ருதாம் ஸமநுமந்யஸே ।
வஸந்தீம் ரக்ஷஸாம் மத்யே
மஹேந்த்ரவருணோபம: ॥
sa vīryavānkathaṃ sītām
hṛtāṃ samanumanyasē ।
vasantīṃ rakṣasāṃ madhyē
mahēndravaruṇōpamaḥ ॥
How could one so valiant as you,
comparable to Mahēndra and Varuṇa,
tolerate for a moment the carrying off
of Seetā and her living among the Rākshasas?
5.40.7 அ
5.40.7 ஆ
5.40.7 இ
5.40.7 ஈ ஏஷ சூடாமணிர்திவ்யோ
மயா ஸுபரிரக்ஷித: ।
ஏதம் த்ருஷ்ட்வா ப்ரஹ்ருஷ்யாமி
வ்யஸநே த்வாமிவாநக ॥
ēṣa cūḍāmaṇirdivyō
mayā suparirakṣitaḥ ।
ētaṃ dṛṣṭvā prahṛṣyāmi
vyasanē tvāmivānagha ॥
I saved this divine Cūḍāmaṇi carefully.
Seeing this is like seeing you, O sinless one!
It makes me feel better when I am distressed.
5.40.8 அ
5.40.8 ஆ
5.40.8 இ
5.40.8 ஈ ஏஷ நிர்யாதிதஸ்ஸ்ரீமாந்
மயா தே வாரிஸம்பவ: ।
அத: பரம் ந ஸக்ஷ்யாமி
ஜீவிதும் ஸோகலாலஸா ॥
ēṣa niryātitaṡṡrīmān
mayā tē vārisambhavaḥ ।
ataḥ paraṃ na ṡakṣyāmi
jīvituṃ ṡōkalālasā ॥
I send this splendid one,
which is born out of water, to you,
after which I can hardly
survive, wallowing in grief.
5.40.9 அ
5.40.9 ஆ
5.40.9 இ
5.40.9 ஈ அஸஹ்யாநி ச து:காநி
வாசஸ்ச ஹ்ருதயச்சித: ।
ராக்ஷஸீநாம் ஸுகோராணாம்
த்வத்க்ருதே மர்ஷயாம்யஹம் ॥
asahyāni ca duḥkhāni
vācaṡca hṛdayacchidaḥ ।
rākṣasīnāṃ sughōrāṇām
tvatkṛtē marṣayāmyaham ॥
I am able to put up with
these unbearable sufferings
and the words of these
extremely cruel Rākshasis
that lacerate my heart,
only because (I am waiting) for you.
5.40.10 அ
5.40.10 ஆ
5.40.10 இ
5.40.10 ஈ தாரயிஷ்யாமி மாஸம் து
ஜீவிதம் ஸத்ருஸூதந ।
ஊர்த்வம் மாஸாந்ந ஜீவிஷ்யே
த்வயா ஹீநா ந்ருபாத்மஜ ॥
dhārayiṣyāmi māsaṃ tu
jīvitaṃ ṡatrusūdana ।
ūrdhvaṃ māsānna jīviṣyē
tvayā hīnā nṛpātmaja ॥
O slayer of enemies, I will be able
to hold on to this life only for a month more!
O prince! I will not be able to live
even a little beyond a month without you!
5.40.11 அ
5.40.11 ஆ
5.40.11 இ
5.40.11 ஈ கோரோ ராக்ஷஸராஜோऽயம்
த்ருஷ்டிஸ்ச ந ஸுகா மயி ।
த்வாம் ச ஸ்ருத்வா விஷஜ்ஜந்தம்
ந ஜீவேயமஹம் க்ஷணம் ॥
ghōrō rākṣasarājō'yam
dṛṣṭiṡca na sukhā mayi ।
tvāṃ ca ṡrutvā viṣajjantam
na jīvēyamahaṃ kṣaṇam ॥
This king of Rākshasas is terrible.
His stare at me is no matter of comfort.
I cannot live any more, even for a moment,
if I hear of any delay on your part! This Ṡlōka, indeed, summarizes all that Seetā has to say.
5.40.12 அ
5.40.12 ஆ
5.40.12 இ
5.40.12 ஈ வைதேஹ்யா வசநம் ஸ்ருத்வா
கருணம் ஸாஸ்ரு பாஷிதம் ।
அதாப்ரவீந்மஹாதேஜா
ஹநுமாந்மாருதாத்மஜ: ॥
vaidēhyā vacanaṃ ṡrutvā
karuṇaṃ sāṡru bhāṣitam ।
athābravīnmahātējā
hanumānmārutātmajaḥ ॥
Hearing those pitiable words of Vaidēhi,
that flew along with the tears,
Hanumān, the son of Vāyu, of immense power said:
5.40.13 அ
5.40.13 ஆ
5.40.13 இ
5.40.13 ஈ த்வச்சோகவிமுகோ ராமோ
தேவி ஸத்யேந தே ஸபே ।
ராமே து:காபிபூதே து
லக்ஷ்மண: பரிதப்யதே ॥
tvacchōkavimukhō rāmō
dēvi satyēna tē ṡapē ।
rāmē duḥkhābhibhūtē tu
lakṣmaṇaḥ paritapyatē ॥
Grieving for you, O Dēvi,
Rāma neglects everything else.
I swear this on truth.
And when Rāma is taken over by grief,
Lakshmaṇa becomes sad too.
5.40.14 அ
5.40.14 ஆ
5.40.14 இ
5.40.14 ஈ கதஞ்சித்பவதீ த்ருஷ்டா
ந கால: பரிஸோசிதும் ।
இமம் முஹூர்தம் து:காநாம்
அந்தம் த்ரக்ஷ்யஸி பாமிநி ॥
kathañcidbhavatī dṛṣṭā
na kālaḥ pariṡōcitum ।
imaṃ muhūrtaṃ duḥkhānām
antaṃ drakṣyasi bhāmini ॥
Somehow, you have been found.
This is no occasion to grieve.
This hour, as you shall see, my fair lady,
is the beginning of the end of all sorrows!
5.40.15 அ
5.40.15 ஆ
5.40.15 இ
5.40.15 ஈ தாவுபௌ புருஷவ்யாக்ரௌ
ராஜபுத்ராவரிந்தமௌ ।
த்வத்தர்ஸநக்ருதோத்ஸாஹௌ
லங்காம் பஸ்மீகரிஷ்யத: ॥
tāvubhau puruṣavyāghrau
rājaputrāvarindamau ।
tvaddarṡanakṛtōtsāhau
laṅkāṃ bhasmīkariṣyataḥ ॥
Those two princes, tigers among men,
who pulverize their enemies, are eager to see you
and they will reduce Laṅkā to ashes.
5.40.16 அ
5.40.16 ஆ
5.40.16 இ
5.40.16 ஈ ஹத்த்வா ச ஸமரே க்ரூரம்
ராவணம் ஸஹபாந்தவம் ।
ராகவௌ த்வாம் விஸாலாக்ஷி
ஸ்வாம் புரீம் ப்ராபயிஷ்யத: ॥
hattvā ca samarē krūram
rāvaṇaṃ sahabāndhavam ।
rāghavau tvāṃ viṡālākṣi
svāṃ purīṃ prāpayiṣyataḥ ॥
Slaying the cruel Rāvaṇa along with his kith and kin
in the battle field, O you of wide eyes,
the Rāghavas will take you back to their city.
5.40.17 அ
5.40.17 ஆ
5.40.17 இ
5.40.17 ஈ யத்து ராமோ விஜாநீயாத்
அபிஜ்ஞாநமநிந்திதே ।
ப்ரீதிஸஞ்ஜநநம் தஸ்ய
பூயஸ்த்வம் தாதுமர்ஹஸி ॥
yattu rāmō vijānīyāt
abhijñānamaninditē ।
prītisañjananaṃ tasya
bhūyastvaṃ dātumarhasi ॥
But you shall give me, O blameless one,
such further tokens that
Rāma would recognize immediately
and that would stir joy in him!
5.40.18 அ
5.40.18 ஆ
5.40.18 இ
5.40.18 ஈ
5.40.19 அ
5.40.19 ஆ ஸாப்ரவீத்தத்தமேவேதி
மயாபிஜ்ஞாநமுத்தமம் ।
ஏததேவ ஹி ராமஸ்ய
த்ருஷ்ட்வா மத்கேஸபூஷணம் ।
ஸ்ரத்தேயம் ஹநுமந்வாக்யம்
தவ வீர பவிஷ்யதி ॥
sābravīddattamēvēti
mayābhijñānamuttamam ।
ētadēva hi rāmasya
dṛṣṭvā matkēṡabhūṣaṇam ।
ṡraddhēyaṃ hanumanvākyam
tava vīra bhaviṣyati ॥
Then she said, ‘What I have given you
is the best of the best tokens, O Hanumān!
Seeing this, which adorns my hair,
O Veera, Rāma would trust your word.’
5.40.19 இ
5.40.19 ஈ
5.40.20 அ
5.40.20 ஆ ஸ தம் மணிவரம் க்ருஹ்ய
ஸ்ரீமாந்ப்லவகஸத்தம: ।
ப்ரணம்ய ஸிரஸா தேவீம்
கமநாயோபசக்ரமே ॥
sa taṃ maṇivaraṃ gṛhya
ṡrīmānplavagasattamaḥ ।
praṇamya ṡirasā dēvīm
gamanāyōpacakramē ॥
Then taking that exquisite jewel,
the blessed and eminent Vānara
saluted the lady bowing his head
and became ready to leave.
5.40.20 இ
5.40.20 ஈ
5.40.21 அ
5.40.21 ஆ
5.40.21 இ
5.40.21 ஈ தமுத்பாதக்ருதோத்ஸாஹம்
அவேக்ஷ்ய ஹரிபுங்கவம் ।
வர்தமாநம் மஹாவேகம்
உவாச ஜநகாத்மஜா ।
அஸ்ருபூர்ணமுகீ தீநா
பாஷ்பகத்கதயா கிரா ॥
tamutpātakṛtōtsāham
avēkṣya haripuṅgavam ।
vardhamānaṃ mahāvēgam
uvāca janakātmajā ।
aṡrupūrṇamukhī dīnā
bāṣpagadgadayā girā ॥
Then seeing that bull among Vānaras
capable of attaining great speed,
who was ready to fly and was increasing his body size,
the despondent daughter of Janaka
and her face filled with tears,
said, with a voice choked with tears:
5.40.22 அ
5.40.22 ஆ
5.40.22 இ
5.40.22 ஈ ஹநுமந்ஸிம்ஹஸங்காஸௌ
ப்ராதரௌ ராமலக்ஷ்மணௌ ।
ஸுக்ரீவம் ச ஸஹாமாத்யம்
ஸர்வாந் ப்ரூயாஹ்யநாமயம் ॥
hanumansiṃhasaṅkāṡau
bhrātarau rāmalakṣmaṇau ।
sugrīvaṃ ca sahāmātyam
sarvān brūyāhyanāmayam ॥
O Hanumān! Wish the
two lion-like brothers Rāma and Lakshmaṇa,
and Sugreeva, his ministers and everyone else
the best of health!
5.40.23 அ
5.40.23 ஆ
5.40.23 இ
5.40.23 ஈ யதா ச ஸ மஹாபாஹு:
மாம் தாரயதி ராகவ: ।
அஸ்மாத்து:காம்புஸம்ரோதாத்
த்வம் ஸமாதாதுமர்ஹஸி ॥
yathā ca sa mahābāhuḥ
māṃ tārayati rāghavaḥ ।
asmādduḥkhāmbusamrōdhāt
tvaṃ samādhātumarhasi ॥
You should so plead my cause with Rāghava
that he of the mighty arm takes me
to the other end of this ocean of grief.
5.40.24 அ
5.40.24 ஆ
5.40.24 இ
5.40.24 ஈ இமம் ச தீவ்ரம் மம ஸோகவேகம்
ரக்ஷோபிரேபி: பரிபர்த்ஸநம் ச ।
ப்ரூயாஸ்து ராமஸ்ய கதஸ்ஸமீபம்
ஸிவஸ்ச தேऽத்வாऽஸ்து ஹரிப்ரவீர ॥
imaṃ ca tīvraṃ mama ṡōkavēgaṃ
rakṣōbhirēbhiḥ paribhartsanaṃ ca ।
brūyāstu rāmasya gatassamīpam
ṡivaṡca tē'dhvā'stu haripravīra ॥
O best of the Veeras among Vānaras!
After you are with Rāma, please
tell him about my torrent of grief
and the continuous threats of the Rākshasis;
may everything fare well for you!
5.40.25 அ
5.40.25 ஆ
5.40.25 இ
5.40.25 ஈ ஸ ராஜபுத்ர்ய்ராப்ரதிவேதிதார்த:
கபி: க்ருதார்த: பரிஹ்ருஷ்டசேதா: ।
அல்பாவஸேஷம் ப்ரஸமீக்ஷ்ய கார்யம்
திஸம் ஹ்யுதீசீம் மநஸா ஜகாம ॥
sa rājaputryrāprativēditārthaḥ
kapiḥ kṛtārthaḥ parihṛṣṭacētāḥ ।
alpāvaṡēṣaṃ prasamīkṣya kāryaṃ
diṡaṃ hyudīcīṃ manasā jagāma ॥
The Vānara’s mind, his purpose served,
the task ahead of him clearly
laid out by the princess
realizing that there was only
a little bit left for him to do,
already began moving in the northerly direction.
இத்யார்ஷே வால்மீகீயே
ஸ்ரீமத்ராமாயணே ஆதிகாவ்யே
ஸுந்தரகாண்டே சத்வாரிம்ஸஸ்ஸர்க:॥
ityārṣē vālmīkīyē
ṡrīmadrāmāyaṇē ādikāvyē
sundarakāṇḍē catvāriṃṡassargaḥ॥
Thus concludes the fortieth Sarga
in Sundara Kāṇḍa of the glorious Rāmāyaṇa,
the first ever poem of humankind,
composed by Maharshi Vālmeeki.
Sundara Kaanda - Sarga 40
In this Sarga, Seetā once again asks Hanumān to tell Rāma about her grief, and how she would not be able to bear any longer the sufferings and the cruel words of Rākshasis, and how difficult it is for her to put up with the stares of Rāvaṇa. Hanuman reassures her again saying that Rāma and Lakshmana will come, destroy Laṅkā and rescue her. He then asks her whether there is any other token that she can give, to be given to Rāma. Seetā tells him that she had given the best of the best tokens. Hanumān gets ready to take off. Seetā passes on her best wishes to the brothers, to Sugreeva and to his ministers and to everyone else.
5.40.1 அ
5.40.1 ஆ
5.40.1 இ
5.40.1 ஈ ஸ்ருத்வா து வசநம் தஸ்ய
வாயுஸூநோர்மஹாத்மந: ।
உவாசாத்மஹிதம் வாக்யம்
ஸீதா ஸுரஸுதோபமா ॥
ṡrutvā tu vacanaṃ tasya
vāyusūnōrmahātmanaḥ ।
uvācātmahitaṃ vākyam
sītā surasutōpamā ॥
Hearing the words of that Mahātma, the son of Vāyu,
Seetā, who was comparable to a daughter of the Dēvas,
said these words which betrayed the urgency she felt:
5.40.2 அ
5.40.2 ஆ
5.40.2 இ
5.40.2 ஈ த்வாம் த்ருஷ்ட்வா ப்ரியவக்தாரம்
ஸம்ப்ரஹ்ருஷ்யாமி வாநர: ।
அர்தஸஞ்ஜாதஸஸ்யேவ
வ்ருஷ்டிம் ப்ராப்ய வஸுந்தரா ॥
tvāṃ dṛṣṭvā priyavaktāram
samprahṛṣyāmi vānaraḥ ।
ardhasañjātasasyēva
vṛṣṭiṃ prāpya vasundharā ॥
Seeing you speak words that are so pleasant,
I feel very happy, O Vānara,
like the earth with its half sprouted crop
does upon being drenched with downpour!
5.40.3 அ
5.40.3 ஆ
5.40.3 இ
5.40.3 ஈ யதா தம் புருஷவ்யாக்ரம்
காத்ரைஸ்ஸோகாபிகர்ஸிதை: ।
ஸம்ஸ்ப்ருஸேயம் ஸகாமாஹம்
ததா குரு தயாம் மயி ॥
yathā taṃ puruṣavyāghram
gātraiṡṡōkābhikarṡitaiḥ ।
saṃspṛṡēyaṃ sakāmāham
tathā kuru dayāṃ mayi ॥
Please be so kind as to do what it takes
for me to touch that tiger among men
with this body that is so worn out with grief,
with all my swelling desire. Can any words, other than these of Vālmeeki Maharshi, express a woman’s feeling towards her beloved from whom she was separated, better?
5.40.4 அ
5.40.4 ஆ
5.40.4 இ
5.40.4 ஈ அபிஜ்ஞாநம் ச ராமஸ்ய
தத்யா ஹரிகணோத்தம ।
க்ஷிப்தாமிஷீகாம் காகஸ்ய
கோபாதேகாக்ஷிஸாதநீம் ॥
abhijñānaṃ ca rāmasya
dadyā harigaṇōttama ।
kṣiptāmiṣīkāṃ kākasya
kōpādēkākṣiṡātanīm ॥
O best among the hordes of Vānaras!
Tell Rāma about the reed of grass
that he hurled at the crow in his rage
which made it one-eyed, to jog his memory.
5.40.5 அ
5.40.5 ஆ
5.40.5 இ
5.40.5 ஈ மநஸ்ஸிலாயாஸ்திலகோ
கண்டபார்ஸ்வே நிவேஸித: ।
த்வயா ப்ரணஷ்டே திலகே
தம் கிலஸ்மர்துமர்ஹஸி ॥
manaṡṡilāyāstilakō
gaṇḍapārṡvē nivēṡitaḥ ।
tvayā praṇaṣṭē tilakē
taṃ kilasmartumarhasi ॥
You should remind him how once
he put the Tilaka of Manaṡṡila
on my cheeks, while it was the
Tilaka on my forehead that was erased!
5.40.6 அ
5.40.6 ஆ
5.40.6 இ
5.40.6 ஈ ஸ வீர்யவாந்கதம் ஸீதாம்
ஹ்ருதாம் ஸமநுமந்யஸே ।
வஸந்தீம் ரக்ஷஸாம் மத்யே
மஹேந்த்ரவருணோபம: ॥
sa vīryavānkathaṃ sītām
hṛtāṃ samanumanyasē ।
vasantīṃ rakṣasāṃ madhyē
mahēndravaruṇōpamaḥ ॥
How could one so valiant as you,
comparable to Mahēndra and Varuṇa,
tolerate for a moment the carrying off
of Seetā and her living among the Rākshasas?
5.40.7 அ
5.40.7 ஆ
5.40.7 இ
5.40.7 ஈ ஏஷ சூடாமணிர்திவ்யோ
மயா ஸுபரிரக்ஷித: ।
ஏதம் த்ருஷ்ட்வா ப்ரஹ்ருஷ்யாமி
வ்யஸநே த்வாமிவாநக ॥
ēṣa cūḍāmaṇirdivyō
mayā suparirakṣitaḥ ।
ētaṃ dṛṣṭvā prahṛṣyāmi
vyasanē tvāmivānagha ॥
I saved this divine Cūḍāmaṇi carefully.
Seeing this is like seeing you, O sinless one!
It makes me feel better when I am distressed.
5.40.8 அ
5.40.8 ஆ
5.40.8 இ
5.40.8 ஈ ஏஷ நிர்யாதிதஸ்ஸ்ரீமாந்
மயா தே வாரிஸம்பவ: ।
அத: பரம் ந ஸக்ஷ்யாமி
ஜீவிதும் ஸோகலாலஸா ॥
ēṣa niryātitaṡṡrīmān
mayā tē vārisambhavaḥ ।
ataḥ paraṃ na ṡakṣyāmi
jīvituṃ ṡōkalālasā ॥
I send this splendid one,
which is born out of water, to you,
after which I can hardly
survive, wallowing in grief.
5.40.9 அ
5.40.9 ஆ
5.40.9 இ
5.40.9 ஈ அஸஹ்யாநி ச து:காநி
வாசஸ்ச ஹ்ருதயச்சித: ।
ராக்ஷஸீநாம் ஸுகோராணாம்
த்வத்க்ருதே மர்ஷயாம்யஹம் ॥
asahyāni ca duḥkhāni
vācaṡca hṛdayacchidaḥ ।
rākṣasīnāṃ sughōrāṇām
tvatkṛtē marṣayāmyaham ॥
I am able to put up with
these unbearable sufferings
and the words of these
extremely cruel Rākshasis
that lacerate my heart,
only because (I am waiting) for you.
5.40.10 அ
5.40.10 ஆ
5.40.10 இ
5.40.10 ஈ தாரயிஷ்யாமி மாஸம் து
ஜீவிதம் ஸத்ருஸூதந ।
ஊர்த்வம் மாஸாந்ந ஜீவிஷ்யே
த்வயா ஹீநா ந்ருபாத்மஜ ॥
dhārayiṣyāmi māsaṃ tu
jīvitaṃ ṡatrusūdana ।
ūrdhvaṃ māsānna jīviṣyē
tvayā hīnā nṛpātmaja ॥
O slayer of enemies, I will be able
to hold on to this life only for a month more!
O prince! I will not be able to live
even a little beyond a month without you!
5.40.11 அ
5.40.11 ஆ
5.40.11 இ
5.40.11 ஈ கோரோ ராக்ஷஸராஜோऽயம்
த்ருஷ்டிஸ்ச ந ஸுகா மயி ।
த்வாம் ச ஸ்ருத்வா விஷஜ்ஜந்தம்
ந ஜீவேயமஹம் க்ஷணம் ॥
ghōrō rākṣasarājō'yam
dṛṣṭiṡca na sukhā mayi ।
tvāṃ ca ṡrutvā viṣajjantam
na jīvēyamahaṃ kṣaṇam ॥
This king of Rākshasas is terrible.
His stare at me is no matter of comfort.
I cannot live any more, even for a moment,
if I hear of any delay on your part! This Ṡlōka, indeed, summarizes all that Seetā has to say.
5.40.12 அ
5.40.12 ஆ
5.40.12 இ
5.40.12 ஈ வைதேஹ்யா வசநம் ஸ்ருத்வா
கருணம் ஸாஸ்ரு பாஷிதம் ।
அதாப்ரவீந்மஹாதேஜா
ஹநுமாந்மாருதாத்மஜ: ॥
vaidēhyā vacanaṃ ṡrutvā
karuṇaṃ sāṡru bhāṣitam ।
athābravīnmahātējā
hanumānmārutātmajaḥ ॥
Hearing those pitiable words of Vaidēhi,
that flew along with the tears,
Hanumān, the son of Vāyu, of immense power said:
5.40.13 அ
5.40.13 ஆ
5.40.13 இ
5.40.13 ஈ த்வச்சோகவிமுகோ ராமோ
தேவி ஸத்யேந தே ஸபே ।
ராமே து:காபிபூதே து
லக்ஷ்மண: பரிதப்யதே ॥
tvacchōkavimukhō rāmō
dēvi satyēna tē ṡapē ।
rāmē duḥkhābhibhūtē tu
lakṣmaṇaḥ paritapyatē ॥
Grieving for you, O Dēvi,
Rāma neglects everything else.
I swear this on truth.
And when Rāma is taken over by grief,
Lakshmaṇa becomes sad too.
5.40.14 அ
5.40.14 ஆ
5.40.14 இ
5.40.14 ஈ கதஞ்சித்பவதீ த்ருஷ்டா
ந கால: பரிஸோசிதும் ।
இமம் முஹூர்தம் து:காநாம்
அந்தம் த்ரக்ஷ்யஸி பாமிநி ॥
kathañcidbhavatī dṛṣṭā
na kālaḥ pariṡōcitum ।
imaṃ muhūrtaṃ duḥkhānām
antaṃ drakṣyasi bhāmini ॥
Somehow, you have been found.
This is no occasion to grieve.
This hour, as you shall see, my fair lady,
is the beginning of the end of all sorrows!
5.40.15 அ
5.40.15 ஆ
5.40.15 இ
5.40.15 ஈ தாவுபௌ புருஷவ்யாக்ரௌ
ராஜபுத்ராவரிந்தமௌ ।
த்வத்தர்ஸநக்ருதோத்ஸாஹௌ
லங்காம் பஸ்மீகரிஷ்யத: ॥
tāvubhau puruṣavyāghrau
rājaputrāvarindamau ।
tvaddarṡanakṛtōtsāhau
laṅkāṃ bhasmīkariṣyataḥ ॥
Those two princes, tigers among men,
who pulverize their enemies, are eager to see you
and they will reduce Laṅkā to ashes.
5.40.16 அ
5.40.16 ஆ
5.40.16 இ
5.40.16 ஈ ஹத்த்வா ச ஸமரே க்ரூரம்
ராவணம் ஸஹபாந்தவம் ।
ராகவௌ த்வாம் விஸாலாக்ஷி
ஸ்வாம் புரீம் ப்ராபயிஷ்யத: ॥
hattvā ca samarē krūram
rāvaṇaṃ sahabāndhavam ।
rāghavau tvāṃ viṡālākṣi
svāṃ purīṃ prāpayiṣyataḥ ॥
Slaying the cruel Rāvaṇa along with his kith and kin
in the battle field, O you of wide eyes,
the Rāghavas will take you back to their city.
5.40.17 அ
5.40.17 ஆ
5.40.17 இ
5.40.17 ஈ யத்து ராமோ விஜாநீயாத்
அபிஜ்ஞாநமநிந்திதே ।
ப்ரீதிஸஞ்ஜநநம் தஸ்ய
பூயஸ்த்வம் தாதுமர்ஹஸி ॥
yattu rāmō vijānīyāt
abhijñānamaninditē ।
prītisañjananaṃ tasya
bhūyastvaṃ dātumarhasi ॥
But you shall give me, O blameless one,
such further tokens that
Rāma would recognize immediately
and that would stir joy in him!
5.40.18 அ
5.40.18 ஆ
5.40.18 இ
5.40.18 ஈ
5.40.19 அ
5.40.19 ஆ ஸாப்ரவீத்தத்தமேவேதி
மயாபிஜ்ஞாநமுத்தமம் ।
ஏததேவ ஹி ராமஸ்ய
த்ருஷ்ட்வா மத்கேஸபூஷணம் ।
ஸ்ரத்தேயம் ஹநுமந்வாக்யம்
தவ வீர பவிஷ்யதி ॥
sābravīddattamēvēti
mayābhijñānamuttamam ।
ētadēva hi rāmasya
dṛṣṭvā matkēṡabhūṣaṇam ।
ṡraddhēyaṃ hanumanvākyam
tava vīra bhaviṣyati ॥
Then she said, ‘What I have given you
is the best of the best tokens, O Hanumān!
Seeing this, which adorns my hair,
O Veera, Rāma would trust your word.’
5.40.19 இ
5.40.19 ஈ
5.40.20 அ
5.40.20 ஆ ஸ தம் மணிவரம் க்ருஹ்ய
ஸ்ரீமாந்ப்லவகஸத்தம: ।
ப்ரணம்ய ஸிரஸா தேவீம்
கமநாயோபசக்ரமே ॥
sa taṃ maṇivaraṃ gṛhya
ṡrīmānplavagasattamaḥ ।
praṇamya ṡirasā dēvīm
gamanāyōpacakramē ॥
Then taking that exquisite jewel,
the blessed and eminent Vānara
saluted the lady bowing his head
and became ready to leave.
5.40.20 இ
5.40.20 ஈ
5.40.21 அ
5.40.21 ஆ
5.40.21 இ
5.40.21 ஈ தமுத்பாதக்ருதோத்ஸாஹம்
அவேக்ஷ்ய ஹரிபுங்கவம் ।
வர்தமாநம் மஹாவேகம்
உவாச ஜநகாத்மஜா ।
அஸ்ருபூர்ணமுகீ தீநா
பாஷ்பகத்கதயா கிரா ॥
tamutpātakṛtōtsāham
avēkṣya haripuṅgavam ।
vardhamānaṃ mahāvēgam
uvāca janakātmajā ।
aṡrupūrṇamukhī dīnā
bāṣpagadgadayā girā ॥
Then seeing that bull among Vānaras
capable of attaining great speed,
who was ready to fly and was increasing his body size,
the despondent daughter of Janaka
and her face filled with tears,
said, with a voice choked with tears:
5.40.22 அ
5.40.22 ஆ
5.40.22 இ
5.40.22 ஈ ஹநுமந்ஸிம்ஹஸங்காஸௌ
ப்ராதரௌ ராமலக்ஷ்மணௌ ।
ஸுக்ரீவம் ச ஸஹாமாத்யம்
ஸர்வாந் ப்ரூயாஹ்யநாமயம் ॥
hanumansiṃhasaṅkāṡau
bhrātarau rāmalakṣmaṇau ।
sugrīvaṃ ca sahāmātyam
sarvān brūyāhyanāmayam ॥
O Hanumān! Wish the
two lion-like brothers Rāma and Lakshmaṇa,
and Sugreeva, his ministers and everyone else
the best of health!
5.40.23 அ
5.40.23 ஆ
5.40.23 இ
5.40.23 ஈ யதா ச ஸ மஹாபாஹு:
மாம் தாரயதி ராகவ: ।
அஸ்மாத்து:காம்புஸம்ரோதாத்
த்வம் ஸமாதாதுமர்ஹஸி ॥
yathā ca sa mahābāhuḥ
māṃ tārayati rāghavaḥ ।
asmādduḥkhāmbusamrōdhāt
tvaṃ samādhātumarhasi ॥
You should so plead my cause with Rāghava
that he of the mighty arm takes me
to the other end of this ocean of grief.
5.40.24 அ
5.40.24 ஆ
5.40.24 இ
5.40.24 ஈ இமம் ச தீவ்ரம் மம ஸோகவேகம்
ரக்ஷோபிரேபி: பரிபர்த்ஸநம் ச ।
ப்ரூயாஸ்து ராமஸ்ய கதஸ்ஸமீபம்
ஸிவஸ்ச தேऽத்வாऽஸ்து ஹரிப்ரவீர ॥
imaṃ ca tīvraṃ mama ṡōkavēgaṃ
rakṣōbhirēbhiḥ paribhartsanaṃ ca ।
brūyāstu rāmasya gatassamīpam
ṡivaṡca tē'dhvā'stu haripravīra ॥
O best of the Veeras among Vānaras!
After you are with Rāma, please
tell him about my torrent of grief
and the continuous threats of the Rākshasis;
may everything fare well for you!
5.40.25 அ
5.40.25 ஆ
5.40.25 இ
5.40.25 ஈ ஸ ராஜபுத்ர்ய்ராப்ரதிவேதிதார்த:
கபி: க்ருதார்த: பரிஹ்ருஷ்டசேதா: ।
அல்பாவஸேஷம் ப்ரஸமீக்ஷ்ய கார்யம்
திஸம் ஹ்யுதீசீம் மநஸா ஜகாம ॥
sa rājaputryrāprativēditārthaḥ
kapiḥ kṛtārthaḥ parihṛṣṭacētāḥ ।
alpāvaṡēṣaṃ prasamīkṣya kāryaṃ
diṡaṃ hyudīcīṃ manasā jagāma ॥
The Vānara’s mind, his purpose served,
the task ahead of him clearly
laid out by the princess
realizing that there was only
a little bit left for him to do,
already began moving in the northerly direction.
இத்யார்ஷே வால்மீகீயே
ஸ்ரீமத்ராமாயணே ஆதிகாவ்யே
ஸுந்தரகாண்டே சத்வாரிம்ஸஸ்ஸர்க:॥
ityārṣē vālmīkīyē
ṡrīmadrāmāyaṇē ādikāvyē
sundarakāṇḍē catvāriṃṡassargaḥ॥
Thus concludes the fortieth Sarga
in Sundara Kāṇḍa of the glorious Rāmāyaṇa,
the first ever poem of humankind,
composed by Maharshi Vālmeeki.