Tweet
5.24.25 இ
5.24.25 ஈ
5.24.26 அ
5.24.26 ஆ
5.24.26 இ
5.24.26 ஈ
5.24.27 அ
5.24.27 ஆ திவ்யாங்கராகா வைதேஹி
திவ்யாபரணபூஷிதா ।
அத்யப்ரப்ருதி ஸர்வேஷாம்
லோகாநாமீஸ்வரீ பவ ।
அக்நே: ஸ்வாஹா யதா தேவீ
ஸசீவேந்த்ரஸ்ய ஸோபநே ।
கிம் தே ராமேண வைதேஹி
க்ருபணேந கதாயுஷா ॥
divyāṅgarāgā vaidēhi
divyābharaṇabhūṣitā ।
adyaprabhṛti sarvēṣām
lōkānāmīṡvarī bhava ।
agnēḥ svāhā yathā dēvī
ṡacīvēndrasya ṡōbhanē ।
kiṃ tē rāmēṇa vaidēhi
kṛpaṇēna gatāyuṣā ॥
O pretty one! Smearing yourself with divine creams
and decking yourself with splendid ornaments,
enjoy the lordship over all the worlds
like Swāha, the queen of Agni and
like Ṡaci, the queen of Indra,
from this very day on!
O Vaidēhi! What more do you have to do with
the miserable Rāma, who is as good as dead!
5.24.27 இ
5.24.27 ஈ
5.24.28 அ
5.24.28 ஆ ஏததுக்தம் ச மே வாக்யம்
யதி த்வம் ந கரிஷ்யஸி ।
அஸ்மிந்முஹூர்தே ஸர்வாஸ்த்வாம்
பக்ஷயிஷ்யாமஹே வயம் ॥
ētaduktaṃ ca mē vākyam
yadi tvaṃ na kariṣyasi ।
asminmuhūrtē sarvāstvām
bhakṣayiṣyāmahē vayam ॥
If you do not do what I just told you,
all of us will eat you up
right at this very moment.
5.24.28 இ
5.24.28 ஈ
5.24.29 அ
5.24.29 ஆ அந்யா து விகடா நாம
லம்பமாநபயோதரா ।
அப்ரவீத்குபிதா ஸீதாம்
முஷ்டிமுத்யம்ய கர்ஜதீ ॥
anyā tu vikaṭā nāma
lambamānapayōdharā ।
abravītkupitā sītām
muṣṭimudyamya garjatī ॥
Another Rākshasi, Vikaṭā by name,
with pendulous breasts,
raised her fist in anger
and barked at Seetā, saying:
5.24.29 இ
5.24.29 ஈ
5.24.30 அ
5.24.30 ஆ
5.24.30 இ
5.24.30 ஈ பஹூந்யப்ரியரூபாணி
வசநாநி ஸுதுர்மதே ।
அநுக்ரோஸாந்ம்ருதுத்வாச்ச
ஸோடாநி தவ மைதிலி ।
ந ச ந: குருஷே வாக்யம்
ஹிதம் காலபுரஸ்க்ருதம் ॥
bahūnyapriyarūpāṇi
vacanāni sudurmatē ।
anukrōṡānmṛdutvācca
sōḍhāni tava maithili ।
na ca naḥ kuruṣē vākyam
hitaṃ kālapuraskṛtam ॥
O Maithili! O wretched one!
(We are) kind and nice enough to tolerate
the many unpleasant words you uttered.
But you do not follow the good,
time honored advice of ours!
5.24.31 அ
5.24.31 ஆ
5.24.31 இ
5.24.31 ஈ ஆநீதாஸி ஸமுத்ரஸ்ய
பாரமந்யைர்துராஸதம் ।
ராவணாந்த:புரம் கோரம்
ப்ரவிஷ்டா சாஸி மைதிலி ॥
ānītāsi samudrasya
pāramanyairdurāsadam ।
rāvaṇāntaḥpuraṃ ghōram
praviṣṭā cāsi maithili ॥
O Maithili! You have been brought
to this far side of the ocean,
which is difficult for anyone to reach,
and have been lodged in the
private, dreadful, apartments of Rāvaṇa.
5.24.32 அ
5.24.32 ஆ
5.24.32 இ
5.24.32 ஈ ராவணஸ்ய க்ருஹே ருத்தாம்
அஸ்மாபிஸ்து ஸுரக்ஷிதாம் ।
ந த்வாம் ஸக்த: பரித்ராதும்
அபி ஸாக்ஷாத்புரந்தர: ॥
rāvaṇasya gṛhē ruddhām
asmābhistu surakṣitām ।
na tvāṃ ṡaktaḥ paritrātum
api sākṣātpurandaraḥ ॥
You, constrained in the house of Rāvaṇa
and guarded tightly by all of us,
cannot be rescued by anyone,
even if it is Dēvēndra himself.
5.24.33 அ
5.24.33 ஆ
5.24.33 இ
5.24.33 ஈ குருஷ்வ ஹிதவாதிந்யா
வசநம் மம மைதிலி ।
அலமஸ்ருப்ரபாதேந
த்யஜ ஸோகமநர்தகம் ॥
kuruṣva hitavādinyā
vacanaṃ mama maithili ।
alamaṡruprapātēna
tyaja ṡōkamanarthakam ॥
O Maithili, Follow my words, which
I utter keeping your wellbeing in mind.
Enough of this shedding of tears!
Give up your grief, which is not good for anything.
5.24.34 அ
5.24.34 ஆ
5.24.34 இ
5.24.34 ஈ பஜ ப்ரீதிம் ச ஹர்ஷம் ச
த்யஜைதாம் நித்யதைந்யதாம் ।
ஸீதே ராக்ஷஸராஜேந
ஸஹ க்ரீட யதாஸுகம் ॥
bhaja prītiṃ ca harṣaṃ ca
tyajaitāṃ nityadainyatām ।
sītē rākṣasarājēna
saha krīḍa yathāsukham ॥
Think of being pleasant and joyful.
Rid yourself of this perpetual despondency.
O Seetā! Enjoy along with the
king of Rākshasas to your heart’s content! Doesn’t this remind one of the advice of Jābāli to Rāma (Ayōdhyā Sarga 108)?
5.24.35 அ
5.24.35 ஆ
5.24.35 இ
5.24.35 ஈ ஜாநாஸி ஹி யதா பீரு
ஸ்த்ரீணாம் யௌவநமத்ருவம் ।
யாவந்ந தே வ்யதிக்ராமேத்
தாவத்ஸுகமவாப்நுஹி ॥
jānāsi hi yathā bhīru
strīṇāṃ yauvanamadhruvam ।
yāvanna tē vyatikrāmēt
tāvatsukhamavāpnuhi ॥
O timid one, you know how
short-lived youth is in women;
Enjoy it while it lasts!
5.24.36 அ
5.24.36 ஆ
5.24.36 இ
5.24.36 ஈ உத்யாநாநி ச ரம்யாணி
பர்வதோபவநாநி ச ।
ஸஹ ராக்ஷஸராஜேந
சர த்வம் மதிரேக்ஷணே ॥
udyānāni ca ramyāṇi
parvatōpavanāni ca ।
saha rākṣasarājēna
cara tvaṃ madirēkṣaṇē ॥
O you of intoxicating eyes! Enjoy the
beautiful pleasure gardens, mountains and woods
along with the king of Rākshasas!
5.24.37 அ
5.24.37 ஆ
5.24.37 இ
5.24.37 ஈ ஸ்த்ரீ ஸஹஸ்ராணி தே ஸப்த
வஸே ஸ்தாஸ்யந்தி ஸுந்தரி ।
ராவணம் பஜ பர்தாரம்
பர்தாரம் ஸர்வரக்ஷஸாம் ॥
strī sahasrāṇi tē sapta
vaṡē sthāsyanti sundari ।
rāvaṇaṃ bhaja bhartāram
bhartāraṃ sarvarakṣasām ॥
Seven thousand women will be at your
beck and call, O beautiful one!
Take Rāvaṇa, the lord of all
Rākshasas for your husband!
5.24.38 அ
5.24.38 ஆ
5.24.38 இ
5.24.38 ஈ உத்பாட்ய வா தே ஹ்ருதயம்
பக்ஷயிஷ்யாமி மைதிலி ।
யதி மே வ்யாஹ்ருதம் வாக்யம்
ந யதாவத்கரிஷ்யஸி ॥
utpāṭya vā tē hṛdayam
bhakṣayiṣyāmi maithili ।
yadi mē vyāhṛtaṃ vākyam
na yathāvatkariṣyasi ॥
O Maithili, if you do not follow
my words exactly as I said,
I will pluck out your heart
and have a meal of it.
5.24.39 அ
5.24.39 ஆ
5.24.39 இ
5.24.39 ஈ ததஸ்சண்டோதரீ நாம
ராக்ஷஸீ க்ரோதமூர்சிதா ।
ப்ராமயந்தீ மஹச்சூலம்
இதம் வசநமப்ரவீத் ॥
tataṡcaṇḍōdarī nāma
rākṣasī krōdhamūrchitā ।
bhrāmayantī mahacchūlam
idaṃ vacanamabravīt ॥
Then, another Rākshasi, Caṇḍōdaree by name,
brandishing a mighty spear said
these words, in a towering rage:
5.24.40 அ
5.24.40 ஆ
5.24.40 இ
5.24.40 ஈ இமாம் ஹரிணலோலாக்ஷீம்
த்ராஸோத்கம்பிபயோதராம் ।
ராவணேந ஹ்ருதாம் த்ருஷ்ட்வா
தௌஹ்ருதோ மே மஹாநபூத் ॥
imāṃ hariṇalōlākṣīm
trāsōtkampipayōdharām ।
rāvaṇēna hṛtāṃ dṛṣṭvā
dauhṛdō mē mahānabhūt ॥
The moment I saw this woman with
the flitting eyes of the doe and
breasts quivering with fear, brought here by Rāvaṇa,
I was seized with a longing, like a woman
who is pregnant does for specific tastes.
5.24.41 அ
5.24.41 ஆ
5.24.41 இ
5.24.41 ஈ யக்ருத்ப்லீஹமதோத்பீடம்
ஹ்ருதயம் ச ஸபந்தநம் ।
ஆந்த்ராண்யபி ததா ஸீர்ஷம்
காதேயமிதி மே மதி: ॥
yakṛtplīhamathōtpīḍam
hṛdayaṃ ca sabandhanam ।
āntrāṇyapi tathā ṡīrṣam
khādēyamiti mē matiḥ ॥
I very much wanted to eat her liver, spleen
and the heart with its ligatures,
the entrails and the head.
5.24.42 அ
5.24.42 ஆ ததஸ்து ப்ரகஸா நாம
ராக்ஷஸீ வாக்யமப்ரவீத் ॥
tatastu praghasā nāma
rākṣasī vākyamabravīt ॥
Then, the Rākshasi, Praghasa by name,
said these words:
5.24.42 இ
5.24.42 ஈ
5.24.43 அ
5.24.43 ஆ
5.24.43 இ
5.24.43 ஈ கண்டமஸ்யா ந்ருஸம்ஸாயா:
பீடயாம கிமாஸ்யதே ।
நிவேத்யதாம் ததோ ராஜ்ஞே
மாநுஷீ ஸா ம்ருதேதி ஹ ।
நாத்ர கஸ்சந ஸம்தேஹ:
காததேதி ஸ வக்ஷ்யதி ॥
kaṇṭhamasyā nṛṡaṃsāyāḥ
pīḍayāma kimāsyatē ।
nivēdyatāṃ tatō rājñē
mānuṣī sā mṛtēti ha ।
nātra kaṡcana saṃdēhaḥ
khādatēti sa vakṣyati ॥
Why sit like this? Let us
strangle the neck of this wicked one.
We will then tell the king
that this human-ling is dead.
Without doubt, he will tell us to eat her up.
5.24.44 அ
5.24.44 ஆ ததஸ்த்வஜாமுகீ நாம
ராக்ஷஸீ வாக்யமப்ரவீத் ॥
tatastvajāmukhī nāma
rākṣasī vākyamabravīt ॥
Then, a Rākshasi, Ajāmukhee by name,
said these words:
5.24.44 இ
5.24.44 ஈ
5.24.45 அ
5.24.45 ஆ
5.24.45 இ
5.24.45 ஈ விஸஸ்யேமாம் தத: ஸர்வா:
ஸமாந் குருத பிண்டகாந் ।
விபஜாம தத: ஸர்வா
விவாதோ மே ந ரோசதே ।
பேயமாநீயதாம் க்ஷிப்ரம்
லேஹ்யமுச்சாவசம் பஹு ॥
viṡasyēmāṃ tataḥ sarvāḥ
samān kuruta piṇḍakān ।
vibhajāma tataḥ sarvā
vivādō mē na rōcatē ।
pēyamānīyatāṃ kṣipram
lēhyamuccāvacaṃ bahu ॥
Let us all kill her and cut her into equal pieces.
Let us all divide it all among ourselves;
I do not like any squabbling.
Let us bring right away some liquor
and plenty of dishes to lick on the side.
5.24.46 அ
5.24.46 ஆ தத: ஸூர்பணகா நாம
ராக்ஷஸீ வாக்யமப்ரவீத் ॥
tataḥ ṡūrpaṇakhā nāma
rākṣasī vākyamabravīt ॥
Then, another Rākshasi, Ṡūrphaṇakha by name,
said these words:
5.24.46 இ
5.24.46 ஈ
5.24.47 அ
5.24.47 ஆ
5.24.47 இ
5.24.47 ஈ அஜாமுக்யா யதுக்தம் ஹி
ததேவ மம ரோசதே ।
ஸுரா சாநீயதாம் க்ஷிப்ரம்
ஸர்வஸோகவிநாஸிநீ ।
மாநுஷம் மாம்ஸமாஸ்வாத்ய
ந்ருத்யாமோऽத நிகும்பிலாம் ॥
ajāmukhyā yaduktaṃ hi
tadēva mama rōcatē ।
surā cānīyatāṃ kṣipram
sarvaṡōkavināṡinī ।
mānuṣaṃ māṃsamāsvādya
nṛtyāmō'tha nikumbhilām ॥
I like whatever Ajāmukhee said.
We should immediately get liquor,
which will cure all worries.
We shall enjoy human flesh,
and then dance the Nikumbila dance.
Nikumbila is a deity who guards the western gate of Laṅkā.
5.24.48 அ
5.24.48 ஆ
5.24.48 இ
5.24.48 ஈ ஏவம் ஸம்பர்த்ஸ்யமாநா ஸா
ஸீதா ஸுரஸுதோபமா ।
ராக்ஷஸீபி: ஸுகோராபி:
தைர்யமுத்ஸ்ருஜ்ய ரோதிதி ॥
ēvaṃ saṃbhartsyamānā sā
sītā surasutōpamā ।
rākṣasībhiḥ sughōrābhiḥ
dairyamutsṛjya rōditi ॥
With many frightful Rākshasis terrorizing her thus,
Seetā, comparable to the daughter of Dēvas,
lost her nerve and cried.
இத்யார்ஷே வால்மீகீயே
ஸ்ரீமத்ராமாயணே ஆதிகாவ்யே
ஸுந்தரகாண்டே சதுர்விம்ஸஸ்ஸர்க:॥
ityārṣē vālmīkīyē
ṡrīmadrāmāyaṇē ādikāvyē
sundarakāṇḍē caturviṃṡassargaḥ॥
Thus concludes the twenty fourth Sarga
in Sundara Kāṇḍa of the glorious Rāmāyaṇa,
the first ever poem of humankind,
composed by Maharshi Vālmeeki.