Tweet
5.2.46 அ
5.2.46 ஆ
5.2.46 இ
5.2.46 ஈ ததஹம் ஸ்வேந ரூபேண
ரஜந்யாம் ஹ்ரஸ்வதாம் கத: ।
லங்காமபிபதிஷ்யாமி
ராகவஸ்யார்தஸித்தயே ॥
tadahaṃ svēna rūpēṇa
rajanyāṃ hrasvatāṃ gataḥ ।
laṅkāmabhipatiṣyāmi
rāghavasyārthasiddhayē ॥
Considering everything,
I shall retain my own,
albeit a miniature, form,
and go full force into Laṅkā at night
to accomplish Rāghava’s purpose.
5.2.47 அ
5.2.47 ஆ
5.2.47 இ
5.2.47 ஈ ராவணஸ்ய புரீம் ராத்ரௌ
ப்ரவிஸ்ய ஸுதுராஸதாம் ।
விசிந்வந் பவநம் ஸர்வம்
த்ரக்ஷ்யாமி ஜநகாத்மஜாம் ॥
rāvaṇasya purīṃ rātrau
praviṡya sudurāsadām ।
vicinvan bhavanaṃ sarvam
drakṣyāmi janakātmajām ॥
I shall find the daughter of Janaka by
entering the unapproachable city of Rāvaṇa at night,
and by thoroughly searching his palace.
5.2.48 அ
5.2.48 ஆ
5.2.48 இ
5.2.48 ஈ இதி ஸஞ்சிந்த்ய ஹநுமாந்
ஸூர்யஸ்யாஸ்தமயம் கபி: ।
ஆசகாங்க்ஷே ததோ வீரோ
வைதேஹ்யா தர்ஸநோத்ஸுக: ॥
iti sañcintya hanumān
sūryasyāstamayaṃ kapiḥ ।
ācakāṅkṣē tatō vīrō
vaidēhyā darṡanōtsukaḥ ॥
Having thought through thus,
Hanumān, the valorous Vānara,
excited about finding Vaidēhi,
waited for the sun to set.
5.2.49 அ
5.2.49 ஆ
5.2.49 இ
5.2.49 ஈ ஸூர்யே சாஸ்தம் கதே ராத்ரௌ
தேஹம் ஸங்க்ஷிப்ய மாருதி: ।
வ்ருஷதம்ஸகமாத்ர: ஸந்
பபூவாத்புததர்ஸந: ॥
sūryē cāstaṃ gatē rātrau
dēhaṃ saṅkṣipya mārutiḥ ।
vṛṣadaṃṡakamātraḥ san
babhūvādbhutadarṡanaḥ ॥
After the sun had set and
when it became night,
the son of Vāyu shrunk
his body to the size of a house cat,
looking cute and winsome.
5.2.50 அ
5.2.50 ஆ
5.2.50 இ
5.2.50 ஈ ப்ரதோஷகாலே ஹநுமாந்
தூர்ணமுத்ப்லுத்ய வீர்யவாந் ।
ப்ரவிவேஸ புரீம் ரம்யாம்
ஸுவிபக்தமஹாபதாம் ॥
pradōṣakālē hanumān
tūrṇamutplutya vīryavān ।
pravivēṡa purīṃ ramyām
suvibhaktamahāpathām ॥
At nightfall, the valiant Hanumān sprang up,
starting on his way to the beautiful
city of Laṅkā, with its well-divided highways.
5.2.51 அ
5.2.51 ஆ
5.2.51 இ
5.2.51 ஈ
5.2.52 அ
5.2.52 ஆ
5.2.52 இ
5.2.52 ஈ ப்ராஸாதமாலாவிததாம்
ஸ்தம்பை: காஞ்சநராஜதை: ।
ஸாதகும்பமயைர்ஜாலை:
கந்தர்வநகரோபமாம் ।
ஸப்தபௌமாஷ்டபௌமைஸ்ச
ஸ ததர்ஸ மஹாபுரீம் ।
தலை: ஸ்பாடிகஸம்கீர்ணை:
கார்தஸ்வரவிபூஷிதை: ॥
prāsādamālāvitatām
stambhaiḥ kāñcanarājataiḥ ।
ṡātakumbhamayairjālaiḥ
gandharvanagarōpamām ।
saptabhaumāṣṭabhaumaiṡca
sa dadarṡa mahāpurīm ।
talaiḥ sphāṭikasaṃkīrṇaiḥ
kārtasvaravibhūṣitaiḥ ॥
He then saw that great city with
extensive rows of lofty mansions,
its pillars of gold and silver,
its casements made of gold,
its seven- and eight-storied mansions
decorated with crystals everywhere
and surfaces treated with gold ornaments,
looking like a city of Gandharvas.
5.2.53 அ
5.2.53 ஆ
5.2.53 இ
5.2.53 ஈ வைடூர்யமணிசித்ரைஸ்ச
முக்தாஜாலவிபூஷிதை: ।
தலை: ஸுஸுபிரே தாநி
பவநாந்யத்ர ரக்ஷஸாம் ॥
vaiḍūryamaṇicitraiṡca
muktājālavibhūṣitaiḥ ।
talaiḥ ṡuṡubhirē tāni
bhavanānyatra rakṣasām ॥
The exteriors of mansions of Rākshasas shone
with meshwork of pearls and were decorated with
a variety of ornaments made of lazulite and gems.
5.2.54 அ
5.2.54 ஆ
5.2.54 இ
5.2.54 ஈ காஞ்சநாநி ச சித்ராணி
தோரணாநி ச ரக்ஷஸாம் ।
லங்காமுத்யோதயாமாஸு:
ஸர்வத: ஸமலங்க்ருதாம் ॥
kāñcanāni ca citrāṇi
tōraṇāni ca rakṣasām ।
laṅkāmudyōtayāmāsuḥ
sarvataḥ samalaṅkṛtām ॥
With gateways made of gold,
Laṅkā, of Rākshasas, was glittering
everywhere with superb decorations.
5.2.55 அ
5.2.55 ஆ
5.2.55 இ
5.2.55 ஈ அசிந்த்யாமத்புதாகாராம்
த்ருஷ்ட்வா லங்காம் மஹாகபி: ।
ஆஸீத்விஷண்ணோ ஹ்ருஷ்டஸ்ச
வைதேஹ்யா தர்ஸநோத்ஸுக: ॥
acintyāmadbhutākārāṃ
dṛṣṭvā laṅkāṃ mahākapiḥ ।
āsīdviṣaṇṇō hṛṣṭaṡca
vaidēhyā darṡanōtsukaḥ ॥
The great Vānara, who was eager to see Vaidēhi,
was at once sad and glad as he looked
at that unimaginably amazing city of Laṅkā.
5.2.56 அ
5.2.56 ஆ
5.2.56 இ
5.2.56 ஈ ஸ பாண்டுராவித்தவிமாநமாலிநீம்
மஹார்ஹஜாம்பூநதஜாலதோரணாம் ।
யஸஸ்விநீம் ராவணபாஹுபாலிதாம்
க்ஷபாசரைர்பீமபலை: ஸமாவ்ருதாம் ॥
sa pāṇḍurāviddhavimānamālinīṃ
mahārhajāmbūnadajālatōraṇām ।
yaṡasvinīṃ rāvaṇabāhupālitāṃ
kṣapācarairbhīmabalaiḥ samāvṛtām ॥
He saw that famous city (of Laṅkā) with
its rows of white towers nestled into each other
and gateways filled with exquisite meshwork of gold,
protected by the strong arm of Rāvaṇa and
guarded on all sides by Rākshasas of formidable strength. This Ṡlōka seems to be unauthentic; its meter and texture do not agree with the style of Vālmeeki. And also, this Ṡlōka does not form a complete sentence, appearing to be a piece plucked from another series of Ṡlōkas of a different version of Rāmāyaṇa.
5.2.57 அ
5.2.57 ஆ
5.2.57 இ
5.2.57 ஈ சந்த்ரோऽபி ஸாசிவ்யமிவாஸ்ய குர்வந்
தாராகணைர்மத்யகதோ விராஜந் ।
ஜ்யோத்ஸ்நாவிதாநேந விதத்ய லோகம்
உத்திஷ்டதே நைகஸஹஸ்ரரஸ்மி: ॥
candrō'pi sācivyamivāsya kurvan
tārāgaṇairmadhyagatō virājan ।
jyōtsnāvitānēna vitatya lōkam
uttiṣṭhatē naikasahasraraṡmi: ॥
The moon of thousands of rays also arose,
shining and surrounded by constellations of stars
covering the entire world
with the canopy of bright moonlight,
as if he meant to assist him (Hanumān).
5.2.58 அ
5.2.58 ஆ
5.2.58 இ
5.2.58 ஈ ஸங்கப்ரபம் க்ஷீரம்ருணாலவர்ணம்
உத்கச்சமாநம் வ்யவபாஸமாநம் ।
ததர்ஸ சந்த்ரம் ஸ ஹரிப்ரவீர:
போப்லூயமாநம் ஸரஸீவ ஹம்ஸம் ॥
ṡaṅkhaprabhaṃ kṣīramṛṇālavarṇam
udgacchamānaṃ vyavabhāsamānam ।
dadarṡa candraṃ sa haripravīraḥ
pōplūyamānaṃ sarasīva haṃsam ॥
To the great Vānara warrior,
the uniquely splendid rising moon
who was bright like a conch-shell
and white like milk and lotus fiber
looked like a Haṃsa gliding on a lake.
இத்யார்ஷே வால்மீகீயே
ஸ்ரீமத்ராமாயணே ஆதிகாவ்யே
ஸுந்தரகாண்டே த்விதீயஸ்ஸர்க:॥
ityārṣē vālmīkīyē
ṡrīmadrāmāyaṇē ādikāvyē
sundarakāṇḍē dvitīyassargaḥ॥
Thus concludes the second Sarga
in Sundara Kāṇḍa of the glorious Rāmāyaṇa,
the first ever poem of humankind,
composed by Maharshi Vālmeeki.
You have completed reading 11697 Ṡlōkas out of ~24,000 Ṡlōkas of Vālmeeki Rāmāyaṇa.
Meaning, notes and commentary by: Krishna Sharma.