Tweet
Sundara Kaanda Sarga 1 Continues
5.1.184 அ
5.1.184 ஆ
5.1.184 இ
5.1.184 ஈ அத்ய தீர்கஸ்ய காலஸ்ய
பவிஷ்யாம்யஹமாஸிதா ।
இதம் ஹி மே மஹத்ஸத்த்வம்
சிரஸ்ய வஸமாகதம் ॥
adya dīrghasya kālasya
bhaviṣyāmyahamāṡitā ।
idaṃ hi mē mahatsattvam
cirasya vaṡamāgatam ॥
Today, after a long time, I shall have a full meal.
This gigantic creature has fallen
into my hands after all this time.
5.1.185 அ
5.1.185 ஆ
5.1.185 இ
5.1.185 ஈ இதி ஸஞ்சிந்த்ய மநஸா
சாயாமஸ்ய ஸமாக்ஷிபத் ।
சாயாயாம் க்ருஹ்யமாணாயாம்
சிந்தயாமாஸ வாநர: ॥
iti sañcintya manasā
chāyāmasya samākṣipat ।
chāyāyāṃ gṛhyamāṇāyām
cintayāmāsa vānaraḥ ॥
With this thought in her mind,
she pulled him by his shadow.
When the shadow was caught,
the Vānara started pondering:
5.1.186 அ
5.1.186 ஆ
5.1.186 இ
5.1.186 ஈ ஸமாக்ஷிப்தோऽஸ்மி தரஸா
பங்கூக்ருதபராக்ரம: ।
ப்ரதிலோமேந வாதேந
மஹாநௌரிவ ஸாகரே ॥
samākṣiptō'smi tarasā
paṅgūkṛtaparākramaḥ ।
pratilōmēna vātēna
mahānauriva sāgarē ॥
I feel the resistance of a strong force
like a great ship on the ocean caught in headwinds
and feel my prowess crippled.
5.1.187 அ
5.1.187 ஆ
5.1.187 இ
5.1.187 ஈ திர்யகூர்த்வமதஸ்சைவ
வீக்ஷமாணஸ்தத: கபி: ।
ததர்ஸ ஸ மஹத்ஸத்த்வம்
உத்திதம் லவணாம்பஸி ॥
tiryagūrdhvamadhaṡcaiva
vīkṣamāṇastataḥ kapiḥ ।
dadarṡa sa mahatsattvam
utthitaṃ lavaṇāmbhasi ॥
Then, looking up and down and all about him,
the Vānara saw a huge creature
that had arisen from the salty ocean.
5.1.188 அ
5.1.188 ஆ
5.1.188 இ
5.1.188 ஈ
5.1.189 அ
5.1.189 ஆ தத்த்ருஷ்ட்வா சிந்தயாமாஸ
மாருதிர்விக்ருதாநநம் ।
கபிராஜேந கதிதம்
ஸத்த்வமத்புததர்ஸநம் ।
சாயாக்ராஹி மஹாவீர்யம்
ததிதம் நாத்ர ஸம்ஸய: ॥
taddhṛṣṭvā cintayāmāsa
mārutirvikṛtānanam ।
kapirājēna kathitam
sattvamadbhutadarṡanam ।
chāyāgrāhi mahāvīryam
tadidaṃ nātra saṃṡayaḥ ॥
Seeing that creature with a crooked face,
the son of Vāyu thought,
‘This amazing looking creature must be
the one which catches one by the shadow,
which the king of Vānaras mentioned;
there is no doubt about it.’
5.1.189 இ
5.1.189 ஈ
5.1.190 அ
5.1.190 ஆ ஸ தாம் புத்த்வார்ததத்த்வேந
ஸிம்ஹிகாம் மதிமாந்கபி: ।
வ்யவர்தத மஹாகாய:
ப்ராவ்ருஷீவ வலாஹக: ॥
sa tāṃ buddhvārthatattvēna
siṃhikāṃ matimānkapiḥ ।
vyavardhata mahākāyaḥ
prāvṛṣīva valāhakaḥ ॥
Then the astute Vānara,
confirming to himself that it was Simhika,
increased his body to a huge size,
like a cloud in the monsoon season.
5.1.190 இ
5.1.190 ஈ
5.1.191 அ
5.1.191 ஆ
5.1.191 இ
5.1.191 ஈ தஸ்ய ஸா காயமுத்வீக்ஷ்ய
வர்தமாநம் மஹாகபே: ।
வக்த்ரம் ப்ரஸாரயாமாஸ
பாதாலாந்தரஸந்நிபம் ।
கநராஜீவ கர்ஜந்தீ
வாநரம் ஸமபித்ரவத் ॥
tasya sā kāyamudvīkṣya
vardhamānaṃ mahākapēḥ ।
vaktraṃ prasārayāmāsa
pātālāntarasannibham ।
ghanarājīva garjantī
vānaraṃ samabhidravat ॥
Seeing the body of the great Vānara growing,
she opened her mouth that was
as deep as the nether world.
Thundering like a bank of clouds
she sprang upon the Vānara.
5.1.192 அ
5.1.192 ஆ
5.1.192 இ
5.1.192 ஈ ஸ ததர்ஸ ததஸ்தஸ்யா
விவ்ருதம் ஸுமஹந்முகம் ।
காயமாத்ரம் ச மேதாவீ
மர்மாணி ச மஹாகபி: ॥
sa dadarṡa tatastasyā
vivṛtaṃ sumahanmukham ।
kāyamātraṃ ca mēdhāvī
marmāṇi ca mahākapiḥ ॥
The great Vānara saw her huge gaping mouth,
that was as big as his body.
The astute one also took note of her vitals.
5.1.193 அ
5.1.193 ஆ
5.1.193 இ
5.1.193 ஈ ஸ தஸ்யா விவ்ருதே வக்த்ரே
வஜ்ரஸம்ஹநந: கபி: ।
ஸம்க்ஷிப்ய முஹுராத்மாநம்
நிஷ்பபாத மஹாபல: ॥
sa tasyā vivṛtē vaktrē
vajrasaṃhananaḥ kapiḥ ।
saṃkṣipya muhurātmānam
niṣpapāta mahābalaḥ ॥
Then the mighty strong Vānara
shrunk his body that was hard like a diamond
and threw himself into her gaping mouth.
5.1.194 அ
5.1.194 ஆ
5.1.194 இ
5.1.194 ஈ ஆஸ்யே தஸ்யா நிமஜ்ஜந்தம்
தத்ருஸு: ஸித்தசாரணா: ।
க்ரஸ்யமாநம் யதா சந்த்ரம்
பூர்ணம் பர்வணி ராஹுணா ॥
āsyē tasyā nimajjantam
dadṛṡuḥ siddhacāraṇāḥ ।
grasyamānaṃ yathā candram
pūrṇaṃ parvaṇi rāhuṇā ॥
The Siddhas and the Cāraṇas
saw him disappear into her mouth
like the moon gobbled by
Rāhu on a full moon day.
5.1.195 அ
5.1.195 ஆ
5.1.195 இ
5.1.195 ஈ ததஸ்தஸ்யா நகைஸ்தீக்ஷ்ணை:
மர்மாண்யுத்க்ருத்ய வாநர: ।
உத்பபாதாத வேகேந
மந: ஸம்பாதவிக்ரம: ॥
tatastasyā nakhaistīkṣṇaiḥ
marmāṇyutkṛtya vānaraḥ ।
utpapātātha vēgēna
manaḥ sampātavikramaḥ ॥
Then, tearing her vitals apart with
his sharp nails, the Vānara came out
in a flash with the speed of thought.
5.1.196 அ
5.1.196 ஆ
5.1.196 இ
5.1.196 ஈ
5.1.196 உ
5.1.196 ஊ தாம் து த்ருஷ்ட்வா ச த்ருத்யா ச
தாக்ஷிண்யேந நிபாத்ய ச ।
ஸ கபிப்ரவரோ வேகாத்
வவ்ருதே புநராத்மவாந் ।
ஹ்ருதஹ்ருத்ஸா ஹநுமதா
பபாத விதுராம்பஸி ॥
tāṃ tu dṛṣṭvā ca dhṛtyā ca
dākṣiṇyēna nipātya ca ।
sa kapipravarō vēgāt
vavṛdhē punarātmavān ।
hṛtahṛtsā hanumatā
papāta vidhurāmbhasi ॥
Thwarting her with his
keen observation, courage and knack,
that best of the Vānaras, of stable mind,
grew in size again very quickly.
Her heart wrested by Hanumān,
she convulsed and fell into the sea.
5.1.197 அ
5.1.197 ஆ
5.1.197 இ
5.1.197 ஈ தாம் ஹதாம் வாநரேணாஸு
பதிதாம் வீக்ஷ்ய ஸிம்ஹிகாம் ।
பூதாந்யாகாஸசாரீணி
தமூசு: ப்லவகோத்தமம் ॥
tāṃ hatāṃ vānarēṇāṡu
patitāṃ vīkṣya siṃhikām ।
bhūtānyākāṡacārīṇi
tamūcuḥ plavagōttamam ॥
Seeing Simhika fall instantly
into the sea killed by the Vānara,
the creatures that moved in the sky
said to the foremost of the Vānaras:
5.1.198 அ
5.1.198 ஆ
5.1.198 இ
5.1.198 ஈ பீமமத்ய க்ருதம் கர்ம
மஹத்ஸத்த்வம் த்வயா ஹதம் ।
ஸாதயார்தமபிப்ரேதம்
அரிஷ்டம் ப்லவதாம் வர ॥
bhīmamadya kṛtaṃ karma
mahatsattvaṃ tvayā hatam ।
sādhayārthamabhiprētam
ariṣṭaṃ plavatāṃ vara ॥
O foremost of the Vānaras!
What you have done now is terrific.
The mighty creature is killed by you.
May everything bode well for you in
achieving the object that is dear to your heart!
5.1.199 அ
5.1.199 ஆ
5.1.199 இ
5.1.199 ஈ யஸ்ய த்வேதாநி சத்வாரி
வாநரேந்த்ர யதா தவ ।
த்ருதிர்த்ருஷ்டிர்மதிர்தாக்ஷ்யம்
ஸ: கர்மஸு ந ஸீததி ॥
yasya tvētāni catvāri
vānarēndra yathā tava ।
dhṛtirdṛṣṭirmatirdākṣyam
saḥ karmasu na sīdati ॥
O lord of Vānaras! He who commands,
like you, these four qualities of
courage, keen eye, smartness and knack,
will never fail in his undertakings.
5.1.200 அ
5.1.200 ஆ
5.1.200 இ
5.1.200 ஈ ஸ தை: ஸம்பாவித: பூஜ்ய:
ப்ரதிபந்நப்ரயோஜந: ।
ஜகாமாகாஸமாவிஸ்ய
பந்நகாஸநவத்கபி: ॥
sa taiḥ sambhāvitaḥ pūjyaḥ
pratipannaprayōjanaḥ ।
jagāmākāṡamāviṡya
pannagāṡanavatkapiḥ ॥
The Vānara, who was worthy of honor,
being thus praised by them,
rose up into the sky and went on,
like (Garuḍa) who feeds on snakes,
sure of gaining his object.
5.1.201 அ
5.1.201 ஆ
5.1.201 இ
5.1.201 ஈ ப்ராப்தபூயிஷ்டபாரஸ்து
ஸர்வத: ப்ரதிலோகயந் ।
யோஜநாநாம் ஸதஸ்யாந்தே
வநராஜிம் ததர்ஸ ஸ: ॥
prāptabhūyiṣṭhapārastu
sarvataḥ pratilōkayan ।
yōjanānāṃ ṡatasyāntē
vanarājiṃ dadarṡa saḥ ॥
At the end of (the journey of) one hundred Yōjanas,
having almost reached the other shore,
he looked around and saw rows of Vanas.
5.1.202 அ
5.1.202 ஆ
5.1.202 இ
5.1.202 ஈ ததர்ஸ ச பதந்நேவ
விவிதத்ருமபூஷிதம் ।
த்வீபம் ஸாகாம்ருகஸ்ரேஷ்டோ
மலயோபவநாநி ச ॥
dadarṡa ca patannēva
vividhadrumabhūṣitam ।
dvīpaṃ ṡākhāmṛgaṡrēṣṭhō
malayōpavanāni ca ॥
As soon as he landed, he, the
foremost of the beasts of the branches,
saw the island adorned with
various kinds of trees,
and also woods by the Malaya mountain.
5.1.203 அ
5.1.203 ஆ
5.1.203 இ
5.1.203 ஈ
5.1.204 அ
5.1.204 ஆ
5.1.204 இ
5.1.204 ஈ ஸாகரம் ஸாகராநூபம்
ஸாகராநூபஜாந் த்ருமாந் ।
ஸாகரஸ்ய ச பத்நீநாம்
முகாந்யபி விலோகயந் ।
ஸ மஹாமேகஸங்காஸம்
ஸமீக்ஷ்யாத்மாநமாத்மவாந் ।
நிருந்தந்தமிவாகாஸம்
சகார மதிமாந் மதிம் ॥
sāgaraṃ sāgarānūpam
sāgarānūpajān drumān ।
sāgarasya ca patnīnām
mukhānyapi vilōkayan ।
sa mahāmēghasaṅkāṡam
samīkṣyātmānamātmavān ।
nirundhantamivākāṡam
cakāra matimān matim ॥
He saw the ocean, its coastline,
the trees that grew on it,
and the mouths of the rivers
that joined the sea.
Realizing that his body looked
like a huge cloud that blocked the sky,
he, who was careful, started pondering.
5.1.205 அ
5.1.205 ஆ
5.1.205 இ
5.1.205 ஈ காயவ்ருத்திம் ப்ரவேகம் ச
மம த்ருஷ்ட்வைவ ராக்ஷஸா: ।
மயி கௌதூஹலம் குர்ய:
இதி மேநே மஹாகபி: ॥
kāyavṛddhiṃ pravēgaṃ ca
mama dṛṣṭvaiva rākṣasāḥ ।
mayi kautūhalaṃ kuryaḥ
iti mēnē mahākapiḥ ॥
‘The Rākshasas, on seeing my
huge body and great speed,
will become suspicious’,
thought that great Vānara.
5.1.206 அ
5.1.206 ஆ
5.1.206 இ
5.1.206 ஈ தத: ஸரீரம் ஸம்க்ஷிப்ய
தந்மஹீதரஸந்நிபம் ।
புந: ப்ரக்ருதிமாபேதே
வீதமோஹ இவாத்மவாந் ॥
tataḥ ṡarīraṃ saṃkṣipya
tanmahīdharasannibham ।
punaḥ prakṛtimāpēdē
vītamōha ivātmavān ॥
Then he shrunk his mountainous body,
regained his simple nature,
gave up his haughtiness and
became his normal self.
5.1.207 அ
5.1.207 ஆ
5.1.207 இ
5.1.207 ஈ தத்ரூபமதிஸம்க்ஷிப்ய
ஹநுமாந் ப்ரக்ருதௌ ஸ்தித: ।
த்ரீந் க்ரமாநிவ விக்ரம்ய
பலிவீர்யஹரோ ஹரி: ॥
tadrūpamatisaṃkṣipya
hanumān prakṛtau sthitaḥ ।
trīn kramāniva vikramya
balivīryaharō hariḥ ॥
Making his form considerably small,
Hanumān stood in his normal form,
like Vishṇu did, after deflating
the power of Bali by taking the
three strides (measuring the three worlds).
5.1.208 அ
5.1.208 ஆ
5.1.208 இ
5.1.208 ஈ ஸ சாருநாநாவிதரூபதாரீ
பரம் ஸமாஸாத்ய ஸமுத்ரதீரம் ।
பரைரஸக்ய: ப்ரதிபந்நரூப:
ஸமீக்ஷிதாத்மா ஸமவேக்ஷிதார்த: ॥
sa cārunānāvidharūpadhārī
paraṃ samāsādya samudratīram ।
parairaṡakyaḥ pratipannarūpaḥ
samīkṣitātmā samavēkṣitārtha: ॥
Reaching the farther shore and
regaining his wonted state,
he who could take many a charming guise
and whom none could assail,
checked himself, and focused on his object.
5.1.209 அ
5.1.209 ஆ
5.1.209 இ
5.1.209 ஈ தத: ஸ லம்பஸ்ய கிரே: ஸம்ருத்தே
விசித்ரகூடே நிபபாத கூடே ।
ஸகேதகோத்தாலகநாலிகேரே
மஹாத்ரிகூடப்ரதிமோ மஹாத்மா ॥
tataḥ sa lambasya girēḥ samṛddhē
vicitrakūṭē nipapāta kūṭē ।
sakētakōddālakanālikērē
mahādrikūṭapratimō mahātmā ॥
Thus that Mahātma, who resembled
the crest of a great mountain,
landed on the crest of rich Lamba mountain,
whose amazing crests covered with
Kētaka, Uddālaka and coconut trees
resembled Mahēndra mountain.
5.1.210 அ
5.1.210 ஆ
5.1.210 இ
5.1.210 ஈ ததஸ்து ஸம்ப்ராப்ய ஸமுத்ரதீரம்
ஸமீக்ஷ்ய லங்காம் கிரிவர்யமூர்த்நி ।
கபிஸ்து தஸ்நிந்நிபபாத பர்வதே
விதூய ரூபம் வ்யதயந்ம்ருகத்விஜாந் ॥
tatastu samprāpya samudratīraṃ
samīkṣya laṅkāṃ girivaryamūrdhni ।
kapistu tasninnipapāta parvatē
vidhūya rūpaṃ vyathayanmṛgadvijān ॥
Thus reaching the shore of the ocean,
landing on the mountain, and
seeing the city of Laṅkā on the
top of that great mountain,
the Vānara discarded the form that
frightened the beasts and the birds.
5.1.211 அ
5.1.211 ஆ
5.1.211 இ
5.1.211 ஈ ஸ ஸாகரம் தாநவபந்நகாயுதம்
பலேந விக்ரம்ய மஹோர்மிமாலிநம் ।
நிபத்ய தீரே ச மஹோததேஸ்ததா
ததர்ஸ லங்காமமராவதீமிவ ॥
sa sāgaraṃ dānavapannagāyutaṃ
balēna vikramya mahōrmimālinam ।
nipatya tīrē ca mahōdadhēstadā
dadarṡa laṅkāmamarāvatīmiva ॥
Having crossed the ocean by his sheer strength,
which was draped in billows and
peopled by Dānavas and Pannagas,
he thus landed on the sea-shore and
looked at Laṅkā that resembled Amarāvati.
Amarāvati is the capital of Indra.
இத்யார்ஷே வால்மீகீயே
ஸ்ரீமத்ராமாயணே ஆதிகாவ்யே ।
ஸுந்தரகாண்டே ப்ரதமஸ்ஸர்க:
ityārṣē vālmīkīyē
ṡrīmadrāmāyaṇē ādikāvyē ।
sundarakāṇḍē prathamassargaḥ
Thus concludes the first Sarga
in Sundara Kāṇḍa of the glorious Rāmāyaṇa,
the first ever poem of humankind,
composed by Maharshi Vālmeeki.
You have completed reading 11639 Ṡlōkas out of ~24,000 Ṡlōkas of Vālmeeki Rāmāyaṇa.
Meaning, notes and commentary by: Krishna Sharma.
5.1.184 அ
5.1.184 ஆ
5.1.184 இ
5.1.184 ஈ அத்ய தீர்கஸ்ய காலஸ்ய
பவிஷ்யாம்யஹமாஸிதா ।
இதம் ஹி மே மஹத்ஸத்த்வம்
சிரஸ்ய வஸமாகதம் ॥
adya dīrghasya kālasya
bhaviṣyāmyahamāṡitā ।
idaṃ hi mē mahatsattvam
cirasya vaṡamāgatam ॥
Today, after a long time, I shall have a full meal.
This gigantic creature has fallen
into my hands after all this time.
5.1.185 அ
5.1.185 ஆ
5.1.185 இ
5.1.185 ஈ இதி ஸஞ்சிந்த்ய மநஸா
சாயாமஸ்ய ஸமாக்ஷிபத் ।
சாயாயாம் க்ருஹ்யமாணாயாம்
சிந்தயாமாஸ வாநர: ॥
iti sañcintya manasā
chāyāmasya samākṣipat ।
chāyāyāṃ gṛhyamāṇāyām
cintayāmāsa vānaraḥ ॥
With this thought in her mind,
she pulled him by his shadow.
When the shadow was caught,
the Vānara started pondering:
5.1.186 அ
5.1.186 ஆ
5.1.186 இ
5.1.186 ஈ ஸமாக்ஷிப்தோऽஸ்மி தரஸா
பங்கூக்ருதபராக்ரம: ।
ப்ரதிலோமேந வாதேந
மஹாநௌரிவ ஸாகரே ॥
samākṣiptō'smi tarasā
paṅgūkṛtaparākramaḥ ।
pratilōmēna vātēna
mahānauriva sāgarē ॥
I feel the resistance of a strong force
like a great ship on the ocean caught in headwinds
and feel my prowess crippled.
5.1.187 அ
5.1.187 ஆ
5.1.187 இ
5.1.187 ஈ திர்யகூர்த்வமதஸ்சைவ
வீக்ஷமாணஸ்தத: கபி: ।
ததர்ஸ ஸ மஹத்ஸத்த்வம்
உத்திதம் லவணாம்பஸி ॥
tiryagūrdhvamadhaṡcaiva
vīkṣamāṇastataḥ kapiḥ ।
dadarṡa sa mahatsattvam
utthitaṃ lavaṇāmbhasi ॥
Then, looking up and down and all about him,
the Vānara saw a huge creature
that had arisen from the salty ocean.
5.1.188 அ
5.1.188 ஆ
5.1.188 இ
5.1.188 ஈ
5.1.189 அ
5.1.189 ஆ தத்த்ருஷ்ட்வா சிந்தயாமாஸ
மாருதிர்விக்ருதாநநம் ।
கபிராஜேந கதிதம்
ஸத்த்வமத்புததர்ஸநம் ।
சாயாக்ராஹி மஹாவீர்யம்
ததிதம் நாத்ர ஸம்ஸய: ॥
taddhṛṣṭvā cintayāmāsa
mārutirvikṛtānanam ।
kapirājēna kathitam
sattvamadbhutadarṡanam ।
chāyāgrāhi mahāvīryam
tadidaṃ nātra saṃṡayaḥ ॥
Seeing that creature with a crooked face,
the son of Vāyu thought,
‘This amazing looking creature must be
the one which catches one by the shadow,
which the king of Vānaras mentioned;
there is no doubt about it.’
5.1.189 இ
5.1.189 ஈ
5.1.190 அ
5.1.190 ஆ ஸ தாம் புத்த்வார்ததத்த்வேந
ஸிம்ஹிகாம் மதிமாந்கபி: ।
வ்யவர்தத மஹாகாய:
ப்ராவ்ருஷீவ வலாஹக: ॥
sa tāṃ buddhvārthatattvēna
siṃhikāṃ matimānkapiḥ ।
vyavardhata mahākāyaḥ
prāvṛṣīva valāhakaḥ ॥
Then the astute Vānara,
confirming to himself that it was Simhika,
increased his body to a huge size,
like a cloud in the monsoon season.
5.1.190 இ
5.1.190 ஈ
5.1.191 அ
5.1.191 ஆ
5.1.191 இ
5.1.191 ஈ தஸ்ய ஸா காயமுத்வீக்ஷ்ய
வர்தமாநம் மஹாகபே: ।
வக்த்ரம் ப்ரஸாரயாமாஸ
பாதாலாந்தரஸந்நிபம் ।
கநராஜீவ கர்ஜந்தீ
வாநரம் ஸமபித்ரவத் ॥
tasya sā kāyamudvīkṣya
vardhamānaṃ mahākapēḥ ।
vaktraṃ prasārayāmāsa
pātālāntarasannibham ।
ghanarājīva garjantī
vānaraṃ samabhidravat ॥
Seeing the body of the great Vānara growing,
she opened her mouth that was
as deep as the nether world.
Thundering like a bank of clouds
she sprang upon the Vānara.
5.1.192 அ
5.1.192 ஆ
5.1.192 இ
5.1.192 ஈ ஸ ததர்ஸ ததஸ்தஸ்யா
விவ்ருதம் ஸுமஹந்முகம் ।
காயமாத்ரம் ச மேதாவீ
மர்மாணி ச மஹாகபி: ॥
sa dadarṡa tatastasyā
vivṛtaṃ sumahanmukham ।
kāyamātraṃ ca mēdhāvī
marmāṇi ca mahākapiḥ ॥
The great Vānara saw her huge gaping mouth,
that was as big as his body.
The astute one also took note of her vitals.
5.1.193 அ
5.1.193 ஆ
5.1.193 இ
5.1.193 ஈ ஸ தஸ்யா விவ்ருதே வக்த்ரே
வஜ்ரஸம்ஹநந: கபி: ।
ஸம்க்ஷிப்ய முஹுராத்மாநம்
நிஷ்பபாத மஹாபல: ॥
sa tasyā vivṛtē vaktrē
vajrasaṃhananaḥ kapiḥ ।
saṃkṣipya muhurātmānam
niṣpapāta mahābalaḥ ॥
Then the mighty strong Vānara
shrunk his body that was hard like a diamond
and threw himself into her gaping mouth.
5.1.194 அ
5.1.194 ஆ
5.1.194 இ
5.1.194 ஈ ஆஸ்யே தஸ்யா நிமஜ்ஜந்தம்
தத்ருஸு: ஸித்தசாரணா: ।
க்ரஸ்யமாநம் யதா சந்த்ரம்
பூர்ணம் பர்வணி ராஹுணா ॥
āsyē tasyā nimajjantam
dadṛṡuḥ siddhacāraṇāḥ ।
grasyamānaṃ yathā candram
pūrṇaṃ parvaṇi rāhuṇā ॥
The Siddhas and the Cāraṇas
saw him disappear into her mouth
like the moon gobbled by
Rāhu on a full moon day.
5.1.195 அ
5.1.195 ஆ
5.1.195 இ
5.1.195 ஈ ததஸ்தஸ்யா நகைஸ்தீக்ஷ்ணை:
மர்மாண்யுத்க்ருத்ய வாநர: ।
உத்பபாதாத வேகேந
மந: ஸம்பாதவிக்ரம: ॥
tatastasyā nakhaistīkṣṇaiḥ
marmāṇyutkṛtya vānaraḥ ।
utpapātātha vēgēna
manaḥ sampātavikramaḥ ॥
Then, tearing her vitals apart with
his sharp nails, the Vānara came out
in a flash with the speed of thought.
5.1.196 அ
5.1.196 ஆ
5.1.196 இ
5.1.196 ஈ
5.1.196 உ
5.1.196 ஊ தாம் து த்ருஷ்ட்வா ச த்ருத்யா ச
தாக்ஷிண்யேந நிபாத்ய ச ।
ஸ கபிப்ரவரோ வேகாத்
வவ்ருதே புநராத்மவாந் ।
ஹ்ருதஹ்ருத்ஸா ஹநுமதா
பபாத விதுராம்பஸி ॥
tāṃ tu dṛṣṭvā ca dhṛtyā ca
dākṣiṇyēna nipātya ca ।
sa kapipravarō vēgāt
vavṛdhē punarātmavān ।
hṛtahṛtsā hanumatā
papāta vidhurāmbhasi ॥
Thwarting her with his
keen observation, courage and knack,
that best of the Vānaras, of stable mind,
grew in size again very quickly.
Her heart wrested by Hanumān,
she convulsed and fell into the sea.
5.1.197 அ
5.1.197 ஆ
5.1.197 இ
5.1.197 ஈ தாம் ஹதாம் வாநரேணாஸு
பதிதாம் வீக்ஷ்ய ஸிம்ஹிகாம் ।
பூதாந்யாகாஸசாரீணி
தமூசு: ப்லவகோத்தமம் ॥
tāṃ hatāṃ vānarēṇāṡu
patitāṃ vīkṣya siṃhikām ।
bhūtānyākāṡacārīṇi
tamūcuḥ plavagōttamam ॥
Seeing Simhika fall instantly
into the sea killed by the Vānara,
the creatures that moved in the sky
said to the foremost of the Vānaras:
5.1.198 அ
5.1.198 ஆ
5.1.198 இ
5.1.198 ஈ பீமமத்ய க்ருதம் கர்ம
மஹத்ஸத்த்வம் த்வயா ஹதம் ।
ஸாதயார்தமபிப்ரேதம்
அரிஷ்டம் ப்லவதாம் வர ॥
bhīmamadya kṛtaṃ karma
mahatsattvaṃ tvayā hatam ।
sādhayārthamabhiprētam
ariṣṭaṃ plavatāṃ vara ॥
O foremost of the Vānaras!
What you have done now is terrific.
The mighty creature is killed by you.
May everything bode well for you in
achieving the object that is dear to your heart!
5.1.199 அ
5.1.199 ஆ
5.1.199 இ
5.1.199 ஈ யஸ்ய த்வேதாநி சத்வாரி
வாநரேந்த்ர யதா தவ ।
த்ருதிர்த்ருஷ்டிர்மதிர்தாக்ஷ்யம்
ஸ: கர்மஸு ந ஸீததி ॥
yasya tvētāni catvāri
vānarēndra yathā tava ।
dhṛtirdṛṣṭirmatirdākṣyam
saḥ karmasu na sīdati ॥
O lord of Vānaras! He who commands,
like you, these four qualities of
courage, keen eye, smartness and knack,
will never fail in his undertakings.
5.1.200 அ
5.1.200 ஆ
5.1.200 இ
5.1.200 ஈ ஸ தை: ஸம்பாவித: பூஜ்ய:
ப்ரதிபந்நப்ரயோஜந: ।
ஜகாமாகாஸமாவிஸ்ய
பந்நகாஸநவத்கபி: ॥
sa taiḥ sambhāvitaḥ pūjyaḥ
pratipannaprayōjanaḥ ।
jagāmākāṡamāviṡya
pannagāṡanavatkapiḥ ॥
The Vānara, who was worthy of honor,
being thus praised by them,
rose up into the sky and went on,
like (Garuḍa) who feeds on snakes,
sure of gaining his object.
5.1.201 அ
5.1.201 ஆ
5.1.201 இ
5.1.201 ஈ ப்ராப்தபூயிஷ்டபாரஸ்து
ஸர்வத: ப்ரதிலோகயந் ।
யோஜநாநாம் ஸதஸ்யாந்தே
வநராஜிம் ததர்ஸ ஸ: ॥
prāptabhūyiṣṭhapārastu
sarvataḥ pratilōkayan ।
yōjanānāṃ ṡatasyāntē
vanarājiṃ dadarṡa saḥ ॥
At the end of (the journey of) one hundred Yōjanas,
having almost reached the other shore,
he looked around and saw rows of Vanas.
5.1.202 அ
5.1.202 ஆ
5.1.202 இ
5.1.202 ஈ ததர்ஸ ச பதந்நேவ
விவிதத்ருமபூஷிதம் ।
த்வீபம் ஸாகாம்ருகஸ்ரேஷ்டோ
மலயோபவநாநி ச ॥
dadarṡa ca patannēva
vividhadrumabhūṣitam ।
dvīpaṃ ṡākhāmṛgaṡrēṣṭhō
malayōpavanāni ca ॥
As soon as he landed, he, the
foremost of the beasts of the branches,
saw the island adorned with
various kinds of trees,
and also woods by the Malaya mountain.
5.1.203 அ
5.1.203 ஆ
5.1.203 இ
5.1.203 ஈ
5.1.204 அ
5.1.204 ஆ
5.1.204 இ
5.1.204 ஈ ஸாகரம் ஸாகராநூபம்
ஸாகராநூபஜாந் த்ருமாந் ।
ஸாகரஸ்ய ச பத்நீநாம்
முகாந்யபி விலோகயந் ।
ஸ மஹாமேகஸங்காஸம்
ஸமீக்ஷ்யாத்மாநமாத்மவாந் ।
நிருந்தந்தமிவாகாஸம்
சகார மதிமாந் மதிம் ॥
sāgaraṃ sāgarānūpam
sāgarānūpajān drumān ।
sāgarasya ca patnīnām
mukhānyapi vilōkayan ।
sa mahāmēghasaṅkāṡam
samīkṣyātmānamātmavān ।
nirundhantamivākāṡam
cakāra matimān matim ॥
He saw the ocean, its coastline,
the trees that grew on it,
and the mouths of the rivers
that joined the sea.
Realizing that his body looked
like a huge cloud that blocked the sky,
he, who was careful, started pondering.
5.1.205 அ
5.1.205 ஆ
5.1.205 இ
5.1.205 ஈ காயவ்ருத்திம் ப்ரவேகம் ச
மம த்ருஷ்ட்வைவ ராக்ஷஸா: ।
மயி கௌதூஹலம் குர்ய:
இதி மேநே மஹாகபி: ॥
kāyavṛddhiṃ pravēgaṃ ca
mama dṛṣṭvaiva rākṣasāḥ ।
mayi kautūhalaṃ kuryaḥ
iti mēnē mahākapiḥ ॥
‘The Rākshasas, on seeing my
huge body and great speed,
will become suspicious’,
thought that great Vānara.
5.1.206 அ
5.1.206 ஆ
5.1.206 இ
5.1.206 ஈ தத: ஸரீரம் ஸம்க்ஷிப்ய
தந்மஹீதரஸந்நிபம் ।
புந: ப்ரக்ருதிமாபேதே
வீதமோஹ இவாத்மவாந் ॥
tataḥ ṡarīraṃ saṃkṣipya
tanmahīdharasannibham ।
punaḥ prakṛtimāpēdē
vītamōha ivātmavān ॥
Then he shrunk his mountainous body,
regained his simple nature,
gave up his haughtiness and
became his normal self.
5.1.207 அ
5.1.207 ஆ
5.1.207 இ
5.1.207 ஈ தத்ரூபமதிஸம்க்ஷிப்ய
ஹநுமாந் ப்ரக்ருதௌ ஸ்தித: ।
த்ரீந் க்ரமாநிவ விக்ரம்ய
பலிவீர்யஹரோ ஹரி: ॥
tadrūpamatisaṃkṣipya
hanumān prakṛtau sthitaḥ ।
trīn kramāniva vikramya
balivīryaharō hariḥ ॥
Making his form considerably small,
Hanumān stood in his normal form,
like Vishṇu did, after deflating
the power of Bali by taking the
three strides (measuring the three worlds).
5.1.208 அ
5.1.208 ஆ
5.1.208 இ
5.1.208 ஈ ஸ சாருநாநாவிதரூபதாரீ
பரம் ஸமாஸாத்ய ஸமுத்ரதீரம் ।
பரைரஸக்ய: ப்ரதிபந்நரூப:
ஸமீக்ஷிதாத்மா ஸமவேக்ஷிதார்த: ॥
sa cārunānāvidharūpadhārī
paraṃ samāsādya samudratīram ।
parairaṡakyaḥ pratipannarūpaḥ
samīkṣitātmā samavēkṣitārtha: ॥
Reaching the farther shore and
regaining his wonted state,
he who could take many a charming guise
and whom none could assail,
checked himself, and focused on his object.
5.1.209 அ
5.1.209 ஆ
5.1.209 இ
5.1.209 ஈ தத: ஸ லம்பஸ்ய கிரே: ஸம்ருத்தே
விசித்ரகூடே நிபபாத கூடே ।
ஸகேதகோத்தாலகநாலிகேரே
மஹாத்ரிகூடப்ரதிமோ மஹாத்மா ॥
tataḥ sa lambasya girēḥ samṛddhē
vicitrakūṭē nipapāta kūṭē ।
sakētakōddālakanālikērē
mahādrikūṭapratimō mahātmā ॥
Thus that Mahātma, who resembled
the crest of a great mountain,
landed on the crest of rich Lamba mountain,
whose amazing crests covered with
Kētaka, Uddālaka and coconut trees
resembled Mahēndra mountain.
5.1.210 அ
5.1.210 ஆ
5.1.210 இ
5.1.210 ஈ ததஸ்து ஸம்ப்ராப்ய ஸமுத்ரதீரம்
ஸமீக்ஷ்ய லங்காம் கிரிவர்யமூர்த்நி ।
கபிஸ்து தஸ்நிந்நிபபாத பர்வதே
விதூய ரூபம் வ்யதயந்ம்ருகத்விஜாந் ॥
tatastu samprāpya samudratīraṃ
samīkṣya laṅkāṃ girivaryamūrdhni ।
kapistu tasninnipapāta parvatē
vidhūya rūpaṃ vyathayanmṛgadvijān ॥
Thus reaching the shore of the ocean,
landing on the mountain, and
seeing the city of Laṅkā on the
top of that great mountain,
the Vānara discarded the form that
frightened the beasts and the birds.
5.1.211 அ
5.1.211 ஆ
5.1.211 இ
5.1.211 ஈ ஸ ஸாகரம் தாநவபந்நகாயுதம்
பலேந விக்ரம்ய மஹோர்மிமாலிநம் ।
நிபத்ய தீரே ச மஹோததேஸ்ததா
ததர்ஸ லங்காமமராவதீமிவ ॥
sa sāgaraṃ dānavapannagāyutaṃ
balēna vikramya mahōrmimālinam ।
nipatya tīrē ca mahōdadhēstadā
dadarṡa laṅkāmamarāvatīmiva ॥
Having crossed the ocean by his sheer strength,
which was draped in billows and
peopled by Dānavas and Pannagas,
he thus landed on the sea-shore and
looked at Laṅkā that resembled Amarāvati.
Amarāvati is the capital of Indra.
இத்யார்ஷே வால்மீகீயே
ஸ்ரீமத்ராமாயணே ஆதிகாவ்யே ।
ஸுந்தரகாண்டே ப்ரதமஸ்ஸர்க:
ityārṣē vālmīkīyē
ṡrīmadrāmāyaṇē ādikāvyē ।
sundarakāṇḍē prathamassargaḥ
Thus concludes the first Sarga
in Sundara Kāṇḍa of the glorious Rāmāyaṇa,
the first ever poem of humankind,
composed by Maharshi Vālmeeki.
You have completed reading 11639 Ṡlōkas out of ~24,000 Ṡlōkas of Vālmeeki Rāmāyaṇa.
Meaning, notes and commentary by: Krishna Sharma.