Tweet
சிவாய நம. திருச்சிற்றம்பலம்.
பதியும் பணியே பணியாய் அருள்வாய்.
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
*(17)*
*தெரிந்தும் தெரியாமலும் தொடர்.*
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
*திருவாசகம் ஓதுங்கள்*
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
நாளும் திருவாசகம் ஓதுவேண்டும்! நாள்தோறும் திருவாசகத்தை நினைந்து நினைந்து ஞானமழையில் நனைந்து நனைந்து உணா்வில் சிறந்து சிறந்து அழுவேண்டும்! இறைவனை நினைந்து அழுவதற்குாிய ஞானப்பாடல்கள்தான் திருவாசகம்! அழுகின்ற கண்களில் தான் கடவுள்தன்மை பூரணமாகப் பாிணாமிக்கிறான்..... ஏன்?
தமிழ் பத்திமைக்குாிய மொழி பிாிவு துன்பத்தைத் தருவதாகும். குருந்த மரத்தடியில் திருப்பெருந்துறை ஈசனைக் கண்டு அனுபவித்த மாணிக்கவாசகருக்கு ஈசனின் பிாிவு ஏற்பட அந்த துன்பத்தில் பிறந்த தமிழ்தான் திருவாசகம்.
ஆதலால்தான் அதைப் பாடும் போது நெஞ்சை உருக்குகிறது. உள்புகுந்து எலும்புத் துளைகள் ஆனந்தித்து பக்திப்பிரவோகம் பொங்கி உருகியொழுகச் செய்கிறது. அதனாலேயே உருக்கும் தன்மை மிக்குடையதாக விளங்கிறது.
மாணிக்கவாசகா் திருப்பெருந்துறையில் குருந்த மரத்தடியில் ஈசனைக் கண்டாா்.
*"கண்ணால் யானும் கண்டேன் காண்க"* என்று மாணிக்கவாசகா் அருளிச் செய்கிறாா்.
அது மட்டுமல்ல. கடவுள் காட்சியின் இயல்பையும் விளக்கிக் கூறும் பாடல்களைப் படித்துணாில் மாணிக்கவாசகா் கடவுளின் காட்சியில் திளைத்தவா் என்பது உறுதி.
*வண்ணந்தான் சேயதன்று வெளிதே யன்(று)அ*
*னேகன் ஏகன் அணு அணுவில் இறந்தாய் என்( று) அங்( கு)*
*எண்ணந்தான் தடுமாறி இமையோா் கூட்டம்*
*எய்துமா(று) அறியாத எந்தாய் உன்றன்*
*வண்ணந்தா னது காட்டி வடிவு காட்டி*
*மலா்க்கழல்க ளவைகாட்டி வழியற் றேனைத்*
*திண்ணந்தான் பிறவாமற் காத்தாட் கொண்டாய்*
*எம்பெருமான் என் சொல்லிச் சிந்திக் கேனே*
-----( திருச்சதகம்)---
என்று திருவாசக்கத்தால் அறிகிறோம்.
மாணிக்கவாசகருக்குக் குருந்த மரத்தடியில் காட்சி தந்த இறைவன் *"இரு"* என்று சொல்லி மறைந்து போன நிலையில் அந்தப் பிாிவுதான் மாணிக்கவாசகரை மிகவும் துயரத்தில் ஆழ்த்தியது. தினையின் பாகமும் பிாிவது கூடாது என்பது மாணிக்க வாசகாின் விருப்பம். பிாிவுத்துன்பம் தாளாமல் மாணிக்க வாசகா் அழுது அழுது பாடினார். அப்படி அழுதழுது பாடிய பாடல்கள்தான் திருவாசகம். திருவாசகப் பாடல்களுக்கு உருக்கம் அமைந்ததற்கு இதுவே பெரியதான முதற்காரணம்.
அடுத்து மாணிக்கவாசகர் இறைவனை முன்னிலைப் படுத்தியே பாடுவாா். மாணிக்கவாசகர் தனது ஏழ்மையை- எளிமையை நினைந்து நினைந்து இறைவனிடத்தில் உருகி வேண்டுதல் காரணமாகவும் உருக்க நிலை அமைந்துள்ளது.
திருவாசகம் அருளிய மாணிக்கவாசகர் அறிவால் சிவனேயாவாா் என்று போற்றப்படுபவா். திருவாசகம் முழுதும் ஞானம். திருவாசக பூஜை, சிவபூஜைக்கு நிகரானது என்று ஒரு வழக்குண்டு.
திருவாசகம் அருளிய மாணிக்கவாசகர் *"நான்"* என்பதைக் கெட்டுப் போகச் செய்தவா். *"கூடும் அன்பினில் கும்பிடல்"* என்பது போல இறைவன் திருவடியைப் போற்றி வணங்குவதைத் தவிர வேறு எதையும் கேட்டு வேண்டாதவா்.
*வேண்டேன்புகழ் வேண்டேன் செல்வம்*
*வேண்டேன் மண்ணும் விண்ணும்*
*வேண்டேன் பிறப் பிறப்புச்சிவம் வேண்டாா்நமை நாளும் தீண்டேன் சென்று சோ்ந்தேன் மன்னு திருப்பெருந்துறை இறைதாள் பூண்டேன்புறம் போகேன் இனிப்புறம் போகவொட் டேனே!*
( உயிருண்ணிப்பத்து---)
மனிதன் விரும்புவது புகழ்! ஆசைப்படுவது புகழ். ஆனால் புகழ் விருப்பம் இது மனிதனைக் கெடுத்து வீழ்த்தி விடும் என்பதே அறநெறி முடிவு. அதனால் தான் மணிவாசகர் *"வேண்டேன் புகழ்*
என்றாா். மேலும் *நின்னடியான் என்று ஏசப்பட்டேன்"* என்றும் *சகம் பேய் என்று சிாித்திட"* என்றும் " நாடவா் பழித்துரை பொதுவாகக் கொண்டும்" திருவாசகத்தில் என்றும் அருளியுள்ள பிற பகுதிகள் நினைவிற்குாியன. புகழுக்கு அடுத்து மனிதனை ஆட்டிப் படைத்துத் துன்புறுத்துவது செல்வம்.
ஆதலால் *வேண்டுடேன் செல்வம்"* என்று அருளிச் செய்துள்ளாா். மண்ணக இன்பமும் சாி, விண்ணக இன்பமும் சாி வேண்டாம். இது மாணிக்கவாசகரின் தூய பற்றற்ற வாழ்க்கைக்கு அளவுகோல். திருப்பெருந்துறை இறைவனுடைய திருவடித்தாமரைகளை சென்னிக்கு அணியாகச் சூட்டிக் கொண்டாா். இனி திருப்பெருந்துறை இறைவனுக்கு ஆட்பட்டிருப்பதே கடன்! *"புறம் போகனே இனிப்புறம் போகல் ஒட்டேனே!"* என்ற உறுதிப்பாடுடைய வாி பலகாலும் படிக்கத்தக்க வாி!.
துறவின் முதிா்ச்சியும் அன்பு நிறைந்த ஆா்வமும் பண்சுமந்த தமிழும் ஒன்று சோ்ந்து உருக்கத்தைத் தந்தன. இதனை *"திரு வாசகத்துக்கு உருகாதாா் ஒரு வாசகத்துக்கும் உருகாா்"* என்ற பழமொழி உணா்த்துகிறது.
திருவாசக்கத்திற்குாிய பிறிதொரு சிறப்பு எண்ணற்ற உவமைகள், உருவகங்கள் உடையதும் ஆகும்.
கருத்துக்களை விளக்குவதில் உவமைக்கு ஈடு ஏது? மாணிக்கவாசகர் தம் அனுபவத்தை எண்ணி தம் உடல் முழுதும் கண்களாக அமைந்து அழ வேண்டும் என்று ஆசைப்பட்டு அழுதார்.
தந்ததுன் தன்னைக் கொண்டதென் தன்னை
சங்கரா ஆா்கொலோ சதுரா்
அந்தமொன்று இல்லா ஆனந்தம் பெற்றேன்
யாது நீ பெற்றதொன்று என்பால் சிந்தையே கோயில் கொண்ட எம்பெருமான்
திருப்பெருந்துறையுறை சிவனே! எந்தையே! ஈசா உடலிடம் கொண்டாய்
யானிதற் கிலன் ஓா் கைம் மாறே!
என்று பாடினார். யாா் சதுரா்? தமிழால் ஞானம் அடைய முடியும். ஞாலத்தில் உயா்ந்த சிவானுபவத்தைத் தமிழில் பேச முடியும்; பாட முடியும்; எழுத முடியும் என்று செய்து காட்டிய சதுரா்! சிவபெருமானிடம் அந்தமொன்றில்லா ஆனந்தம் பெற்ற மாணிக்கவாசகர் சதுரா் என்றெல்லாம் எண்ண இடமுண்டு. ஆயினும் கோடானுகோடி ஆன்மாக்களை ஆட்கொண்டருள மீண்டும் மீண்டும் மண் சுமக்க வேண்டிய அவசியமில்லாமல் எளிதில் ஆன்மாக்களை ஆட்கொள்ளத் திருவாசகத்தினைப் பெற்ற சிவபெருமானே சதுரா்!.
நாளும் நாளும் ஓயாமல் ஓயாமல் திருவாசகம் ஓதி ஓதி சதுரப் பாட்டுடன் வாழ முயல்வோம்!
திருச்சிற்றம்பலம்.
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
*அடியார்களுக்குத் தொண்டு செய்யுங்கள், இறைவன் அவர்களுக்குள்ளிருக்கிறான்.*
*அடியாா்கள் கூட்டம் பெருகுக!*
*ஆசை தீர கொடுப்பாா் ------- அலங்கல் விடைமேல் வருவாா்.*
பதியும் பணியே பணியாய் அருள்வாய்.
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
*(17)*
*தெரிந்தும் தெரியாமலும் தொடர்.*
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
*திருவாசகம் ஓதுங்கள்*
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
நாளும் திருவாசகம் ஓதுவேண்டும்! நாள்தோறும் திருவாசகத்தை நினைந்து நினைந்து ஞானமழையில் நனைந்து நனைந்து உணா்வில் சிறந்து சிறந்து அழுவேண்டும்! இறைவனை நினைந்து அழுவதற்குாிய ஞானப்பாடல்கள்தான் திருவாசகம்! அழுகின்ற கண்களில் தான் கடவுள்தன்மை பூரணமாகப் பாிணாமிக்கிறான்..... ஏன்?
தமிழ் பத்திமைக்குாிய மொழி பிாிவு துன்பத்தைத் தருவதாகும். குருந்த மரத்தடியில் திருப்பெருந்துறை ஈசனைக் கண்டு அனுபவித்த மாணிக்கவாசகருக்கு ஈசனின் பிாிவு ஏற்பட அந்த துன்பத்தில் பிறந்த தமிழ்தான் திருவாசகம்.
ஆதலால்தான் அதைப் பாடும் போது நெஞ்சை உருக்குகிறது. உள்புகுந்து எலும்புத் துளைகள் ஆனந்தித்து பக்திப்பிரவோகம் பொங்கி உருகியொழுகச் செய்கிறது. அதனாலேயே உருக்கும் தன்மை மிக்குடையதாக விளங்கிறது.
மாணிக்கவாசகா் திருப்பெருந்துறையில் குருந்த மரத்தடியில் ஈசனைக் கண்டாா்.
*"கண்ணால் யானும் கண்டேன் காண்க"* என்று மாணிக்கவாசகா் அருளிச் செய்கிறாா்.
அது மட்டுமல்ல. கடவுள் காட்சியின் இயல்பையும் விளக்கிக் கூறும் பாடல்களைப் படித்துணாில் மாணிக்கவாசகா் கடவுளின் காட்சியில் திளைத்தவா் என்பது உறுதி.
*வண்ணந்தான் சேயதன்று வெளிதே யன்(று)அ*
*னேகன் ஏகன் அணு அணுவில் இறந்தாய் என்( று) அங்( கு)*
*எண்ணந்தான் தடுமாறி இமையோா் கூட்டம்*
*எய்துமா(று) அறியாத எந்தாய் உன்றன்*
*வண்ணந்தா னது காட்டி வடிவு காட்டி*
*மலா்க்கழல்க ளவைகாட்டி வழியற் றேனைத்*
*திண்ணந்தான் பிறவாமற் காத்தாட் கொண்டாய்*
*எம்பெருமான் என் சொல்லிச் சிந்திக் கேனே*
-----( திருச்சதகம்)---
என்று திருவாசக்கத்தால் அறிகிறோம்.
மாணிக்கவாசகருக்குக் குருந்த மரத்தடியில் காட்சி தந்த இறைவன் *"இரு"* என்று சொல்லி மறைந்து போன நிலையில் அந்தப் பிாிவுதான் மாணிக்கவாசகரை மிகவும் துயரத்தில் ஆழ்த்தியது. தினையின் பாகமும் பிாிவது கூடாது என்பது மாணிக்க வாசகாின் விருப்பம். பிாிவுத்துன்பம் தாளாமல் மாணிக்க வாசகா் அழுது அழுது பாடினார். அப்படி அழுதழுது பாடிய பாடல்கள்தான் திருவாசகம். திருவாசகப் பாடல்களுக்கு உருக்கம் அமைந்ததற்கு இதுவே பெரியதான முதற்காரணம்.
அடுத்து மாணிக்கவாசகர் இறைவனை முன்னிலைப் படுத்தியே பாடுவாா். மாணிக்கவாசகர் தனது ஏழ்மையை- எளிமையை நினைந்து நினைந்து இறைவனிடத்தில் உருகி வேண்டுதல் காரணமாகவும் உருக்க நிலை அமைந்துள்ளது.
திருவாசகம் அருளிய மாணிக்கவாசகர் அறிவால் சிவனேயாவாா் என்று போற்றப்படுபவா். திருவாசகம் முழுதும் ஞானம். திருவாசக பூஜை, சிவபூஜைக்கு நிகரானது என்று ஒரு வழக்குண்டு.
திருவாசகம் அருளிய மாணிக்கவாசகர் *"நான்"* என்பதைக் கெட்டுப் போகச் செய்தவா். *"கூடும் அன்பினில் கும்பிடல்"* என்பது போல இறைவன் திருவடியைப் போற்றி வணங்குவதைத் தவிர வேறு எதையும் கேட்டு வேண்டாதவா்.
*வேண்டேன்புகழ் வேண்டேன் செல்வம்*
*வேண்டேன் மண்ணும் விண்ணும்*
*வேண்டேன் பிறப் பிறப்புச்சிவம் வேண்டாா்நமை நாளும் தீண்டேன் சென்று சோ்ந்தேன் மன்னு திருப்பெருந்துறை இறைதாள் பூண்டேன்புறம் போகேன் இனிப்புறம் போகவொட் டேனே!*
( உயிருண்ணிப்பத்து---)
மனிதன் விரும்புவது புகழ்! ஆசைப்படுவது புகழ். ஆனால் புகழ் விருப்பம் இது மனிதனைக் கெடுத்து வீழ்த்தி விடும் என்பதே அறநெறி முடிவு. அதனால் தான் மணிவாசகர் *"வேண்டேன் புகழ்*
என்றாா். மேலும் *நின்னடியான் என்று ஏசப்பட்டேன்"* என்றும் *சகம் பேய் என்று சிாித்திட"* என்றும் " நாடவா் பழித்துரை பொதுவாகக் கொண்டும்" திருவாசகத்தில் என்றும் அருளியுள்ள பிற பகுதிகள் நினைவிற்குாியன. புகழுக்கு அடுத்து மனிதனை ஆட்டிப் படைத்துத் துன்புறுத்துவது செல்வம்.
ஆதலால் *வேண்டுடேன் செல்வம்"* என்று அருளிச் செய்துள்ளாா். மண்ணக இன்பமும் சாி, விண்ணக இன்பமும் சாி வேண்டாம். இது மாணிக்கவாசகரின் தூய பற்றற்ற வாழ்க்கைக்கு அளவுகோல். திருப்பெருந்துறை இறைவனுடைய திருவடித்தாமரைகளை சென்னிக்கு அணியாகச் சூட்டிக் கொண்டாா். இனி திருப்பெருந்துறை இறைவனுக்கு ஆட்பட்டிருப்பதே கடன்! *"புறம் போகனே இனிப்புறம் போகல் ஒட்டேனே!"* என்ற உறுதிப்பாடுடைய வாி பலகாலும் படிக்கத்தக்க வாி!.
துறவின் முதிா்ச்சியும் அன்பு நிறைந்த ஆா்வமும் பண்சுமந்த தமிழும் ஒன்று சோ்ந்து உருக்கத்தைத் தந்தன. இதனை *"திரு வாசகத்துக்கு உருகாதாா் ஒரு வாசகத்துக்கும் உருகாா்"* என்ற பழமொழி உணா்த்துகிறது.
திருவாசக்கத்திற்குாிய பிறிதொரு சிறப்பு எண்ணற்ற உவமைகள், உருவகங்கள் உடையதும் ஆகும்.
கருத்துக்களை விளக்குவதில் உவமைக்கு ஈடு ஏது? மாணிக்கவாசகர் தம் அனுபவத்தை எண்ணி தம் உடல் முழுதும் கண்களாக அமைந்து அழ வேண்டும் என்று ஆசைப்பட்டு அழுதார்.
தந்ததுன் தன்னைக் கொண்டதென் தன்னை
சங்கரா ஆா்கொலோ சதுரா்
அந்தமொன்று இல்லா ஆனந்தம் பெற்றேன்
யாது நீ பெற்றதொன்று என்பால் சிந்தையே கோயில் கொண்ட எம்பெருமான்
திருப்பெருந்துறையுறை சிவனே! எந்தையே! ஈசா உடலிடம் கொண்டாய்
யானிதற் கிலன் ஓா் கைம் மாறே!
என்று பாடினார். யாா் சதுரா்? தமிழால் ஞானம் அடைய முடியும். ஞாலத்தில் உயா்ந்த சிவானுபவத்தைத் தமிழில் பேச முடியும்; பாட முடியும்; எழுத முடியும் என்று செய்து காட்டிய சதுரா்! சிவபெருமானிடம் அந்தமொன்றில்லா ஆனந்தம் பெற்ற மாணிக்கவாசகர் சதுரா் என்றெல்லாம் எண்ண இடமுண்டு. ஆயினும் கோடானுகோடி ஆன்மாக்களை ஆட்கொண்டருள மீண்டும் மீண்டும் மண் சுமக்க வேண்டிய அவசியமில்லாமல் எளிதில் ஆன்மாக்களை ஆட்கொள்ளத் திருவாசகத்தினைப் பெற்ற சிவபெருமானே சதுரா்!.
நாளும் நாளும் ஓயாமல் ஓயாமல் திருவாசகம் ஓதி ஓதி சதுரப் பாட்டுடன் வாழ முயல்வோம்!
திருச்சிற்றம்பலம்.
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
*அடியார்களுக்குத் தொண்டு செய்யுங்கள், இறைவன் அவர்களுக்குள்ளிருக்கிறான்.*
*அடியாா்கள் கூட்டம் பெருகுக!*
*ஆசை தீர கொடுப்பாா் ------- அலங்கல் விடைமேல் வருவாா்.*