Tweet
Kishkindha Kaanda - Sarga 1 Continues
4.1.26 ஏவம் விசித்ரா: பதகா
நாநாராவவிராவிண: ।
வ்ருக்ஷகுல்மலதா: பஸ்ய
ஸம்பதந்தி ததஸ்தத: ॥
ēvaṃ vicitrāḥ patagā
nānārāvavirāviṇaḥ ।
vṛkṣagulmalatāḥ paṡya
sampatanti tatastataḥ ॥
Look, how the amazing birds uttering various cries
fly from everywhere to the trees, shrubs and creepers!
4.1.27 விமிஸ்ரா விஹகா: பும்பி:
ஆத்மவ்யூஹாபிநந்திதா: ।
ப்ருங்கராஜப்ரமுதிதா:
ஸௌமித்ரே மதுரஸ்வநா: ॥
vimiṡrā vihagāḥ pumbhiḥ
ātmavyūhābhinanditāḥ ।
bhṛṅgarājapramuditāḥ
saumitrē madhurasvanā: ॥
O Sowmitri! The female birds cooing sweet notes,
delighted with the hum of the best of the bees,
unite with their males, applauded by the flocks of their kind!
4.1.28-29a அஸ்யா: கூலே ப்ரமுதிதா:
ஸந்கஸ: ஸகுநாஸ்த்விஹ ।
தாத்யூஹரதவிக்ரந்தை:
பும்ஸ்கோகிலருதைரபி ।
ஸ்வநந்தி பாதபாஸ்சேமே
மாமநங்கப்ரதீபகா: ॥
asyāḥ kūlē pramuditāḥ
sanghaṡaḥ ṡakunāstviha ।
dātyūharatavikrandaiḥ
puṃskōkilarutairapi ।
svananti pādapāṡcēmē
māmanaṅgapradīpakāḥ ॥
O Sowmitri! Many flocks of birds
regale here, on these shores (of Pampa).
The amorous cries of Dātyūhaka bird and also
the coos of the male Kōkilas from the trees
kindle the urge for love in me.
4.1.29b-30a அஸோகஸ்தபகாங்கார:
ஷட்பதஸ்வநநிஸ்வந: ।
மாம் ஹி பல்லவதாம்ரார்சி:
வஸந்தாக்நி: ப்ரதக்ஷ்யதி ॥
aṡōkastabakāṅgāraḥ
ṣaṭpadasvananisvanaḥ ।
māṃ hi pallavatāmrārciḥ
vasantāgniḥ pradhakṣyati ॥
The fire of spring, with
the tender shoots for tongues,
the bunches of (red) flowers of Aṡōka for sparkles,
and the hum of bees for crackling noise,
is going to burn me, for certain.
4.1.30b-31a ந ஹி தாம் ஸூக்ஷ்மபக்ஷ்மாக்ஷீம்
ஸுகேஸீம் ம்ருதுபாஷிணீம் ।
அபஸ்யதோ மே ஸௌமித்ரே
ஜீவிதேऽஸ்தி ப்ரயோஜநம் ॥
na hi tāṃ sūkṣmapakṣmākṣīm
sukēṡīṃ mṛdubhāṣiṇīm ।
apaṡyatō mē saumitrē
jīvitē'sti prayōjanam ॥
O Sowmitri! There is no purpose to this life,
if I do not see her, of delicate eyelids,
lovely tresses and soft speech.
4.1.31b-32a அயம் ஹி தயிதஸ்தஸ்யா:
காலோ ருசிரகாநந: ।
கோகிலாகுலஸீமாந்தோ
தயிதாயா மமாநக ॥
ayaṃ hi dayitastasyāḥ
kālō rucirakānanaḥ ।
kōkilākulasīmāntō
dayitāyā mamānagha ॥
O sinless one! This season,
filled with the coos of Kōkila
from beginning to end,
and when the woods are lovely,
is the favorite of my beloved.
4.1.32b-33a மந்மதாऽயாஸஸம்பூதோ
வஸந்தகுணவர்தித: ।
அயம் மாம் தக்ஷ்யதி க்ஷிப்ரம்
ஸோகாக்நிர்நசிராதிவ ॥
manmathā'yāsasambhūtō
vasantaguṇavardhitaḥ ।
ayaṃ māṃ dhakṣyati kṣipram
ṡōkāgnirnacirādiva ॥
The fire of grief sparked by passion
and fanned into flame by the delights of spring,
will consume me before long.
4.1.33b-34a அபஸ்யத ஸ்தாம் தயிதாம்
பஸ்யதோ ருசிரத்ருமாந் ।
மமாயமாத்மப்ரபவோ
பூயஸ்த்வமுபயாஸ்யதி ॥
apaṡyata stāṃ dayitām
paṡyatō ruciradrumān ।
mamāyamātmaprabhavō
bhūyastvamupayāsyati ॥
The passion engendered in me grows even stronger,
with the lovely trees in sight and Seetā not.
4.1.34b-35a அத்ருஸ்யமாநா வைதேஹீ
ஸோகம் வர்தயதே மம ।
த்ருஸ்யமாநோ வஸந்தஸ்ச
ஸ்வேதஸம்ஸர்கதூஷக: ॥
adṛṡyamānā vaidēhī
ṡōkaṃ vardhayatē mama ।
dṛṡyamānō vasantaṡca
svēdasaṃsargadūṣakaḥ ॥
Vaidēhi, not to be seen, whips up my grief,
as does the spring seen in front of my eyes
which keeps away all traces of sweat (being cool).
4.1.35b-36a மாமத்ய ம்ருகஸாபாக்ஷீ
சிந்தாஸோகபலாத்க்ருதம் ।
ஸந்தாபயதி ஸௌமித்ரே
க்ரூரஸ்சைத்ரவநாநில: ॥
māmadya mṛgaṡābākṣī
cintāṡōkabalātkṛtam ।
santāpayati saumitrē
krūraṡcaitravanānilaḥ ॥
O Sowmitri! Now, this cruel breeze
of the month of Caitra tortures me,
who is already overpowered by grief
with the thoughts of the fawn-eyed one.
4.1.36b-37a அமீ மயூராஸ்ஸோபந்தே
ப்ரந்ருத்யந்தஸ்ததஸ்தத: ।
ஸ்வை: பக்ஷை: பவநோத்தூதை:
கவாக்ஷை: ஸ்பாடிகைரிவ ॥
amī mayūrāṡṡōbhantē
pranṛtyantastatastataḥ ।
svaiḥ pakṣaiḥ pavanōddhūtaiḥ
gavākṣaiḥ sphāṭikairiva ॥
These peacocks dancing here and there,
are splendid with their feathers ruffled by the wind,
looking like crystal casements.
4.1.37b-38a ஸிகிநீபி: பரிவ்ருதா:
தே ஏதே மதமூர்சிதா: ।
மந்மதாபிபரீதஸ்ய
மம மந்மதவர்தநா: ॥
ṡikhinībhiḥ parivṛtāḥ
tē ētē madamūrchitāḥ ।
manmathābhiparītasya
mama manmathavardhanāḥ ॥
Surrounded by the peahens and drunk with love,
they intensify my longing for love,
submerged by the tides of passion as I am.
4.1.38b-39a பஸ்ய லக்ஷ்மண ந்ருத்யந்தம்
மயூரமுபந்ருத்யதி ।
ஸிகிநீ மந்மதார்தைஷா
பர்தாரம் கிரிஸாநுநி ॥
paṡya lakṣmaṇa nṛtyantam
mayūramupanṛtyati ।
ṡikhinī manmathārtaiṣā
bhartāraṃ girisānuni ॥
Look at that peahen, Lakshmaṇa,
who, mad with love, joins in step
with her dancing husband, the peacock,
on the hill-side.
4.1.39b-40a தாமேவ மநஸா ராமாம்
மயூரோऽப்யுபதாவதி ।
விதத்ய ருசிரௌ பக்ஷௌ
ருதைருபஹஸந்நிவ ॥
tāmēva manasā rāmāṃ
mayūrō'pyupadhāvati ।
vitatya rucirau pakṣau
rutairupahasanniva ॥
And the peacock, full of love and
with his lovely feathers spread out,
follows her running, with cries
that seem to make fun of her.
4.1.40b-41a மயூரஸ்ய வநே நூநம்
ரக்ஷஸா ந ஹ்ருதா ப்ரியா ।
தஸ்மாந்ந்ருத்யதி ரம்யேஷு
வநேஷு ஸஹ காந்தயா ॥
mayūrasya vanē nūnam
rakṣasā na hṛtā priyā ।
tasmānnṛtyati ramyēṣu
vanēṣu saha kāntayā ॥
Assuredly no Rākshasa has carried off
the beloved of the peacock from the forest,
and so he can dance with his beloved
in the beautiful woods!
4.1.41b-42 மம த்வயம் விநா வாஸ:
புஷ்பமாஸே ஸுதுஸ்ஸஹ: ।
பஸ்ய லக்ஷ்மண ஸம்ராகம்
திர்யக்யோநிகதேஷ்வபி ।
யதேஷா ஸிகிநீ காமாத்
பர்தாரமபிவர்ததே ॥
mama tvayaṃ vinā vāsaḥ
puṣpamāsē sudussahaḥ ।
paṡya lakṣmaṇa saṃrāgam
tiryagyōnigatēṣvapi ।
yadēṣā ṡikhinī kāmāt
bhartāramabhivartatē ॥
It is very difficult for me to live
without (her) in this month of bloom.
O Lakshmaṇa! Look how impassioned even
the simpler forms of life are;
even the peahen importunes her mate,
impelled by desire.
4.1.43 மாமப்யேவம் விஸாலாக்ஷீ
ஜாநகீ ஜாதஸம்ப்ரமா ।
மதநேநாபிவர்தேத
யதி நாऽபஹ்ருதா பவேத் ॥
māmapyēvaṃ viṡālākṣī
jānakī jātasambhramā ।
madanēnābhivartēta
yadi nā'pahṛtā bhavēt ॥
Jānaki of the wide eyes
would have come to me likewise,
all aflutter with her longing for love,
if only she had not been carried off.
4.1.44 பஸ்ய லக்ஷ்மண புஷ்பாணி
நிஷ்பலாநி பவந்தி மே ।
புஷ்பபாரஸம்ருத்தாநாம்
வநாநாம் ஸிஸிராத்யயே ॥
paṡya lakṣmaṇa puṣpāṇi
niṣphalāni bhavanti mē ।
puṣpabhārasamṛddhānām
vanānāṃ ṡiṡirātyayē ॥
See Lakshmaṇa, how all these flowers
that bloomed after the passing of winter,
filling the woods heavily, are futile for me.
4.1.45 ருசிராண்யபி புஷ்பாணி
பாதபாநாமதிஸ்ரியா ।
நிஷ்பலாநி மஹீம் யாந்தி
ஸமம் மதுகரோத்கரை: ॥
rucirāṇyapi puṣpāṇi
pādapānāmatiṡriyā ।
niṣpalāni mahīṃ yānti
samaṃ madhukarōtkaraiḥ ॥
The flowers, lovely on the majestic trees,
are wasted falling on the ground along with the bees.
4.1.46 வதந்தி காமம் ஸகுநா
முதிதாஸ்ஸங்கஸ: கலம் ।
ஆஹ்வயந்த இவாந்யோந்யம்
காமோந்மாதகரா மம ॥
vadanti kāmaṃ ṡakunā
muditāssaṅghaṡaḥ kalam ।
āhvayanta ivānyōnyam
kāmōnmādakarā mama ॥
The birds, carefree, singing sweetly in chorus,
seem to call to each other,
maddening me with the longing for love.
4.1.47 வஸந்தோ யதி தத்ராபி
யத்ர மே வஸதி ப்ரியா ।
நூநம் பரவஸா ஸீதா
ஸாபி ஸோசத்யஹம் யதா ॥
vasantō yadi tatrāpi
yatra mē vasati priyā ।
nūnaṃ paravaṡā sītā
sāpi ṡōcatyahaṃ yathā ॥
If it is now spring there where
Seetā, my beloved, is held captive,
she too must be pining as I do.
4.1.48 நூநம் ந து வஸந்தஸ்தம்
தேஸம் ஸ்ப்ருஸதி யத்ர ஸா ।
கதம் ஹ்யஸிதபத்மாக்ஷீ
வர்தயேத்ஸா மயா விநா ॥
nūnaṃ na tu vasantastaṃ
dēṡaṃ spṛṡati yatra sā ।
kathaṃ hyasitapadmākṣī
vartayētsā mayā vinā ॥
Spring would not touch
the region where she is, for certain.
How could she of black eyes live without me?
4.1.49 அதவா வர்ததே தத்ர
வஸந்தோ யத்ர மே ப்ரியா ।
கிம் கரிஷ்யதி ஸுஸ்ரோணீ
ஸா து நிர்பர்த்ஸிதா பரை: ॥
athavā vartatē tatra
vasantō yatra mē priyā ।
kiṃ kariṣyati suṡrōṇī
sā tu nirbhartsitā paraiḥ ॥
Even if there is spring where my beloved is,
what can she of the lovely Kaṭee,
intimidated by the enemy, do?
4.1.50 ஸ்யாமா பத்மபலாஸாக்ஷீ
ம்ருதுபாஷா ச மே ப்ரியா ।
நூநம் வஸந்தமாஸாத்ய
பரித்யக்ஷ்யதி ஜீவிதம் ॥
ṡyāmā padmapalāṡākṣī
mṛdubhāṣā ca mē priyā ।
nūnaṃ vasantamāsādya
parityakṣyati jīvitam ॥
My beloved, her speech so gentle and
her eyes like lotus petals,
will without a doubt give up her life
with the onset of the (irresistible) spring.
4.1.51 த்ருடம் ஹி ஹ்ருதயே புத்தி:
மம ஸம்பரிவர்ததே ।
நாலம் வர்தயிதும் ஸீதா
ஸாத்வீ மத்விரஹம் கதா ॥
dṛḍhaṃ hi hṛdayē buddhiḥ
mama samparivartatē ।
nālaṃ vartayituṃ sītā
sādhvī madvirahaṃ gatā ॥
I know, I feel it in my bones,
that Seetā, the gentle one, will not
be able to live bereaved of me.
4.1.52 மயி பாவோ ஹி வைதேஹ்யா:
தத்த்வதோ விநிவேஸித: ।
மமாபி பாவஸ்ஸீதாயாம்
ஸர்வதா விநிவேஸித: ॥
mayi bhāvō hi vaidēhyāḥ
tattvatō vinivēṡitaḥ ।
mamāpi bhāvassītāyām
sarvathā vinivēṡitaḥ ॥
For the thoughts of Vaidēhi
are deeply seated in me,
and the thoughts of mine
in her as well, in every which way.
4.1.53 ஏஷ புஷ்பவஹோ வாயு:
ஸுகஸ்பர்ஸோ ஹிமாவஹ: ।
தாம் விசிந்தயத: காந்தாம்
பாவகப்ரதிமோ மம ॥
ēṣa puṣpavahō vāyuḥ
sukhasparṡō himāvahaḥ ।
tāṃ vicintayataḥ kāntām
pāvakapratimō mama ॥
This breeze carrying flowers,
spreading coolness everywhere
and comfortable to the touch,
is like fire to me as I am
(left) searching for my beloved.
4.1.54 ஸதா ஸுகமஹம் மந்யே
யம் புரா ஸஹ ஸீதயா ।
மாருதஸ்ஸ விநா ஸீதாம்
ஸோகஸம்ஜநநோ மம ॥
sadā sukhamahaṃ manyē
yaṃ purā saha sītayā ।
mārutassa vinā sītām
ṡōkasaṃjananō mama ॥
The breeze which I used to feel
to be always pleasant in the
days when I used to be with Seetā,
engenders only grief in me,
now that she is not here.
4.1.55 தாம் விநாத விஹங்கோऽஸௌ
பக்ஷீ ப்ரணதிதஸ்ததா ।
வாயஸ: பாதபகத:
ப்ரஹ்ருஷ்டமபிகூஜதி ॥
tāṃ vinātha vihaṅgō'sau
pakṣī praṇaditastadā ।
vāyasaḥ pādapagataḥ
prahṛṣṭamabhikūjati ॥
This sky bound bird, the crow,
which then croaked harshly,
is now perched on the tree cawing gladly,
when she is not here.
The glad caw of the crow is a good omen.
To be Continued