Tweet
Aranya Kaanda - Sarga 50
Aranya Kaanda - Sarga 50
In this Sarga, Jaṭāyu, who had been dozing on the tree, wakes up hearing the cries of Seetā. He introduces himself to Rāvaṇa and chastises him for trying to carry off Seetā, in utter disregard of what is expected of a king. He warns Rāvaṇa that the noose of death is tightening around his neck. He then tells Rāvaṇa, that he cannot escape safely while he is alive. He offers Rāvaṇa a treat of a fight.
3.50.1 தம் ஸப்தமவஸுப்தஸ்து
ஜடாயுரத ஸுஸ்ருவே ।
நிரீக்ஷ்ய ராவணம் க்ஷிப்ரம்
வைதேஹீம் ச ததர்ஸ ஸ: ॥
taṃ ṡabdamavasuptastu
jaṭāyuratha ṡuṡruvē ।
nirīkṣya rāvaṇaṃ kṣipram
vaidēhīṃ ca dadarṡa saḥ ॥
Jaṭāyu, who had been dozing, heard those words.
Looking around, he immediately saw Rāvaṇa and Vaidēhi.
3.50.2 தத: பர்வதகூடாப:
தீக்ஷ்ணதுண்ட: ககோத்தம: ।
வநஸ்பதிகதஸ்ஸ்ரீமாந்
வ்யாஜஹார ஸுபாம் கிரம் ॥
tataḥ parvatakūṭābhaḥ
tīkṣṇatuṇḍaḥ khagōttamaḥ ।
vanaspatigataṡṡrīmān
vyājahāra ṡubhāṃ giram ॥
Thereupon, that blessed
sharp-beaked great bird,
huge as a mountain crest,
who was perched on a tree
spoke these meaningful words:
3.50.3 தஸக்ரீவ ஸ்திதோ தர்மே
புராணே ஸத்யஸம்ஸ்ரய: ।
ஜடாயுர்நாம நாம்நாஹம்
க்ருத்ரராஜோ மஹாபல: ॥
daṡagrīva sthitō dharmē
purāṇē satyasaṃṡrayaḥ ।
jaṭāyurnāma nāmnāham
gṛdhrarājō mahābalaḥ ॥
O you of ten necks! I, of immense strength,
am the king of eagles and my name is Jaṭāyu.
I cleave to truth and am
faithful to the age-old Dharma.
3.50.4 ராஜா ஸர்வஸ்ய லோகஸ்ய
மஹேந்த்ரவருணோபம: ।
லோகாநாம் ச ஹிதே யுக்தோ
ராமோ தஸரதாத்மஜ: ॥
rājā sarvasya lōkasya
mahēndravaruṇōpamaḥ ।
lōkānāṃ ca hitē yuktō
rāmō daṡarathātmajaḥ ॥
And Rāma, the son of Daṡaratha
who is devoted to the welfare of everyone,
is the king of all the worlds,
like the great Indra and Varuṇa.
3.50.5 தஸ்யைஷா லோகநாதஸ்ய
தர்மபத்நீ யஸஸ்விநீ ।
ஸீதா நாம வராரோஹா
யாம் த்வம் ஹர்துமிஹேச்சஸி ॥
tasyaiṣā lōkanāthasya
dharmapatnī yaṡasvinī ।
sītā nāma varārōhā
yāṃ tvaṃ hartumihēcchasi ॥
This renowned woman of excellent Kaṭee is
wedded to that lord of the worlds in Dharma.
Her name is Seetā, whom you wish to carry off.
3.50.6 கதம் ராஜாஸ்திதோ தர்மே
பரதாராந்பராம்ருஸேத் ।
ரக்ஷணீயா விஸேஷேண
ராஜதாரா மஹாபல ॥
kathaṃ rājāsthitō dharmē
paradārānparāmṛṡēt ।
rakṣaṇīyā viṡēṣēṇa
rājadārā mahābala ॥
How could a king who adheres to Dharma
touch the wife of another man?
O you of great strength,
the wife of a king, especially,
must be protected!
3.50.7-8a நிவர்தய மதிம் நீசாம்
பரதாராபிமர்ஸநாத் ।
ந தத்ஸமாசரேத்தீரோ
யத்பரோऽஸ்ய விகர்ஹயேத் ।
யதாத்மநஸ்ததாந்யேஷாம்
தாரா ரக்ஷ்யா விமர்ஸநாத் ॥
nivartaya matiṃ nīcām
paradārābhimarṡanāt ।
na tatsamācarēddhīrō
yatparō'sya vigarhayēt ।
yathātmanastathānyēṣām
dārā rakṣyā vimarṡanāt ॥
Turn away your mind from the base desire
to touch another man’s wife.
No one in his right mind would do
anything that earns others’ rebuke.
One must protect others’ wives also,
as one would one’s own, from being molested.
3.50.8b-9a அர்தம் வா யதி வா காமம்
ஸிஷ்டாஸ்ஸாஸ்த்ரேஷ்வநாகதம் ।
வ்யவஸ்யந்த்யநு ராஜாநம்
தர்மம் பௌலஸ்த்யநந்தந ॥
arthaṃ vā yadi vā kāmam
ṡiṣṭāṡṡāstrēṣvanāgatam ।
vyavasyantyanu rājānam
dharmaṃ paulastyanandana ॥
O son of Pulastya! People depend on the king
to determine what is Dharma,
what is Artha and what is Kāma,
when it is not clear from the Ṡastras!
3.50.9b-10a ராஜா தர்மஸ்ய காமஸ்ய
த்ரவ்யாணாம் சோத்தமோ நிதி: ।
தர்மஸ்ஸுபம் வா பாபம் வா
ராஜமூலம் ப்ரவர்ததே ॥
rājā dharmasya kāmasya
dravyāṇāṃ cōttamō nidhiḥ ।
dharmaṡṡubhaṃ vā pāpaṃ vā
rājamūlaṃ pravartatē ॥
The king is the ultimate keeper of
Dharma, Kama and Artha.
Righteousness, goodness as well as evil
stem from the king alone.
3.50.10b-11a பாபஸ்வபாவஸ்சபல:
கதம் த்வம் ரக்ஷஸாம் வர ।
ஐஸ்வர்யமபிஸம்ப்ராப்தோ
விமாநமிவ துஷ்க்ருதி: ॥
pāpasvabhāvaṡcapalaḥ
kathaṃ tvaṃ rakṣasāṃ vara ।
aiṡvaryamabhisamprāptō
vimānamiva duṣkṛtiḥ ॥
How is it that, O worst of Rākshasas,
you attained the lordship,
being as fickle and sinful-minded that you are,
like one of evil deeds getting
a place in the Vimāna (bound for heaven)!
3.50.11b-12a காமம் ஸ்வபாவோ யோ யஸ்ய
ந ஸக்ய: பரிமார்ஜிதும் ।
ந ஹி துஷ்டாத்மநாமார்யம்
ஆவஸத்யாலயே சிரம் ॥
kāmaṃ svabhāvō yō yasya
na ṡakyaḥ parimārjitum ।
na hi duṣṭātmanāmāryam
āvasatyālayē ciram ॥
It is truly impossible to erase in full
what is in one’s natural bent;
nobility would not last long
in the house of crooks.
3.50.12b-13a விஷயே வா புரே வா தே
யதா ராமோ மஹாபல: ।
நாபராத்யதி தர்மாத்மா
கதம் தஸ்யாபராத்யஸி ॥
viṣayē vā purē vā tē
yadā rāmō mahābalaḥ ।
nāparādhyati dharmātmā
kathaṃ tasyāparādhyasi ॥
The mighty strong Rāma, the Dharmātma
committed no offence against your country or city;
how could you, then, transgress in matters of his!
3.50.13b-15a யதி ஸூர்பணகாஹேதோ:
ஜநஸ்தாநகத: கர: ।
அதிவ்ருத்தோ ஹத: பூர்வம்
ராமேணாக்லிஷ்டகர்மணா ।
அத்ர ப்ரூஹி யதாதத்த்வம்
கோ ராமஸ்ய வ்யதிக்ரம: ।
யஸ்ய த்வம் லோகநாதஸ்ய
பார்யாம் ஹ்ருத்வா கமிஷ்யஸி ।
yadi ṡūrpaṇakhāhētōḥ
janasthānagataḥ kharaḥ ।
ativṛttō hataḥ pūrvam
rāmēṇākliṣṭakarmaṇā ।
atra brūhi yathātattvam
kō rāmasya vyatikramaḥ ।
yasya tvaṃ lōkanāthasya
bhāryāṃ hṛtvā gamiṣyasi ।
Tell me, in truth, what is the
fault of Rāma, the lord of the worlds
who does everything with ease,
whose wife you are carrying off,
when it was Khara of Janasthāna
who crossed the limits
for the sake of Ṡūrphaṇakha, and got killed?
3.50.15b-16a க்ஷிப்ரம் விஸ்ருஜ வைதேஹீம்
மா த்வா கோரேண சக்ஷுஷா ।
தஹேத்தஹநபூதேந
வ்ருத்ரமிந்த்ராஸநிர்யதா ॥
kṣipraṃ visṛja vaidēhīm
mā tvā ghōrēṇa cakṣuṣā ।
dahēddahanabhūtēna
vṛtramindrāṡaniryathā ॥
Let go of Vaidēhi immediately
before her eyes turn into
terrible balls of fire and burn you away,
like the Vajra of Indra that burnt Vṛtra!
3.50.16b-17a ஸர்பமாஸீவிஷம் பத்த்வா
வஸ்த்ராந்தே நாவபுத்யஸே ।
க்ரீவாயாம் ப்ரதிஸக்தம் ச
காலபாஸம் ந பஸ்யஸி ॥
sarpamāṡīviṣaṃ baddhvā
vastrāntē nāvabudhyasē ।
grīvāyāṃ pratisaktaṃ ca
kālapāṡaṃ na paṡyasi ॥
You do not know that you have tied
a serpent with venom in its fangs
to the end of your robe.
You do not see the noose of death
that is tightening around your neck.
3.50.17b-18a ஸ பாரஸ்ஸௌம்ய பர்தவ்யோ
யோ நரம் நாவஸாதயேத் ।
ததந்நமபி போக்தவ்யம்
ஜீர்யதே யதநாமயம் ॥
sa bhārassaumya bhartavyō
yō naraṃ nāvasādayēt ।
tadannamapi bhōktavyam
jīryatē yadanāmayam ॥
My dear! That weight alone is to be carried
by which a man is not brought down, and
that food alone is to be eaten
by which a man would not be troubled while digesting.
3.50.18b-19a யத்க்ருத்வா ந பவேத்தர்மோ
ந கீர்திர்ந யஸோ புவி ।
ஸரீரஸ்ய பவேத்கேத:
கஸ்தத்கர்ம ஸமாசரேத் ॥
yatkṛtvā na bhavēddharmō
na kīrtirna yaṡō bhuvi ।
ṡarīrasya bhavētkhēdaḥ
kastatkarma samācarēt ॥
Who on the earth would take upon a deed
that causes pain to the body,
but does not bring one
any renown, fame or Dharma!
3.50.19b-20a ஷஷ்டிர்வர்ஷஸஹஸ்ராணி
மம ஜாதஸ்ய ராவண ।
பித்ருபைதாமஹம் ராஜ்யம்
யதாவதநுதிஷ்டத: ॥
ṣaṣṭirvarṣasahasrāṇi
mama jātasya rāvaṇa ।
pitṛpaitāmahaṃ rājyam
yathāvadanutiṣṭhataḥ ॥
It has been sixty thousand years
since I was born, O Rāvaṇa,
and am governing the kingdom
inherited from ancestors.
3.50.20b-21a வ்ருத்தோऽஹம் த்வம் யுவா தந்வீ
ஸஸர: கவசீ ரதீ ।
ததாப்யாதாய வைதேஹீம்
குஸலீ ந கமிஷ்யஸி ॥
vṛddhō'haṃ tvaṃ yuvā dhanvī
saṡaraḥ kavacī rathī ।
tathāpyādāya vaidēhīm
kuṡalī na gamiṣyasi ॥
I am old and you are young
armed with bow and arrow and
encased in a coat of mail, riding on a chariot.
Even then, (I warn you), you cannot
have a safe escape, carrying off Vaidēhi!
3.50.21b-22a ந ஸக்தஸ்த்வம் பலாத்தர்தும்
வைதேஹீம் மம பஸ்யத: ।
ஹேதுபிர்ந்யாயஸம்யுக்தை:
த்ருவாம் வேதஸ்ருதீமிவ ॥
na ṡaktastvaṃ balāddhartum
vaidēhīṃ mama paṡyataḥ ।
hētubhirnyāyasaṃyuktaiḥ
dhṛvāṃ vēdaṡrutīmiva ॥
You cannot, under my watch,
carry off Vaidēhi by force
any more than the firmly
rooted words of the Vēdas
can be travestied by specious arguments
with the help of polemics.
3.50.22b-23a யுத்த்யஸ்வ யதி ஸூரோऽஸி
முஹூர்தம் திஷ்ட ராவண ।
ஸயிஷ்யஸே ஹதோ பூமௌ
யதாபூர்வம் கரஸ்ததா ॥
yuddhyasva yadi ṡūrō'si
muhūrtaṃ tiṣṭha rāvaṇa ।
ṡayiṣyasē hatō bhūmau
yathāpūrvaṃ kharastathā ॥
If you are truly valiant, O Rāvaṇa,
hold on for a second and fight with me!
You will fall dead on the ground
like Khara did earlier.
3.50.23b-24a அஸக்ருத்ஸம்யுகே யேந
நிஹதா தைத்யதாநவா: ।
நசிராச்சீரவாஸாஸ்த்வாம்
ராமோ யுதி வதிஷ்யதி ॥
asakṛtsaṃyugē yēna
nihatā daityadānavāḥ ।
nacirāccīravāsāstvām
rāmō yudhi vadhiṣyati ॥
Not before too long, you will be killed in fight
by Rāma who is clad in tree bark and
who had slain Daityas and Dānavas
many a time in battles.
3.50.24b-25a கிம் நு ஸக்யம் மயா கர்தும்
கதௌதூரம் ந்ருபாத்மஜௌ ।
க்ஷிப்ரம் த்வம் நஸ்யஸே நீச
தயோர்பீதோ ந ஸம்ஸய: ॥
kiṃ nu ṡakyaṃ mayā kartum
gataudūraṃ nṛpātmajau ।
kṣipraṃ tvaṃ naṡyasē nīca
tayōrbhītō na saṃṡayaḥ ॥
What can I do, with the princes gone far away
of whom you are so scared!
But, you, O base creature,
will perish soon without doubt!
3.50.25b-26a ந ஹி மே ஜீவமாநஸ்ய
நயிஷ்யஸி ஸுபாமிமாம் ।
ஸீதாம் கமலபத்ராக்ஷீம்
ராமஸ்ய மஹிஷீம் ப்ரியாம் ॥,
na hi mē jīvamānasya
nayiṣyasi ṡubhāmimām ।
sītāṃ kamalapatrākṣīm
rāmasya mahiṣīṃ priyām ॥,
You cannot take Seetā of lotus-petal eyes
the auspicious and dear wife of Rāma while I am alive.
3.50.26b-27a அவஸ்யம் து மயா கார்யம்
ப்ரியம் தஸ்ய மஹாத்மந: ।
ஜீவிதேநாபி ராமஸ்ய
ததா தஸரதஸ்ய ச ॥
avaṡyaṃ tu mayā kāryam
priyaṃ tasya mahātmanaḥ ।
jīvitēnāpi rāmasya
tathā daṡarathasya ca ॥
I shall do everything to please
Mahātma Rāma and Daṡaratha,
even if it means giving up my life.
3.50.27b-28 திஷ்ட திஷ்ட தஸக்ரீவ
முஹூர்தம் பஸ்ய ராவண ।
யுத்தாதித்யம் ப்ரதாஸ்யாமி
யதாப்ராணம் நிஸாசர ।
வ்ருந்தாதிவ பலம் த்வாம் து
பாதயேயம் ரதோத்தமாத் ॥
tiṣṭha tiṣṭha daṡagrīva
muhūrtaṃ paṡya rāvaṇa ।
yuddhātithyaṃ pradāsyāmi
yathāprāṇaṃ niṡācara ।
vṛntādiva phalaṃ tvāṃ tu
pātayēyaṃ rathōttamāt ॥
Hold on for a second, O you of ten necks!
Look, O Rāvaṇa, I will treat you with a fight
to the best of my abilities.
I will throw you off from your chariot
O night-rover, like I can
pluck a fruit from its stalk!
இத்யார்ஷே வால்மீகீயே
ஸ்ரீமத்ராமாயணே ஆதிகாவ்யே
அரண்யகாண்டே பஞ்சாஸஸ்ஸர்க: ॥
ityārṣē vālmīkīyē
ṡrīmadrāmāyaṇē ādikāvyē
araṇyakāṇḍē pañcāṡassargaḥ ॥
Thus concludes the fiftieth Sarga
in Araṇya Kāṇḍa of the glorious Rāmāyaṇa,
the first ever poem of humankind,
composed by Maharshi Vālmeeki.
Aranya Kaanda - Sarga 50
In this Sarga, Jaṭāyu, who had been dozing on the tree, wakes up hearing the cries of Seetā. He introduces himself to Rāvaṇa and chastises him for trying to carry off Seetā, in utter disregard of what is expected of a king. He warns Rāvaṇa that the noose of death is tightening around his neck. He then tells Rāvaṇa, that he cannot escape safely while he is alive. He offers Rāvaṇa a treat of a fight.
3.50.1 தம் ஸப்தமவஸுப்தஸ்து
ஜடாயுரத ஸுஸ்ருவே ।
நிரீக்ஷ்ய ராவணம் க்ஷிப்ரம்
வைதேஹீம் ச ததர்ஸ ஸ: ॥
taṃ ṡabdamavasuptastu
jaṭāyuratha ṡuṡruvē ।
nirīkṣya rāvaṇaṃ kṣipram
vaidēhīṃ ca dadarṡa saḥ ॥
Jaṭāyu, who had been dozing, heard those words.
Looking around, he immediately saw Rāvaṇa and Vaidēhi.
3.50.2 தத: பர்வதகூடாப:
தீக்ஷ்ணதுண்ட: ககோத்தம: ।
வநஸ்பதிகதஸ்ஸ்ரீமாந்
வ்யாஜஹார ஸுபாம் கிரம் ॥
tataḥ parvatakūṭābhaḥ
tīkṣṇatuṇḍaḥ khagōttamaḥ ।
vanaspatigataṡṡrīmān
vyājahāra ṡubhāṃ giram ॥
Thereupon, that blessed
sharp-beaked great bird,
huge as a mountain crest,
who was perched on a tree
spoke these meaningful words:
3.50.3 தஸக்ரீவ ஸ்திதோ தர்மே
புராணே ஸத்யஸம்ஸ்ரய: ।
ஜடாயுர்நாம நாம்நாஹம்
க்ருத்ரராஜோ மஹாபல: ॥
daṡagrīva sthitō dharmē
purāṇē satyasaṃṡrayaḥ ।
jaṭāyurnāma nāmnāham
gṛdhrarājō mahābalaḥ ॥
O you of ten necks! I, of immense strength,
am the king of eagles and my name is Jaṭāyu.
I cleave to truth and am
faithful to the age-old Dharma.
3.50.4 ராஜா ஸர்வஸ்ய லோகஸ்ய
மஹேந்த்ரவருணோபம: ।
லோகாநாம் ச ஹிதே யுக்தோ
ராமோ தஸரதாத்மஜ: ॥
rājā sarvasya lōkasya
mahēndravaruṇōpamaḥ ।
lōkānāṃ ca hitē yuktō
rāmō daṡarathātmajaḥ ॥
And Rāma, the son of Daṡaratha
who is devoted to the welfare of everyone,
is the king of all the worlds,
like the great Indra and Varuṇa.
3.50.5 தஸ்யைஷா லோகநாதஸ்ய
தர்மபத்நீ யஸஸ்விநீ ।
ஸீதா நாம வராரோஹா
யாம் த்வம் ஹர்துமிஹேச்சஸி ॥
tasyaiṣā lōkanāthasya
dharmapatnī yaṡasvinī ।
sītā nāma varārōhā
yāṃ tvaṃ hartumihēcchasi ॥
This renowned woman of excellent Kaṭee is
wedded to that lord of the worlds in Dharma.
Her name is Seetā, whom you wish to carry off.
3.50.6 கதம் ராஜாஸ்திதோ தர்மே
பரதாராந்பராம்ருஸேத் ।
ரக்ஷணீயா விஸேஷேண
ராஜதாரா மஹாபல ॥
kathaṃ rājāsthitō dharmē
paradārānparāmṛṡēt ।
rakṣaṇīyā viṡēṣēṇa
rājadārā mahābala ॥
How could a king who adheres to Dharma
touch the wife of another man?
O you of great strength,
the wife of a king, especially,
must be protected!
3.50.7-8a நிவர்தய மதிம் நீசாம்
பரதாராபிமர்ஸநாத் ।
ந தத்ஸமாசரேத்தீரோ
யத்பரோऽஸ்ய விகர்ஹயேத் ।
யதாத்மநஸ்ததாந்யேஷாம்
தாரா ரக்ஷ்யா விமர்ஸநாத் ॥
nivartaya matiṃ nīcām
paradārābhimarṡanāt ।
na tatsamācarēddhīrō
yatparō'sya vigarhayēt ।
yathātmanastathānyēṣām
dārā rakṣyā vimarṡanāt ॥
Turn away your mind from the base desire
to touch another man’s wife.
No one in his right mind would do
anything that earns others’ rebuke.
One must protect others’ wives also,
as one would one’s own, from being molested.
3.50.8b-9a அர்தம் வா யதி வா காமம்
ஸிஷ்டாஸ்ஸாஸ்த்ரேஷ்வநாகதம் ।
வ்யவஸ்யந்த்யநு ராஜாநம்
தர்மம் பௌலஸ்த்யநந்தந ॥
arthaṃ vā yadi vā kāmam
ṡiṣṭāṡṡāstrēṣvanāgatam ।
vyavasyantyanu rājānam
dharmaṃ paulastyanandana ॥
O son of Pulastya! People depend on the king
to determine what is Dharma,
what is Artha and what is Kāma,
when it is not clear from the Ṡastras!
3.50.9b-10a ராஜா தர்மஸ்ய காமஸ்ய
த்ரவ்யாணாம் சோத்தமோ நிதி: ।
தர்மஸ்ஸுபம் வா பாபம் வா
ராஜமூலம் ப்ரவர்ததே ॥
rājā dharmasya kāmasya
dravyāṇāṃ cōttamō nidhiḥ ।
dharmaṡṡubhaṃ vā pāpaṃ vā
rājamūlaṃ pravartatē ॥
The king is the ultimate keeper of
Dharma, Kama and Artha.
Righteousness, goodness as well as evil
stem from the king alone.
3.50.10b-11a பாபஸ்வபாவஸ்சபல:
கதம் த்வம் ரக்ஷஸாம் வர ।
ஐஸ்வர்யமபிஸம்ப்ராப்தோ
விமாநமிவ துஷ்க்ருதி: ॥
pāpasvabhāvaṡcapalaḥ
kathaṃ tvaṃ rakṣasāṃ vara ।
aiṡvaryamabhisamprāptō
vimānamiva duṣkṛtiḥ ॥
How is it that, O worst of Rākshasas,
you attained the lordship,
being as fickle and sinful-minded that you are,
like one of evil deeds getting
a place in the Vimāna (bound for heaven)!
3.50.11b-12a காமம் ஸ்வபாவோ யோ யஸ்ய
ந ஸக்ய: பரிமார்ஜிதும் ।
ந ஹி துஷ்டாத்மநாமார்யம்
ஆவஸத்யாலயே சிரம் ॥
kāmaṃ svabhāvō yō yasya
na ṡakyaḥ parimārjitum ।
na hi duṣṭātmanāmāryam
āvasatyālayē ciram ॥
It is truly impossible to erase in full
what is in one’s natural bent;
nobility would not last long
in the house of crooks.
3.50.12b-13a விஷயே வா புரே வா தே
யதா ராமோ மஹாபல: ।
நாபராத்யதி தர்மாத்மா
கதம் தஸ்யாபராத்யஸி ॥
viṣayē vā purē vā tē
yadā rāmō mahābalaḥ ।
nāparādhyati dharmātmā
kathaṃ tasyāparādhyasi ॥
The mighty strong Rāma, the Dharmātma
committed no offence against your country or city;
how could you, then, transgress in matters of his!
3.50.13b-15a யதி ஸூர்பணகாஹேதோ:
ஜநஸ்தாநகத: கர: ।
அதிவ்ருத்தோ ஹத: பூர்வம்
ராமேணாக்லிஷ்டகர்மணா ।
அத்ர ப்ரூஹி யதாதத்த்வம்
கோ ராமஸ்ய வ்யதிக்ரம: ।
யஸ்ய த்வம் லோகநாதஸ்ய
பார்யாம் ஹ்ருத்வா கமிஷ்யஸி ।
yadi ṡūrpaṇakhāhētōḥ
janasthānagataḥ kharaḥ ।
ativṛttō hataḥ pūrvam
rāmēṇākliṣṭakarmaṇā ।
atra brūhi yathātattvam
kō rāmasya vyatikramaḥ ।
yasya tvaṃ lōkanāthasya
bhāryāṃ hṛtvā gamiṣyasi ।
Tell me, in truth, what is the
fault of Rāma, the lord of the worlds
who does everything with ease,
whose wife you are carrying off,
when it was Khara of Janasthāna
who crossed the limits
for the sake of Ṡūrphaṇakha, and got killed?
3.50.15b-16a க்ஷிப்ரம் விஸ்ருஜ வைதேஹீம்
மா த்வா கோரேண சக்ஷுஷா ।
தஹேத்தஹநபூதேந
வ்ருத்ரமிந்த்ராஸநிர்யதா ॥
kṣipraṃ visṛja vaidēhīm
mā tvā ghōrēṇa cakṣuṣā ।
dahēddahanabhūtēna
vṛtramindrāṡaniryathā ॥
Let go of Vaidēhi immediately
before her eyes turn into
terrible balls of fire and burn you away,
like the Vajra of Indra that burnt Vṛtra!
3.50.16b-17a ஸர்பமாஸீவிஷம் பத்த்வா
வஸ்த்ராந்தே நாவபுத்யஸே ।
க்ரீவாயாம் ப்ரதிஸக்தம் ச
காலபாஸம் ந பஸ்யஸி ॥
sarpamāṡīviṣaṃ baddhvā
vastrāntē nāvabudhyasē ।
grīvāyāṃ pratisaktaṃ ca
kālapāṡaṃ na paṡyasi ॥
You do not know that you have tied
a serpent with venom in its fangs
to the end of your robe.
You do not see the noose of death
that is tightening around your neck.
3.50.17b-18a ஸ பாரஸ்ஸௌம்ய பர்தவ்யோ
யோ நரம் நாவஸாதயேத் ।
ததந்நமபி போக்தவ்யம்
ஜீர்யதே யதநாமயம் ॥
sa bhārassaumya bhartavyō
yō naraṃ nāvasādayēt ।
tadannamapi bhōktavyam
jīryatē yadanāmayam ॥
My dear! That weight alone is to be carried
by which a man is not brought down, and
that food alone is to be eaten
by which a man would not be troubled while digesting.
3.50.18b-19a யத்க்ருத்வா ந பவேத்தர்மோ
ந கீர்திர்ந யஸோ புவி ।
ஸரீரஸ்ய பவேத்கேத:
கஸ்தத்கர்ம ஸமாசரேத் ॥
yatkṛtvā na bhavēddharmō
na kīrtirna yaṡō bhuvi ।
ṡarīrasya bhavētkhēdaḥ
kastatkarma samācarēt ॥
Who on the earth would take upon a deed
that causes pain to the body,
but does not bring one
any renown, fame or Dharma!
3.50.19b-20a ஷஷ்டிர்வர்ஷஸஹஸ்ராணி
மம ஜாதஸ்ய ராவண ।
பித்ருபைதாமஹம் ராஜ்யம்
யதாவதநுதிஷ்டத: ॥
ṣaṣṭirvarṣasahasrāṇi
mama jātasya rāvaṇa ।
pitṛpaitāmahaṃ rājyam
yathāvadanutiṣṭhataḥ ॥
It has been sixty thousand years
since I was born, O Rāvaṇa,
and am governing the kingdom
inherited from ancestors.
3.50.20b-21a வ்ருத்தோऽஹம் த்வம் யுவா தந்வீ
ஸஸர: கவசீ ரதீ ।
ததாப்யாதாய வைதேஹீம்
குஸலீ ந கமிஷ்யஸி ॥
vṛddhō'haṃ tvaṃ yuvā dhanvī
saṡaraḥ kavacī rathī ।
tathāpyādāya vaidēhīm
kuṡalī na gamiṣyasi ॥
I am old and you are young
armed with bow and arrow and
encased in a coat of mail, riding on a chariot.
Even then, (I warn you), you cannot
have a safe escape, carrying off Vaidēhi!
3.50.21b-22a ந ஸக்தஸ்த்வம் பலாத்தர்தும்
வைதேஹீம் மம பஸ்யத: ।
ஹேதுபிர்ந்யாயஸம்யுக்தை:
த்ருவாம் வேதஸ்ருதீமிவ ॥
na ṡaktastvaṃ balāddhartum
vaidēhīṃ mama paṡyataḥ ।
hētubhirnyāyasaṃyuktaiḥ
dhṛvāṃ vēdaṡrutīmiva ॥
You cannot, under my watch,
carry off Vaidēhi by force
any more than the firmly
rooted words of the Vēdas
can be travestied by specious arguments
with the help of polemics.
3.50.22b-23a யுத்த்யஸ்வ யதி ஸூரோऽஸி
முஹூர்தம் திஷ்ட ராவண ।
ஸயிஷ்யஸே ஹதோ பூமௌ
யதாபூர்வம் கரஸ்ததா ॥
yuddhyasva yadi ṡūrō'si
muhūrtaṃ tiṣṭha rāvaṇa ।
ṡayiṣyasē hatō bhūmau
yathāpūrvaṃ kharastathā ॥
If you are truly valiant, O Rāvaṇa,
hold on for a second and fight with me!
You will fall dead on the ground
like Khara did earlier.
3.50.23b-24a அஸக்ருத்ஸம்யுகே யேந
நிஹதா தைத்யதாநவா: ।
நசிராச்சீரவாஸாஸ்த்வாம்
ராமோ யுதி வதிஷ்யதி ॥
asakṛtsaṃyugē yēna
nihatā daityadānavāḥ ।
nacirāccīravāsāstvām
rāmō yudhi vadhiṣyati ॥
Not before too long, you will be killed in fight
by Rāma who is clad in tree bark and
who had slain Daityas and Dānavas
many a time in battles.
3.50.24b-25a கிம் நு ஸக்யம் மயா கர்தும்
கதௌதூரம் ந்ருபாத்மஜௌ ।
க்ஷிப்ரம் த்வம் நஸ்யஸே நீச
தயோர்பீதோ ந ஸம்ஸய: ॥
kiṃ nu ṡakyaṃ mayā kartum
gataudūraṃ nṛpātmajau ।
kṣipraṃ tvaṃ naṡyasē nīca
tayōrbhītō na saṃṡayaḥ ॥
What can I do, with the princes gone far away
of whom you are so scared!
But, you, O base creature,
will perish soon without doubt!
3.50.25b-26a ந ஹி மே ஜீவமாநஸ்ய
நயிஷ்யஸி ஸுபாமிமாம் ।
ஸீதாம் கமலபத்ராக்ஷீம்
ராமஸ்ய மஹிஷீம் ப்ரியாம் ॥,
na hi mē jīvamānasya
nayiṣyasi ṡubhāmimām ।
sītāṃ kamalapatrākṣīm
rāmasya mahiṣīṃ priyām ॥,
You cannot take Seetā of lotus-petal eyes
the auspicious and dear wife of Rāma while I am alive.
3.50.26b-27a அவஸ்யம் து மயா கார்யம்
ப்ரியம் தஸ்ய மஹாத்மந: ।
ஜீவிதேநாபி ராமஸ்ய
ததா தஸரதஸ்ய ச ॥
avaṡyaṃ tu mayā kāryam
priyaṃ tasya mahātmanaḥ ।
jīvitēnāpi rāmasya
tathā daṡarathasya ca ॥
I shall do everything to please
Mahātma Rāma and Daṡaratha,
even if it means giving up my life.
3.50.27b-28 திஷ்ட திஷ்ட தஸக்ரீவ
முஹூர்தம் பஸ்ய ராவண ।
யுத்தாதித்யம் ப்ரதாஸ்யாமி
யதாப்ராணம் நிஸாசர ।
வ்ருந்தாதிவ பலம் த்வாம் து
பாதயேயம் ரதோத்தமாத் ॥
tiṣṭha tiṣṭha daṡagrīva
muhūrtaṃ paṡya rāvaṇa ।
yuddhātithyaṃ pradāsyāmi
yathāprāṇaṃ niṡācara ।
vṛntādiva phalaṃ tvāṃ tu
pātayēyaṃ rathōttamāt ॥
Hold on for a second, O you of ten necks!
Look, O Rāvaṇa, I will treat you with a fight
to the best of my abilities.
I will throw you off from your chariot
O night-rover, like I can
pluck a fruit from its stalk!
இத்யார்ஷே வால்மீகீயே
ஸ்ரீமத்ராமாயணே ஆதிகாவ்யே
அரண்யகாண்டே பஞ்சாஸஸ்ஸர்க: ॥
ityārṣē vālmīkīyē
ṡrīmadrāmāyaṇē ādikāvyē
araṇyakāṇḍē pañcāṡassargaḥ ॥
Thus concludes the fiftieth Sarga
in Araṇya Kāṇḍa of the glorious Rāmāyaṇa,
the first ever poem of humankind,
composed by Maharshi Vālmeeki.