Tweet
Aranya Kaanda - Sarga 35 Continues
3.35.22 அகரூணாம் ச முக்யாநாம்
வநாந்யுபவநாநி ச ।
தக்கோலாநாம் ச ஜாத்யாநாம்
பலாநாம் ச ஸுகந்திநாம் ॥
agarūṇāṃ ca mukhyānāṃ
vanānyupavanāni ca ।
takkōlānāṃ ca jātyānāṃ
phalānāṃ ca sugandhinām ॥
He saw woods and groves where the
best of Agaru and fruit-bearing
aromatic Takkōla and nutmeg grew.
3.35.23 புஷ்பாணி ச தமாலஸ்ய
குல்மாநி மரிசஸ்ய ச ।
முக்தாநாம் ச ஸமூஹாநி
ஸுஷ்யமாணாநி தீரத: ॥
puṣpāṇi ca tamālasya
gulmāni maricasya ca ।
muktānāṃ ca samūhāni
ṡuṣyamāṇāni tīrataḥ ॥
Along the coast he saw
Tamāla trees, shrubs of black pepper,
mounds of pearl that were left to dry.
3.35.24 ஸங்காநாம் ப்ரஸரம் சைவ
ப்ரவாலநிசயம் ததா ।
காஞ்சநாநி ச ஸைலாநி
ராஜதாநி ச ஸர்வஸ: ॥
ṡaṅkhānāṃ prasaraṃ caiva
pravālanicayaṃ tathā ।
kāñcanāni ca ṡailāni
rājatāni ca sarvaṡaḥ ॥
He saw spreads of conch shells,
many a coral reef and
mountain crests of gold and silver.
3.35.25-26a ப்ரஸ்ரவாணி மநோஜ்ஞாநி
ப்ரஸந்நாநி ஹ்ரதாநி ச ।
தநதாந்யோபபந்நாநி
ஸ்த்ரீரத்நைஸ்ஸோபிதாநி ச ।
ஹஸ்த்யஸ்வரதகாடாநி
நகராண்யவலோகயந் ॥
prasravāṇi manōjñāni
prasannāni hradāni ca ।
dhanadhānyōpapannāni
strīratnaiṡṡōbhitāni ca ।
hastyaṡvarathagāḍhāni
nagarāṇyavalōkayan ॥
He saw captivating streams
and pools of clear water.
He saw cities abundant in wealth and grains,
thick with elephants, horses and chariots and
adorned by the jewels among womenfolk.
3.35.26b-27a தம் ஸமம் ஸர்வதஸ்நிக்தம்
ம்ருதுஸம்ஸ்பர்ஸமாருதம் ।
அநூபம் ஸிந்துராஜஸ்ய
ததர்ஸ த்ரிதிவோபமம் ॥
taṃ samaṃ sarvatasnigdhaṃ
mṛdusaṃsparṡamārutam ।
anūpaṃ sindhurājasya
dadarṡa tridivōpamam ॥
He saw the flat shoreline
which was like heaven
with the touch of gentle breeze
and beauty in every direction.
3.35.27b-28a தத்ராபஸ்யத்ஸ மேகாபம்
ந்யக்ரோதம்ருஷிபிர்வ்ருதம் ।
ஸமந்தாத்யஸ்ய தாஸ்ஸாகா:
ஸதயோஜநமாயதா: ॥
tatrāpaṡyatsa mēghābhaṃ
nyagrōdhamṛṣibhirvṛtam ।
samantādyasya tāṡṡākhāḥ
ṡatayōjanamāyatāḥ ॥
He saw a banyan tree
whose boughs spread all around
to a distance of a hundred Yōjanas
that looked like a huge cloud
on which lived many Ṛshis.
3.35.28b-29a யஸ்ய ஹஸ்திநமாதாய
மஹாகாயம் ச கச்சபம் ।
பக்ஷார்தம் கருடஸ்ஸாகாம்
ஆஜகாம மஹாபல: ॥
yasya hastinamādāya
mahākāyaṃ ca kacchapam ।
bhakṣārthaṃ garuḍaṡṡākhām
ājagāma mahābalaḥ ॥
It was on these branches that
the mighty strong Garuda (once upon a time)
landed to eat the elephant and a huge turtle
that he was carrying (by his feet).
3.35.29b-30a தஸ்ய தாம் ஸஹஸா ஸாகாம்
பாரேண பதகோத்தம: ।
ஸுபர்ண: பர்ணபஹுலாம்
பபஞ்ஜ ச மஹாபல: ॥
tasya tāṃ sahasā ṡākhāṃ
bhārēṇa patagōttamaḥ ।
suparṇaḥ parṇabahulāṃ
babhañja ca mahābalaḥ ॥
Under the weight of that
mighty strong and great bird Suparṇa,
that dense-leaved bough broke.
3.35.30b-31a தத்ர வைகாநஸா மாஷா
வாலகில்யா மரீசிபா: ।
அஜா பபூவுர்தூம்ராஸ்ச
ஸங்கதா: பரமர்ஷய: ॥
tatra vaikhānasā māṣā
vālakhilyā marīcipāḥ ।
ajā babhūvurdhūmrāṡca
saṅgatāḥ paramarṣayaḥ ॥
On that bough lived Vaikhanasas, Māshas, Vālakhilyas,
Mareecipas, Ajas and Dhūmras and other Maharshis.
3.35.31b-32a தேஷாம் தயார்தம் கருட:
தாம் ஸாகாம் ஸதயோஜநாம் ।
ஜகாமாதாய வேகேந
தௌ சோபௌ கஜகச்சபௌ ॥
tēṣāṃ dayārthaṃ garuḍaḥ
tāṃ ṡākhāṃ ṡatayōjanām ।
jagāmādāya vēgēna
tau cōbhau gajakacchapau ॥
With concern for their safety,
Garuda immediately flew away,
carrying off the bough of a hundred Yōjanas
along with the elephant and turtle.
3.35.32b-33 ஏகபாதேந தர்மாத்மா
பக்ஷயித்வா ததாமிஷம் ।
நிஷாதவிஷயம் ஹத்வா
ஸாகயா பதகோத்தம: ।
ப்ரஹர்ஷமதுலம் லேபே
மோக்ஷயித்வா மஹாமுநீந் ॥
ēkapādēna dharmātmā
bhakṣayitvā tadāmiṣam ।
niṣādaviṣayaṃ hatvā
ṡākhayā patagōttamaḥ ।
praharṣamatulaṃ lēbhē
mōkṣayitvā mahāmunīn ॥
That great bird, a Dharmātma,
ate the meat (of elephant and turtle) with one foot,
killed Nishādas using the bough
and felt happy relieving the Munis (from danger).
3.35.34 ஸ தேநைவ ப்ரஹர்ஷேண
த்விகுணீக்ருதவிக்ரம: ।
அம்ருதாநயநார்தம் வை
சகார மதிமாந்மதிம் ॥
sa tēnaiva praharṣēṇa
dviguṇīkṛtavikramaḥ ।
amṛtānayanārthaṃ vai
cakāra matimānmatim ॥
His speed doubled by that joy,
the sagacious one firmly made up his mind
to bring the Amṛta.
3.35.35 அயோஜாலாநி நிர்மத்ய
பித்வா ரத்நமயம் க்ருஹம் ।
மஹேந்த்ரபவநாத்குப்தம்
ஆஜஹாராம்ருதம் தத: ॥
ayōjālāni nirmathya
bhitvā ratnamayaṃ gṛham ।
mahēndrabhavanādguptam
ājahārāmṛtaṃ tataḥ ॥
Smashing the iron enclosures and
breaking into the gem studded house,
he took away the Amṛta from the
palace of the great Indra.
3.35.36 தம் மஹர்ஷிகணைர்ஜுஷ்டம்
ஸுபர்ணக்ருதலக்ஷணம் ।
நாம்நா ஸுபத்ரம் ந்யக்ரோதம்
ததர்ஸ தநதாநுஜ: ॥
taṃ maharṣigaṇairjuṣṭaṃ
suparṇakṛtalakṣaṇam ।
nāmnā subhadraṃ nyagrōdhaṃ
dadarṡa dhanadānujaḥ ॥
(Rāvaṇa,) the younger brother of the Lord of Wealth
saw that banyan tree known as Subhadra
that bore the marks left by Suparṇa,
which was the resort of companies of Ṛshis.
3.35.37 தம் து கத்வா பரம் பாரம்
ஸமுத்ரஸ்ய நதீபதே: ।
ததர்ஸாஸ்ரமமேகாந்தே
ரம்யே புண்யே வநாந்தரே ॥
taṃ tu gatvā paraṃ pāraṃ
samudrasya nadīpatēḥ ।
dadarṡāṡramamēkāntē
ramyē puṇyē vanāntarē ॥
On the farther shore of
the ocean whom all the rivers court,
he saw an Āṡrama in a
charming, holy and secluded spot
in the interior of the Vana.
3.35.38 தத்ர க்ருஷ்ணாஜிநதரம்
ஜடாவல்கலதாரிணம் ।
ததர்ஸ நியதாஹாரம்
மாரீசம் நாம ராக்ஷஸம் ॥
tatra kṛṣṇājinadharaṃ
jaṭāvalkaladhāriṇam ।
dadarṡa niyatāhāraṃ
mārīcaṃ nāma rākṣasam ॥
There he saw a Rākshasa by name Māreeca
wearing the skin of black antelope,
matted locks and robes of bark,
living on a controlled diet.
3.35.39 ஸ ராவணஸ்ஸமாகம்ய
விதிவத்தேந ரக்ஷஸா ।
மாரீசேநார்சிதோ ராஜா
ஸர்வகாமைரமாநுஷை: ॥
sa rāvaṇassamāgamya
vidhivattēna rakṣasā ।
mārīcēnārcitō rājā
sarvakāmairamānuṣaiḥ ॥
Then the king of the Rākshasas approached Māreeca
and was received by him with due honors and
with the kind of hospitality that no human knows.
3.35.40 தம் ஸ்வயம் பூஜயித்வா து
போஜநேநோதகேந ச ।
அர்தோபஹிதயா வாசா
மாரீசோ வாக்யமப்ரவீத் ॥
taṃ svayaṃ pūjayitvā tu
bhōjanēnōdakēna ca ।
arthōpahitayā vācā
mārīcō vākyamabravīt ॥
Having served him food and drink personally,
Māreeca said these words that meant business:
3.35.41 கச்சித்ஸுகுஸலம் ராஜந்
லங்காயாம் ராக்ஷஸேஸ்வர ।
கேநார்தேந புநஸ்த்வம் வை
தூர்ணமேவமிஹாகத: ॥
kaccitsukuṡalaṃ rājan
laṅkāyāṃ rākṣasēṡvara ।
kēnārthēna punastvaṃ vai
tūrṇamēvamihāgataḥ ॥
O lord of Rākshasas!
I hope everything is going well in Laṅkā.
What is the purpose that brought you
here again, immediately?
3.35.42 ஏவமுக்தோ மஹாதேஜா
மாரீசேந ஸ ராவண: ।
தத: பஸ்சாதிதம் வாக்யம்
அப்ரவீத்வாக்யகோவித: ॥
ēvamuktō mahātējā
mārīcēna sa rāvaṇaḥ ।
tataḥ paṡcādidaṃ vākyam
abravīdvākyakōvidaḥ ॥
Then, thus asked by Māreeca,
the supremely radiant Rāvaṇa,
who was good in his choice of words
said these words:
இத்யார்ஷே வால்மீகீயே
ஸ்ரீமத்ராமாயணே ஆதிகாவ்யே
அரண்யகாண்டே பஞ்சத்ரிம்ஸஸ்ஸர்க: ॥
ityārṣē vālmīkīyē
ṡrīmadrāmāyaṇē ādikāvyē
araṇyakāṇḍē pañcatriṃṡassargaḥ ॥
Thus concludes the thirty fifth Sarga
in Araṇya Kāṇḍa of the glorious Rāmāyaṇa,
the first ever poem of humankind,
composed by Maharshi Vālmeeki.