Tweet
Ayodhya Kaanda - Sarga 7
In this Sarga, Manthara, a senior maid of Kaikēyee, comes to know about Rāma's consecration and tries to instigate Kaikēyee against it. But, Kaikēyee says that she makes no distinction between Rāma and Bharata and expresses her happiness about the consecration of Rāma.
2.7.1 ஜ்ஞாதிதாஸீ யதோ ஜாதா கைகேய்யாஸ்து ஸஹோஷிதா ।
ப்ராஸாதம் சந்த்ரஸங்காஸமாருரோஹ யத்ருச்சயா ॥
jñātidāsī yatō jātā kaikēyyāstu sahōṣitā ।
prāsādaṃ candrasaṅkāṡamārurōha yadṛcchayā ॥
The servant maid of Kaikēyee from her side of the family,
who was with her since her birth
happened to go up to the top of
the palace that was white like moon. Note that in the previous Sarga, the scene had advanced in Rāma's palace and in the streets of Ayōdhyā, from the day before consecration to the day of consecration.
In parallel, something else was going on at the palace of Kaikēyee. The parallel story starts in this Sarga from the day before the consecration.
2.7.2 ஸிக்தராஜபதாம் க்ருத்ஸ்நாம் ப்ரகீர்ணகுஸுமோத்கராம் ।
அயோத்யாம் மந்தரா தஸ்மாத்ப்ராஸாதாதந்வவைக்ஷத ॥
siktarājapathāṃ kṛtsnāṃ prakīrṇakusumōtkarām ।
ayōdhyāṃ mantharā tasmātprāsādādanvavaikṣata ॥
Manthara, from the heights of that palace
saw all the royal highways of the city of Ayōdhyā
well washed and strewn with flowers.
2.7.3-6 பதாகாபிர்வரார்ஹாபிர்த்வஜைஸ்ச ஸமலங்க்ருதாம் ।
வ்ருதாம் சந்தபதைஸ்சாபி ஸிரஸ்ஸ்நாதஜநைர்வ்ருதாம் ।
மால்யமோதகஹஸ்தைஸ்ச த்விஜேந்த்ரைரபிநாதிதாம் ।
ஸுக்லதேவக்ருஹத்வாராம் ஸர்வவாதித்ரநிஸ்வநாம் ।
ஸம்ப்ரஹ்ருஷ்டஜநாகீர்ணாம் ப்ரஹ்மகோஷாபிநாதிதாம் ।
ப்ரஹ்ருஷ்டவரஹஸ்த்யஸ்வாம் ஸம்ப்ரணர்திதகோவ்ருஷாம் ।
ப்ரஹ்ருஷ்டமுதிதை: பௌரைருச்ச்ரிதத்வஜமாலிநீம் ।
அயோத்யாம் மந்தரா த்ருஷ்ட்வா பரம் விஸ்மயமாகதா ॥
patākābhirvarārhābhirdhvajaiṡca samalaṅkṛtām ।
vṛtāṃ chandapathaiṡcāpi ṡirassnātajanairvṛtām ।
mālyamōdakahastaiṡca dvijēndrairabhināditām ।
ṡukladēvagṛhadvārāṃ sarvavāditranisvanām ।
samprahṛṣṭajanākīrṇāṃ brahmaghōṣābhināditām ।
prahṛṣṭavarahastyaṡvāṃ sampraṇarditagōvṛṣām ।
prahṛṣṭamuditaiḥ paurairucchritadhvajamālinīm ।
ayōdhyāṃ mantharā dṛṣṭvā paraṃ vismayamāgatā ॥
From that palace, Manthara saw the city of Ayōdhyā
adorned with flag posts, banners and buntings,
boasting of many roundabouts,
filled with people with washed hair,
resounding with the chants of great Brāhmaṇas
holding garlands and a variety of sweets in their hands,
having temples with white washed doorways,
filled with sounds of musical instruments and Vedic chants
overflowing with happy and merry people,
and with fine horses, elephants and mooing bulls.
2.7.7 ப்ரஹர்ஷோத்புல்லநயநாம் பாண்டுரக்ஷௌமவாஸிநீம் ।
அவிதூரே ஸ்திதாம் த்ருஷ்ட்வா தாத்ரீம் பப்ரச்ச மந்தரா ॥
praharṣōtphullanayanāṃ pāṇḍurakṣaumavāsinīm ।
avidūrē sthitāṃ dṛṣṭvā dhātrīṃ papraccha mantharā ॥
She asked a nanny standing nearby,
clad in white silk garments, eyes wide open in delight:
2.7.8 உத்தமேநாபிஸம்யுக்தா ஹர்ஷேணார்தபரா ஸதீ ।
ராமமாதா தநம் கிந்நு ஜநேப்யஸ்ஸம்ப்ரயச்சதி ॥
uttamēnābhisaṃyuktā harṣēṇārthaparā satī ।
rāmamātā dhanaṃ kinnu janēbhyassamprayacchati ॥
For what purpose does the mother of Rāma,
giving away money to the people with such a great joy? Manthara's opening dialogues clearly shows what is foremost on her mind, jealousy towards Kousalyā.
2.7.9 அதிமாத்ரப்ரஹர்ஷோऽயம் கிம் ஜநஸ்ய ச ஸம்ஸ மே ।
காரயிஷ்யதி கிம் வாபி ஸம்ப்ரஹ்ருஷ்டோ மஹீபதி: ॥
atimātrapraharṣō'yaṃ kiṃ janasya ca ṡaṃsa mē ।
kārayiṣyati kiṃ vāpi samprahṛṣṭō mahīpatiḥ ॥
Tell me, why is there such exhilaration among people?
Does the ruler of the land has any special occasion of joy?
2.7.10 விதீர்யமாணா ஹர்ஷேண தாத்ரீ து பரயா முதா ।
ஆசசக்ஷேऽத குப்ஜாயை பூயஸீம் ராகவ ஸ்ரியம் ॥
vidīryamāṇā harṣēṇa dhātrī tu parayā mudā ।
ācacakṣē'tha kubjāyai bhūyasīṃ rāghava ṡriyam ॥
The nanny who was bursting at seems with joy,
told that humpback with great happiness
about the great fortune that would befall
on the prince of Raghu dynasty!
2.7.11 ஸ்வ: புஷ்யேண ஜிதக்ரோதம் யௌவராஜ்யேந ராகவம் ।
ராஜா தஸரதோ ராமமபிஷேசயிதாऽநகம் ॥
ṡvaḥ puṣyēṇa jitakrōdhaṃ yauvarājyēna rāghavam ।
rājā daṡarathō rāmamabhiṣēcayitā'nagham ॥
Tomorrow, when the moon is in the constellation of Pushya,
King Daṡaratha will consecrate the flawless Rāghava
who has mastered his temper, as the crown prince.
Rāma is often referred to as Rāghava,
though the term can mean any descendent of Raghu.
Based on the context, it could be referring to
Rāma, Daṡaratha, Bharata or others.
2.7.12 தாத்ர்யாஸ்து வசநம் ஸ்ருத்வா குப்ஜா க்ஷிப்ரமமர்ஷிதா ।
கைலாஸஸிகராகாராத்ப்ராஸாதாதவரோஹத ॥
dhātryāstu vacanaṃ ṡṛtvā kubjā kṣipramamarṣitā ।
kailāsaṡikharākārātprāsādādavarōhata ॥
No sooner had the humpback heard the words of the nanny,
than she became unhappy and climbed down from
the top of the palace that resembled the mount Kailāsa.
2.7.13 ஸா தஹ்யமாநா கோபேந மந்தரா பாபதர்ஸிநீ ।
ஸயாநாமேத்ய கைகேயீமிதம் வசநமப்ரவீத் ॥
sā dahyamānā kōpēna mantharā pāpadarṡinī ।
ṡayānāmētya kaikēyīmidaṃ vacanamabravīt ॥
Burning with fury, that woman of negative attitude,
reached Kaikēyee, who was sleeping, and said:
2.7.14 உத்திஷ்ட மூடே கிம் ஸேஷே பயம் த்வாமபிவர்ததே ।
உபப்லுதாமௌகேந கிமாத்மாநம் ந புத்யஸே ॥
uttiṣṭha mūḍhē kiṃ ṡēṣē bhayaṃ tvāmabhivartatē ।
upaplutāmaughēna kimātmānaṃ na budhyasē ॥
Get up, foolish woman! How can you lie down when
a great peril is fast threatening you?
Can you not see the flood-tide of grief
that is going to engulf you ? It is amazing that a maid can address her mistress as ‘foolish woman!’. It is because of two things:
1. The maid knows her mistress since her birth.
2. The maid is very much part of the family or the establishment.
A senior maid of those times was like a senior officer of modern times.
However, when we hear the word ‘maid’, we conjure up the image of a lowly and submissive slave. When we hear the word ‘senior officer’, we conjure up the image of a man of power.
But notice that the ‘maid’ of Rāmāyaṇa times could walk up to her mistress and thrash her out! Can a senior officer do that, in modern times?
2.7.15 அநிஷ்டே ஸுபகாகாரே ஸௌபாக்யேந விகத்தஸே ।
சலம் ஹி தவ ஸௌபாக்யம் நத்யாஸ்ஸ்ரோத இவோஷ்ணகே ॥
aniṣṭē subhagākārē saubhāgyēna vikatthasē ।
calaṃ hi tava saubhāgyaṃ nadyāssrōta ivōṣṇagē ॥
It only appears that you are the darling,
but you are not even the favorite!
Enough of your boasting of being one!
Your fortune as a happy married woman is as
uncertain as the flow of a stream in summer!
2.7.16 ஏவமுக்தா து கைகேயீ ருஷ்டயா பருஷம் வச: ।
குப்ஜயா பாபதர்ஸிந்யா விஷாதமகமத்பரம் ॥
ēvamuktā tu kaikēyī ruṣṭayā paruṣaṃ vacaḥ ।
kubjayā pāpadarṡinyā viṣādamagamatparam ॥
Those harsh words of the irate and evil minded humpback
Manthara made Kaikēyee very sad.
2.7.17 கைகேயீ த்வப்ரவீத்குப்ஜாம் கச்சித்க்ஷேமம் நு மந்தரே ।
விஷண்ணவதநாம் ஹி த்வாம் லக்ஷயே ப்ருஸது:கிதாம் ॥
kaikēyī tvabravītkubjāṃ kaccitkṣēmaṃ nu mantharē ।
viṣaṇṇavadanāṃ hi tvāṃ lakṣayē bhṛṡaduḥkhitām ॥
Then, Kaikēyee responded to that humpback saying:
"O! Manthara, Has anything gone wrong?
I am seeing you downcast and extremely sad!
2.7.18 மந்தரா து வச ஸ்ஸ்ருத்வா கைகேய்யா மதுராக்ஷரம் ।
உவாச க்ரோதஸம்யுக்தா வாக்யம் வாக்யவிஸாரதா ॥
mantharā tu vaca ṡṡrutvā kaikēyyā madhurākṣaram ।
uvāca krōdhasaṃyuktā vākyaṃ vākyaviṡāradā ॥
Hearing those words of Kaikēyee, spoken in a gentle tone,
Manthara, skillful with words, said angrily:
2.7.19 ஸா விஷண்ணதரா பூத்வா குப்ஜா தஸ்யா ஹிதைஷிணீ ।
விஷாதயந்தீ ப்ரோவாச பேதயந்தீ ச ராகவம் ॥
sā viṣaṇṇatarā bhūtvā kubjā tasyā hitaiṣiṇī ।
viṣādayantī prōvāca bhēdayantī ca rāghavam ॥
Interested in her wellbeing,
the humpback put on an even more woebegone look
and set herself to rouse her fears
and instigate her against Rāghava.
2.7.20 அக்ஷய்யம் ஸுமஹத்தேவி ப்ரவ்ருத்தம் த்வத்விநாஸநம் ।
ராமம் தஸரதோ ராஜா யௌவராஜ்யேऽபிஷேக்ஷ்யதி ॥
akṣayyaṃ sumahaddēvi pravṛttaṃ tvadvināṡanam ।
rāmaṃ daṡarathō rājā yauvarājyē'bhiṣēkṣyati ॥
My lady! Endless and intense disaster is about to besiege you!
King Daṡaratha is going to consecrate Rāma as the crown prince!
2.7.21 ஸாऽஸ்ம்யகாதே பயே மக்நா து:கஸோகஸமந்விதா ।
தஹ்யமாநாऽநலேநேவ த்வத்திதார்தமிஹாகதா ॥
sā'smyagādhē bhayē magnā duḥkhaṡōkasamanvitā ।
dahyamānā'nalēnēva tvaddhitārthamihāgatā ॥
I am plunged in unfathomable depths of fear and
consumed by the fire of grief and sadness.
I have come here to do the best I can, for you.
2.7.22 தவ து:கேந கைகேயி மம து:கம் மஹத்பவேத் ।
த்வத்வ்ருத்தௌ மம வ்ருத்திஸ்ச பவேதத்ர ந ஸம்ஸய: ॥
tava duḥkhēna kaikēyi mama duḥkhaṃ mahadbhavēt ।
tvadvṛddhau mama vṛddhiṡca bhavēdatra na saṃṡayaḥ ॥
Your grief, O Kaikēyee, gives me even greater grief!
Your prosperity alone brings me prosperity, without doubt!
2.7.23 நராதிபகுலே ஜாதா மஹிஷீ த்வம் மஹீபதே:! ।
உக்ரத்வம் ராஜதர்மாணாம் கதம் தேவி ந புத்யஸே ॥
narādhipakulē jātā mahiṣī tvaṃ mahīpatēḥ! ।
ugratvaṃ rājadharmāṇāṃ kathaṃ dēvi na budhyasē ॥
Born into a royal family and being the queen of a ruler of the earth,
how could you be so ignorant, my lady,
of the ruthlessness of politics?
2.7.24 தர்மாவாதீ ஸடோ பர்தா ஸ்லக்ஷ்ணவாதீ ச தாருண: ।
ஸுத்தபாவே ந ஜாநீஷே தேநைவ மதிஸந்திதா ॥
dharmāvādī ṡaṭhō bhartā ṡlakṣṇavādī ca dāruṇaḥ ।
ṡuddhabhāvē na jānīṣē tēnaiva matisandhitā ॥
Your husband swears by Dharma, but is perfidious.
He speaks ingratiatingly, but is cruel at heart.
Being straightforward by nature, you are unable to
realize that you have been beguiled by him!
2.7.25 உபஸ்தித: ப்ரயுஞ்ஜாநஸ்த்வயி ஸாந்த்வமநர்தகம் ।
அர்தேநைவாத்ய தே பர்தா கௌஸல்யாம் யோஜயிஷ்யதி ॥
upasthitaḥ prayuñjānastvayi sāntvamanarthakam ।
arthēnaivādya tē bhartā kausalyāṃ yōjayiṣyati ॥
Your husband pleases you with sweet nothings,
but he confers favors of substance, only on Kousalyā.
2.7.26 உபவாஹ்ய ஸ துஷ்டாத்மா பரதம் தவ பந்துஷு ।
கால்யே ஸ்தாபயிதா ராமம் ராஜ்யே நிஹதகண்டகே ॥
upavāhya sa duṣṭātmā bharataṃ tava bandhuṣu ।
kālyē sthāpayitā rāmaṃ rājyē nihatakaṇṭakē ॥
That evil man has sent away Bharata to be with your people
and having that obstacle out of the way,
he is going to install Rāma in
charge of the kingdom tomorrow morning.
2.7.27 ஸத்ரு: பதிப்ரவாதேந மாத்ரேவ ஹிதகாம்யயா ।
ஆஸீவிஷ இவாங்கேந பாலே பரித்ருதஸ்த்வயா ॥
ṡatruḥ patipravādēna mātrēva hitakāmyayā ।
āṡīviṣa ivāṅkēna bālē paridhṛtastvayā ॥
Ye kid! You are hanging on to your enemy
who is in the form of a husband,
like taking a venomous serpent onto the lap,
wishing it well like a mother!
2.7.28 யதா ஹி குர்யாத்ஸர்போ வா ஸத்ருர்வா ப்ரத்யுபேக்ஷித: ।
ராஜ்ஞா தஸரதேநாத்ய ஸபுத்ரா த்வம் ததா க்ருதா ॥
yathā hi kuryātsarpō vā ṡatrurvā pratyupēkṣitaḥ ।
rājñā daṡarathēnādya saputrā tvaṃ tathā kṛtā ॥
What an ignored serpent or enemy would do, is
what has been done by King Daṡaratha to you and your son.
2.7.29 பாபேநாந்ருதஸாந்த்வேந பாலே! நித்யஸுகோசிதே ।
ராமம் ஸ்தாபயதா ராஜ்யே ஸாநுபந்தா ஹதா ஹ்யஸி ॥
pāpēnānṛtasāntvēna bālē! nityasukhōcitē ।
rāmaṃ sthāpayatā rājyē sānubandhā hatā hyasi ॥
My child! You are long accustomed to royal comforts!
But you are now being ruined by that
liar and glib-talker who gave you offspring,
as he is set to install Rāma in the kingdom.
2.7.30 ஸா ப்ராப்தகாலம் கைகேயி க்ஷிப்ரம் குரு ஹிதம் தவ ।
த்ராயஸ்வ புத்ரமாத்மாநம் மாம் ச விஸ்மயதர்ஸநே ॥
sā prāptakālaṃ kaikēyi kṣipraṃ kuru hitaṃ tava ।
trāyasva putramātmānaṃ māṃ ca vismayadarṡanē ॥
O Kaikēyee! O enchanting beauty!
Act swiftly, when the time is opportune,
for securing your own well being.
Save your son, yourself and also me!
2.7.31 மந்தாராயா வசஸ்ஸ்ருத்வா ஸயாநா ஸா ஸுபாநநா ।
உத்தஸ்தௌ ஹர்ஷஸம்பூர்ணா சந்த்ரலேகேவ ஸாரதீ ॥
manthārāyā vacaṡṡrutvā ṡayānā sā ṡubhānanā ।
uttasthau harṣasampūrṇā candralēkhēva ṡāradī ॥
Hearing those words of Manthara,
that Kaikēyee of charming face,
rose from her bed, full of joy
like the crescent moon in the post monsoon sky. The post-monsoon nights are clear and dark. When Kaikēyee rose up and spoke, she brought the pleasantness of the moon to the dark and gloomy mood cast by Manthara.
2.7.32 அதீவ ஸா து ஸம்ஹ்ருஷ்டா கைகேயீ விஸ்மயாந்விதா ।
ஏகமாபரணம் தஸ்யை குப்ஜாயை ப்ரததௌ ஸுபம் ॥
atīva sā tu saṃhṛṣṭā kaikēyī vismayānvitā ।
ēkamābharaṇaṃ tasyai kubjāyai pradadau ṡubham ॥
Kaikēyee was surprised and felt extremely happy.
She, then, gifted a beautiful ornament to that humpback.
2.7.33 தத்வா த்வாபரணம் தஸ்யை குப்ஜாயை ப்ரமதோத்தமா ।
கைகேயீ மந்தராம் த்ருஷ்ட்வா புநரேவாப்ரவீதிதம் ॥
datvā tvābharaṇaṃ tasyai kubjāyai pramadōttamā ।
kaikēyī mantharāṃ dṛṣṭvā punarēvābravīdidam ॥
After giving the ornament to that humpback,
Kaikēyee, the best of the women, spoke again to Manthara:
2.7.34 இதம் து மந்தரே மஹ்யமாக்யாஸி பரமம் ப்ரியம் ।
ஏதந்மே ப்ரியமாக்யாது: கிம் வா பூய: கரோமி தே ॥
idaṃ tu mantharē mahyamākhyāsi paramaṃ priyam ।
ētanmē priyamākhyātuḥ kiṃ vā bhūyaḥ karōmi tē ॥
It is the most welcome news that you have brought me, Manthara!
What more shall I do for you
who have brought me such glad tidings!
2.7.35 ராமே வா பரதே வாऽஹம் விஸேஷம் நோபலக்ஷயே ।
தஸ்மாத்துஷ்டாऽஸ்மி யத்ராஜா ராமம் ராஜ்யேऽபிஷேக்ஷ்யதி ॥
rāmē vā bharatē vā'haṃ viṡēṣaṃ nōpalakṣayē ।
tasmāttuṣṭā'smi yadrājā rāmaṃ rājyē'bhiṣēkṣyati ॥
I make no distinction between Rāma and Bharata.
Therefore, I am happy to know that the king
will consecrate Rāma to rule the kingdom!
2.7.36 ந மே பரம் கிஞ்சிதிதஸ்த்வயா புந:
ப்ரியம் ப்ரியார்ஹே! ஸுவசம் வச:பரம் ।
ததா ஹ்யவோசஸ்த்வமத: ப்ரியோத்தரம்
வரம் பரம் தே ப்ரததாமி தம் வ்ருணு ॥
na mē paraṃ kiñciditastvayā punaḥ
priyaṃ priyārhē! suvacaṃ vacaḥparam ।
tathā hyavōcastvamataḥ priyōttaraṃ
varaṃ paraṃ tē pradadāmi taṃ vṛṇu ॥
You could never bring me more happy news!
You deserve all the affection I can shower on you.
Ask for something better that is a
match for the joy you have brought!
And I shall give it to you !
இத்யார்ஷே ஸ்ரீமத்ராமாயணே வால்மீகீயே ஆதிகாவ்யே
அயோத்யாகாண்டே ஸப்தமஸ்ஸர்க: ॥
ityārṣē ṡrīmadrāmāyaṇē vālmīkīyē ādikāvyē
ayōdhyākāṇḍē saptamassargaḥ ॥
Thus concludes the seventh Sarga
in Ayōdhyā Kāṇḍa of the glorious Rāmāyaṇa,
the first ever poem of humankind,
composed by Vālmeeki.