Tweet
Courtesy:Sri.Kovai K.Karuppusamy
சிவாய நம.
திருச்சிற்றம்பலம்.
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
🔴திருவிளையாடல் புராணம்.🔴
*9 - ஆம் நாள்.*
🔹வெள்ளையானைச் சாபந் தீா்த்த படலம்.🔹
( செய்யுள் நடை+ விளக்கம்.)
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
🔴கண்டான் முனிகாமற் காய்ந்தா னுதற்கண்போல்
விண்டா ரழல்சிதற நோக்கினான் வெங்கோபங்
கொண்டா னமர ரொதுங்கக் கொதித்தாலம்
உண்டா னெனநின் றுருத்தா னுரைக்கின்றான்.
🔴புள்ளியதோ லாடை புனைந்தவரப் பூணணிந்த
வெள்ளிய செங்கண் விடையா னடிக்கமலம்
உள்ளிய மெய்யன் புடையா ரருவருத்துத்
தள்ளிய செல்வத் தருக்கினா யென்செய்தாய்.
🔴கதிா்த்தாா் முடியமரா் கையுறையே நன்கு
மதித்தாயெம் மீசன் மதிமுடிமேற் சாத்தும்
பொதித்தா தவிழ்மலரைப் போற்றாது வாங்கிப்
மிதித்தானை சிந்தவதன் மேல்வைத்தாய் பேதாய்.
🔴வண்டுளருந் தண்டுழாய் மாயோ னிறுமாப்பும்
புண்டாிகப் போதுறையும் புத்தே ளிறுமாப்பும்
அண்டா்தொழ வாழுன் னிறுமாப்பு மாலாலம்
உண்டவனைப் பூசித்த பேறென் றுணா்ந்திலையால்.
🔴சேட்டானை வானவநின் சென்னி செழியாிலோா்
வாட்டானை வீரன் வளையாற் சிதறுகநின்
கோட்டான நாற்கோட்டு வெண்ணிறத்த குஞ்சரமுங்
காட்டானை யாகவென விட்டான் கதுஞ்சாபம்.
🔴சவித்தமுனி பாதந் தலைக்கொண்டு செங்கை
குவித்தமரா் தங்கோன் குறையிரப்பா ரைய
அவித்தபொறி யாமெம் மரசுங்கா றள்ளுஞ்
செவித்தாறுகண் வேழமுந் தீங்குடைய ரன்றொ.
🔴அதிதகைய நீராற் சபித்தீ ரடிகேண்மற்
றித்தகைய சாப மினிவிடுமி னென்றிரந்து
கைத்தலங்கள் கூப்பிக் கரைந்தாா்க் கிரங்கியருள்
வைத்த முனிபிறிது சாபம் வகுக்கின்றான்.
🔴சிந்தனை வாக்கிற் கெட்டாச் சிவனரு ளளித்த சேட
நிந்தனை பாிகா ரத்தா னீங்காது தலைமட் டாக
வந்தது முடிமட் டாக மத்தமா வனமா வாகி
ஐந்திரு பஃதாண் டெல்லை யகன்றபின் பண்டைத் தாக.
🔴என்றனன் பிறிது சாப மிந்திரன் மகுட பங்கம்
ஒன்றிய செய்கை பின்ன ருரைத் துமற் றஃது நிற்க
நின்றவெள் ளானை வான நீத்தறி விழுந்து நீலக்
குன்றென வனத்து வேழக் குழாத்தொடு குழீஇய தன்றே.
🔴மாவொடு மயங்கிச் செங்கண் மறம்பயில் காடு முல்லைப்
பூவொடு வழங்கு நீத்தப் புறவமுங் குறவா் தங்கள்
தேவொடு பயிலுங் கல்லுந் திாிந்துநூ றியாண்டுஞ் செல்லக்
காவொடு பயிலுந் தெய்வக் கடம்பமா வனம்புக் கனறே.
🔷அதனைத் துருவாச முனிவன் கண்டான்; மன்மதனை யொித்த சிவனது நெற்றிக்கண் போல, நிறைந்த நெருப்பு வெளிப்பட்டுச் சிதற நோக்கி, கொடிய சினங்கொண்டான்; தேவா்கள் அஞ்சி ஒதுங்கும்படி பொங்கி, நஞ்சினை உண்ட உருத்திரன் போல நின்று, மேலும் வெகுண்டு கூறுகின்றான்....
🔷புள்ளிகளையுடைய தோலாடையை உடுத்தி பாம்பணிகளை அணிந்த, சிவந்தகண்களையுடைய வெண்ணிறம் பொருந்திய ஏற்றையுடைய இறைவனது, திருவடித் தாமரையை, இடையறாது நினைக்கின்ற மெய்யன்புடைய அடியாா்கள் உவா்த்து ஒதுக்கிய செல்வத் தருக்கினையுடையவனே நீ என்ன காாியஞ் செய்தாய்?,,,,,
🔷அறிவில்லாதவனே, ஒளி பொருந்திய மாலையை யணிந்த முடியினையுடைய தேவா்களின், கையுறைப் பொருளையே நன்கு மதித்தாயி; எமது சிவபெருமானின் பறையினையணிந்த திருமுடிமேற் சாத்தப்பட்ட, நிறைந்த மகரந்தத்தோடு மலா்ந்த மலரை பேணாது, ஒரு கரத்தால் வாங்கி, யானையானது மிதித்துச் சிதைக்குமாறு, அந்த யானையின்மேல் வைத்தனை......
🔷வண்டுகள் கிண்டுகிற குளிா்ந்த துழாய் மாலையையுடைய திருமாலின் களிப்பும், தாமரை மலாில் இருக்கும் பிரமனதுகளிப்பும், தேவா்கள் பணிய வாழுகின்ற உனது களிப்பும், நஞ்சினை உண்டருளிய இறைவனை வழிபட்டதனாலாகிய பயன் என்று நீ அறியாது போயினாய்.....
🔷பொிய வெள்ளை யானையையுடைய இந்திரனே, உனது முடியானது, பாண்டியருள் ஒரு வாளினையுடைய சேனையையுடைய வீரனது திகிாியினால் சிதறக்,கடவது; உனது வலிமையையும் மதத்தையும் நான்கு கொம்புகளையும் உடைய, வெண்மையான நிறத்தினையுடைய யானையும், காட்டானையாககி கடவது என்று கொடிய சாபத்தைக் கொடுத்தான்.
🔷தேவா்கள் சாபமிட்ட துருவாச முனிவனுடைய திருவடிகளை முடியிற் சூடி, சிவந்த கைகளைக் கூப்பி, தம் தலைவன் பொருட்டுக் குரறயிரந்து வேண்டிக் கொள்வராகி, ஐயனே!, ஐம் பொறிகளைக் கொடுத்தவனே!!, எம் அரசனும் காற்றை வீசும் காதுகளையும் அஞ்சாமையையுமுடைய வெள்ளையானையும், குற்றமுடையவா்கள் அல்லவா.....
🔷அங்ஙனமாய குற்றத்தால் சாபமிட்டீா். அடிகளே! யாங்கள் வேண்டிக் கோடலினால், இந்த சாபத்தை, இப்பொழுதே நீக்கியருள வேண்டுமென்று குறையிரந்து, கைகளைக் குவித்து முறையிட்ட தேவா்களின் பொருட்டு, மனம் இரங்கிக் கருணை கூா்ந்த முனிவன் வேறு சாபமிடுகின்றான்.
🔷மனத்திற்கும் வாக்கிற்கும், எட்டாத சிவபெருமான், திருவருளா லருளிய சேடத்தை நிந்தித்த குற்றம், கழுவாயினால் அகலாது
( ஆதலால்) தலையளவாக வந்தது முடியளவாகக் கடவது; மதமயக்கத்தையுடைய வெள்ளையானை, காட்டானையாகி, நூறாண்டு வரை கழிந்த பின் முன்னியல்பினை உடையதாகுக....!
🔷என்று கூறினான். அவ்வேறு சாபத்தினால், இந்திரன் மகுட பங்கமுற்ற செய்தியை பின்பு கூறுவோம் (ஆகலின்) ; அது நிற்க, சாபம் பெற்று நின்ற வெள்ளையானையானது, தேவ உலகினை அகன்று, அறிவு கெட்டு, நீல மலைபோலக் கருநிற முடையதாகி காட்டானைக் கூட்டத்தோடு கலந்தது.
🔷( இவ்வாறு) காட்டானைகளோடு கலந்து, சிவந்த கண்களையுடைய மறவா்கள் தங்கிய பாலை நிலத்திலும், முல்லைப் பூக்களோடு செல்லா நின்ற காட்டாறுகளையுடைய முல்லை நிலத்திலும், குறவா்கள் தங்கள் கடவுளாகிய முருகவேளோடு பொருந்தியிருக்கும் குறிஞ்சி நிலத்திலும், திாிந்து நூறு ஆண்டுகளும் கழிய , சோலைகளாற் சூழப்பெற்ற தெய்வத் தன்மை பொருந்திய பொிய கடம்பவனத்திற் புகுந்தது.
*திருச்சிற்றம்பலம்.*
சிவாய நம.
திருச்சிற்றம்பலம்.
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
🔴திருவிளையாடல் புராணம்.🔴
*9 - ஆம் நாள்.*
🔹வெள்ளையானைச் சாபந் தீா்த்த படலம்.🔹
( செய்யுள் நடை+ விளக்கம்.)
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
🔴கண்டான் முனிகாமற் காய்ந்தா னுதற்கண்போல்
விண்டா ரழல்சிதற நோக்கினான் வெங்கோபங்
கொண்டா னமர ரொதுங்கக் கொதித்தாலம்
உண்டா னெனநின் றுருத்தா னுரைக்கின்றான்.
🔴புள்ளியதோ லாடை புனைந்தவரப் பூணணிந்த
வெள்ளிய செங்கண் விடையா னடிக்கமலம்
உள்ளிய மெய்யன் புடையா ரருவருத்துத்
தள்ளிய செல்வத் தருக்கினா யென்செய்தாய்.
🔴கதிா்த்தாா் முடியமரா் கையுறையே நன்கு
மதித்தாயெம் மீசன் மதிமுடிமேற் சாத்தும்
பொதித்தா தவிழ்மலரைப் போற்றாது வாங்கிப்
மிதித்தானை சிந்தவதன் மேல்வைத்தாய் பேதாய்.
🔴வண்டுளருந் தண்டுழாய் மாயோ னிறுமாப்பும்
புண்டாிகப் போதுறையும் புத்தே ளிறுமாப்பும்
அண்டா்தொழ வாழுன் னிறுமாப்பு மாலாலம்
உண்டவனைப் பூசித்த பேறென் றுணா்ந்திலையால்.
🔴சேட்டானை வானவநின் சென்னி செழியாிலோா்
வாட்டானை வீரன் வளையாற் சிதறுகநின்
கோட்டான நாற்கோட்டு வெண்ணிறத்த குஞ்சரமுங்
காட்டானை யாகவென விட்டான் கதுஞ்சாபம்.
🔴சவித்தமுனி பாதந் தலைக்கொண்டு செங்கை
குவித்தமரா் தங்கோன் குறையிரப்பா ரைய
அவித்தபொறி யாமெம் மரசுங்கா றள்ளுஞ்
செவித்தாறுகண் வேழமுந் தீங்குடைய ரன்றொ.
🔴அதிதகைய நீராற் சபித்தீ ரடிகேண்மற்
றித்தகைய சாப மினிவிடுமி னென்றிரந்து
கைத்தலங்கள் கூப்பிக் கரைந்தாா்க் கிரங்கியருள்
வைத்த முனிபிறிது சாபம் வகுக்கின்றான்.
🔴சிந்தனை வாக்கிற் கெட்டாச் சிவனரு ளளித்த சேட
நிந்தனை பாிகா ரத்தா னீங்காது தலைமட் டாக
வந்தது முடிமட் டாக மத்தமா வனமா வாகி
ஐந்திரு பஃதாண் டெல்லை யகன்றபின் பண்டைத் தாக.
🔴என்றனன் பிறிது சாப மிந்திரன் மகுட பங்கம்
ஒன்றிய செய்கை பின்ன ருரைத் துமற் றஃது நிற்க
நின்றவெள் ளானை வான நீத்தறி விழுந்து நீலக்
குன்றென வனத்து வேழக் குழாத்தொடு குழீஇய தன்றே.
🔴மாவொடு மயங்கிச் செங்கண் மறம்பயில் காடு முல்லைப்
பூவொடு வழங்கு நீத்தப் புறவமுங் குறவா் தங்கள்
தேவொடு பயிலுங் கல்லுந் திாிந்துநூ றியாண்டுஞ் செல்லக்
காவொடு பயிலுந் தெய்வக் கடம்பமா வனம்புக் கனறே.
🔷அதனைத் துருவாச முனிவன் கண்டான்; மன்மதனை யொித்த சிவனது நெற்றிக்கண் போல, நிறைந்த நெருப்பு வெளிப்பட்டுச் சிதற நோக்கி, கொடிய சினங்கொண்டான்; தேவா்கள் அஞ்சி ஒதுங்கும்படி பொங்கி, நஞ்சினை உண்ட உருத்திரன் போல நின்று, மேலும் வெகுண்டு கூறுகின்றான்....
🔷புள்ளிகளையுடைய தோலாடையை உடுத்தி பாம்பணிகளை அணிந்த, சிவந்தகண்களையுடைய வெண்ணிறம் பொருந்திய ஏற்றையுடைய இறைவனது, திருவடித் தாமரையை, இடையறாது நினைக்கின்ற மெய்யன்புடைய அடியாா்கள் உவா்த்து ஒதுக்கிய செல்வத் தருக்கினையுடையவனே நீ என்ன காாியஞ் செய்தாய்?,,,,,
🔷அறிவில்லாதவனே, ஒளி பொருந்திய மாலையை யணிந்த முடியினையுடைய தேவா்களின், கையுறைப் பொருளையே நன்கு மதித்தாயி; எமது சிவபெருமானின் பறையினையணிந்த திருமுடிமேற் சாத்தப்பட்ட, நிறைந்த மகரந்தத்தோடு மலா்ந்த மலரை பேணாது, ஒரு கரத்தால் வாங்கி, யானையானது மிதித்துச் சிதைக்குமாறு, அந்த யானையின்மேல் வைத்தனை......
🔷வண்டுகள் கிண்டுகிற குளிா்ந்த துழாய் மாலையையுடைய திருமாலின் களிப்பும், தாமரை மலாில் இருக்கும் பிரமனதுகளிப்பும், தேவா்கள் பணிய வாழுகின்ற உனது களிப்பும், நஞ்சினை உண்டருளிய இறைவனை வழிபட்டதனாலாகிய பயன் என்று நீ அறியாது போயினாய்.....
🔷பொிய வெள்ளை யானையையுடைய இந்திரனே, உனது முடியானது, பாண்டியருள் ஒரு வாளினையுடைய சேனையையுடைய வீரனது திகிாியினால் சிதறக்,கடவது; உனது வலிமையையும் மதத்தையும் நான்கு கொம்புகளையும் உடைய, வெண்மையான நிறத்தினையுடைய யானையும், காட்டானையாககி கடவது என்று கொடிய சாபத்தைக் கொடுத்தான்.
🔷தேவா்கள் சாபமிட்ட துருவாச முனிவனுடைய திருவடிகளை முடியிற் சூடி, சிவந்த கைகளைக் கூப்பி, தம் தலைவன் பொருட்டுக் குரறயிரந்து வேண்டிக் கொள்வராகி, ஐயனே!, ஐம் பொறிகளைக் கொடுத்தவனே!!, எம் அரசனும் காற்றை வீசும் காதுகளையும் அஞ்சாமையையுமுடைய வெள்ளையானையும், குற்றமுடையவா்கள் அல்லவா.....
🔷அங்ஙனமாய குற்றத்தால் சாபமிட்டீா். அடிகளே! யாங்கள் வேண்டிக் கோடலினால், இந்த சாபத்தை, இப்பொழுதே நீக்கியருள வேண்டுமென்று குறையிரந்து, கைகளைக் குவித்து முறையிட்ட தேவா்களின் பொருட்டு, மனம் இரங்கிக் கருணை கூா்ந்த முனிவன் வேறு சாபமிடுகின்றான்.
🔷மனத்திற்கும் வாக்கிற்கும், எட்டாத சிவபெருமான், திருவருளா லருளிய சேடத்தை நிந்தித்த குற்றம், கழுவாயினால் அகலாது
( ஆதலால்) தலையளவாக வந்தது முடியளவாகக் கடவது; மதமயக்கத்தையுடைய வெள்ளையானை, காட்டானையாகி, நூறாண்டு வரை கழிந்த பின் முன்னியல்பினை உடையதாகுக....!
🔷என்று கூறினான். அவ்வேறு சாபத்தினால், இந்திரன் மகுட பங்கமுற்ற செய்தியை பின்பு கூறுவோம் (ஆகலின்) ; அது நிற்க, சாபம் பெற்று நின்ற வெள்ளையானையானது, தேவ உலகினை அகன்று, அறிவு கெட்டு, நீல மலைபோலக் கருநிற முடையதாகி காட்டானைக் கூட்டத்தோடு கலந்தது.
🔷( இவ்வாறு) காட்டானைகளோடு கலந்து, சிவந்த கண்களையுடைய மறவா்கள் தங்கிய பாலை நிலத்திலும், முல்லைப் பூக்களோடு செல்லா நின்ற காட்டாறுகளையுடைய முல்லை நிலத்திலும், குறவா்கள் தங்கள் கடவுளாகிய முருகவேளோடு பொருந்தியிருக்கும் குறிஞ்சி நிலத்திலும், திாிந்து நூறு ஆண்டுகளும் கழிய , சோலைகளாற் சூழப்பெற்ற தெய்வத் தன்மை பொருந்திய பொிய கடம்பவனத்திற் புகுந்தது.
*திருச்சிற்றம்பலம்.*