Tweet
ரபீந்திரநாத் தாகூர் - J.K. SIVAN
கீதாஞ்சலி
I came out alone on my way to my tryst. But who is this that follows me in the silent dark?
I move aside to avoid his presence but I escape him not.
He makes the dust rise from the earth with his swagger; he adds his loud voice to every word that I utter.
He is my own little self, my lord, he knows no shame; but I am ashamed to come to thy door in his company.
நான் எப்படியோ உன்னை சந்திக்க வேண்டும். அந்த எண்ணத்தோடு தான் நான் தனியே உன்னைத்தேடி வந்தவன். இந்த இருளில் சப்தமே போடாமல் யார் என்னைப் பின் தொடர்ந்து வந்துகொண்டிருப்பது.
யார் அது என்னை தொடர்வது. வழி விட்டேன். என்னை தாண்டி போகட்டுமே. இருந்தும் அவன் யார் என்று அறியாமல் விடப்போவதில்லை. அவன் நடக்கும் அந்த அதிகார டாம்பீக தோரணையில் கால்களால் புழுதியைக் கிளப்பி விட்டு அல்லவோ செல்கிறான்? என் வார்த்தைகள் எங்கே அதற்கு அவனது உரத்த குரலின் பிரதிபலிப்பு எங்கே?
ஓஹோ அவன் வேறு யாரோ அல்ல. எப்படி என்னில் என் நிழல் மறைந்திருக்கிறதோ அதுபோல் அவன் என்னுள் உறைபவன் தான். என்னில் பாதி. அவனே ' நான்'' .
கிருஷ்ணா என் தலைவா, பிரபு, அவன் வெட்கமற்றவன், உணர்ச்சிகளின் பிரதிபலிப்பு, அவனோடு சேர்ந்து உன் ஆலயத்தின் வாசலுக்கு எப்படி வருவேன்?
++
`Prisoner, tell me, who was it that bound you?'
`It was my master,' said the prisoner. `I thought I could outdo everybody in the world in wealth and power, and I amassed in my own treasure-house the money due to my king. When sleep overcame me I lay upon the bed that was for my lord, and on waking up I found I was a prisoner in my own treasure-house.'
`Prisoner, tell me, who was it that wrought this unbreakable chain?'
`It was I,' said the prisoner, `who forged this chain very carefully. I thought my invincible power would hold the world captive leaving me in a freedom undisturbed. Thus night and day I worked at the chain with huge fires and cruel hard strokes. When at last the work was done and the links were complete and unbreakable, I found that it held me in its grip.'
''அடே சிறையில் வாடும் கைதியே, சொல், உன்னை பிணைத்தது யார்?
''என்னை சிறையில் அடைத்தது யாரென கேட்கிறாயே சொல்கிறேன். அது என் எஜமானன்.''
செல்வச்செருக்கிலும், அளவற்ற அதிகாரமும் கொண்டு எனக்கு யாரும் ஈடில்லை என்று இருந்தேன். என் அரசனுக்கு உடைமையான செல்வத்தை மலைபோல் என் கஜானாவில் சேர்த்தேன். எனக்கு தூக்கம் வந்தது, என்னை ஆட்கொண்டது. கண் பெருகியது. எதிரே என் எஜமானின் சப்ர மஞ்ச கட்டில். அதில் போய் படுத்தவன் தான். எழுந்திருந்து பார்த்தபோது என் கஜானாவே சிறைச்சாலையாக ஆகி விட்டிருந்தது.
அடே, சிறையில் வாடும் கைதியே, உன்னை யார் இப்படி ஒரு உடைக்கமுடியாத இரும்பு சங்கிலியால் கட்டிப்போட்டது?.
அதை ஏன் கேட்கிறாய். அது நானே தான். இந்த கனமான உடையாத இரும்பு சங்கிலியை செய்யச்சொன்னதே நான் தான். என்னுடைய செல்வாக்கு, அதிகாரம், அந்தஸ்து எல்லாம் இந்த உலகத்தையே என் காலடியில் ஒரு பந்தாக மாற்றும் என்று எண்ணினேன். இரவும் பகலும் இந்த சங்கிலியை வார்ப்படம் செய்ய என் எதிரில், கண கண வென்று தீ மூட்டி இரும்பை காய்ச்சி ஊற்றி செய்தது. நான் யாரையோ எதையோ என் கட்டுப்பாட்டில் கொண்டுவர தயாரித்த அந்த சங்கிலி கடைசியில் என்னையே பழி வாங்கிவிட்டதே. அந்த இரும்பின் உடும்பு பிடியில் சிக்கியது கடைசியில் நானே தான்.
கீதாஞ்சலி
I came out alone on my way to my tryst. But who is this that follows me in the silent dark?
I move aside to avoid his presence but I escape him not.
He makes the dust rise from the earth with his swagger; he adds his loud voice to every word that I utter.
He is my own little self, my lord, he knows no shame; but I am ashamed to come to thy door in his company.
நான் எப்படியோ உன்னை சந்திக்க வேண்டும். அந்த எண்ணத்தோடு தான் நான் தனியே உன்னைத்தேடி வந்தவன். இந்த இருளில் சப்தமே போடாமல் யார் என்னைப் பின் தொடர்ந்து வந்துகொண்டிருப்பது.
யார் அது என்னை தொடர்வது. வழி விட்டேன். என்னை தாண்டி போகட்டுமே. இருந்தும் அவன் யார் என்று அறியாமல் விடப்போவதில்லை. அவன் நடக்கும் அந்த அதிகார டாம்பீக தோரணையில் கால்களால் புழுதியைக் கிளப்பி விட்டு அல்லவோ செல்கிறான்? என் வார்த்தைகள் எங்கே அதற்கு அவனது உரத்த குரலின் பிரதிபலிப்பு எங்கே?
ஓஹோ அவன் வேறு யாரோ அல்ல. எப்படி என்னில் என் நிழல் மறைந்திருக்கிறதோ அதுபோல் அவன் என்னுள் உறைபவன் தான். என்னில் பாதி. அவனே ' நான்'' .
கிருஷ்ணா என் தலைவா, பிரபு, அவன் வெட்கமற்றவன், உணர்ச்சிகளின் பிரதிபலிப்பு, அவனோடு சேர்ந்து உன் ஆலயத்தின் வாசலுக்கு எப்படி வருவேன்?
++
`Prisoner, tell me, who was it that bound you?'
`It was my master,' said the prisoner. `I thought I could outdo everybody in the world in wealth and power, and I amassed in my own treasure-house the money due to my king. When sleep overcame me I lay upon the bed that was for my lord, and on waking up I found I was a prisoner in my own treasure-house.'
`Prisoner, tell me, who was it that wrought this unbreakable chain?'
`It was I,' said the prisoner, `who forged this chain very carefully. I thought my invincible power would hold the world captive leaving me in a freedom undisturbed. Thus night and day I worked at the chain with huge fires and cruel hard strokes. When at last the work was done and the links were complete and unbreakable, I found that it held me in its grip.'
''அடே சிறையில் வாடும் கைதியே, சொல், உன்னை பிணைத்தது யார்?
''என்னை சிறையில் அடைத்தது யாரென கேட்கிறாயே சொல்கிறேன். அது என் எஜமானன்.''
செல்வச்செருக்கிலும், அளவற்ற அதிகாரமும் கொண்டு எனக்கு யாரும் ஈடில்லை என்று இருந்தேன். என் அரசனுக்கு உடைமையான செல்வத்தை மலைபோல் என் கஜானாவில் சேர்த்தேன். எனக்கு தூக்கம் வந்தது, என்னை ஆட்கொண்டது. கண் பெருகியது. எதிரே என் எஜமானின் சப்ர மஞ்ச கட்டில். அதில் போய் படுத்தவன் தான். எழுந்திருந்து பார்த்தபோது என் கஜானாவே சிறைச்சாலையாக ஆகி விட்டிருந்தது.
அடே, சிறையில் வாடும் கைதியே, உன்னை யார் இப்படி ஒரு உடைக்கமுடியாத இரும்பு சங்கிலியால் கட்டிப்போட்டது?.
அதை ஏன் கேட்கிறாய். அது நானே தான். இந்த கனமான உடையாத இரும்பு சங்கிலியை செய்யச்சொன்னதே நான் தான். என்னுடைய செல்வாக்கு, அதிகாரம், அந்தஸ்து எல்லாம் இந்த உலகத்தையே என் காலடியில் ஒரு பந்தாக மாற்றும் என்று எண்ணினேன். இரவும் பகலும் இந்த சங்கிலியை வார்ப்படம் செய்ய என் எதிரில், கண கண வென்று தீ மூட்டி இரும்பை காய்ச்சி ஊற்றி செய்தது. நான் யாரையோ எதையோ என் கட்டுப்பாட்டில் கொண்டுவர தயாரித்த அந்த சங்கிலி கடைசியில் என்னையே பழி வாங்கிவிட்டதே. அந்த இரும்பின் உடும்பு பிடியில் சிக்கியது கடைசியில் நானே தான்.